Terier brazylijski – jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów dużych i średnich. Nie podlega próbom pracy[1].

Terier brazylijski
Ilustracja
Dorosły terier brazylijski
Inne nazwy

Terrier Brasileiro, Brazilian Terrier

Kraj patronacki

Brazylia

Kraj pochodzenia

Brazylia[1]

Wymiary
Wysokość

psy 35-40 cm, suki 33-38 cm

Masa

7-10 kg

Klasyfikacja
FCI

Grupa III, sekcja 1,
numer wzorca 341

Wzorce rasy
Głowa teriera brazylijskiego

Rys historyczny edytuj

Jest to dość młoda rasa, ustabilizowana około stu lat temu. Prawdopodobnie wywodzi się z krzyżówek foksteriera z innymi, małymi terierami.

Wygląd edytuj

Budowa edytuj

Terier brazylijski jest psem średniej wielkość, smukłym i proporcjonalny. Mimo iż jest psem zwartym nie może sprawiać wrażenia ciężkiego. Ciało powinno zamykać się w kwadracie. Krzywizny obrysu powinny być łagodne w odróżnieniu od kanciastych foksteriera.

Szata i umaszczenie edytuj

Gładka, ale nie miękka. Dominuje kolor biały z czarnymi, brązowymi albo niebieskimi znaczeniami. Występować muszą następujące typowe i charakterystyczne znaczenia: brązowe znaczenia powyżej oczu, po obu stronach pyska, wewnątrz i na końcach uszu. Brązowe znaczenia mogą rozszerzać się na inne części ciała graniczące z wymaganymi znaczeniami. Głowa musi zawsze mieć czarne, brązowe albo niebieskie znaczenia w okolicy czoła i uszu.

Wady edytuj

Najczęstsze: stojące uszy, błędy w charakterystycznych znaczeniach, długi lub niewłaściwy włos, błędy w budowie.
Dyskwalifikujące: agresja lub zbytnia nieśmiałość, inny niż delikatnie opadający zad, przodozgryz, tyłozgryz lub zgryz cęgowy, brak harmonii lub nietypowa budowa.

Zachowanie i charakter edytuj

Porywczy, raźny, aktywny, czujny i ostry. Przyjacielski i łagodny w stosunku do przyjaciół. Posiada silny instynkt myśliwski, toteż nie powinien być zostawiany sam na sam z gryzoniami i innymi małymi zwierzętami.

Użytkowość edytuj

Są psami myśliwskimi pracującymi w grupach, ich zadaniem jest osaczenie zwierzyny. Oprócz tego wykorzystuje się je do łapania szkodników.

Przypisy edytuj

  1. a b Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 144.

Bibliografia edytuj

  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.