Test Vogesa-Proskauera
test jakościowy wykrywający obecność acetoiny
Test Vogesa-Proskauera (ang. Voges-Proskauer test, VP) – test jakościowy wykrywający obecność acetoiny (acetylometylokarbinolu) w koloniach bakterii. Powstaje on podczas wzrostu niektórych bakterii na buforowanym bulionie peptonowo-glukozowym. Należy do serii testów IMViC, służących do identyfikacji przedstawicieli enterobakterii. Do jego przeprowadzenia potrzebne są dwa odczynniki Vogesa-Proskauera: odczynnik A (5% roztwór 1-naftolu w bezwodnym alkoholu) i odczynnik B (40% roztwór wodorotlenku potasu w wodzie destylowanej)
Test opracowali niemieccy bakteriolodzy Otto Voges i Bernhard Proskauer w 1898 roku[1].
Przypisy edytuj
- ↑ Voges O, Proskauer B: Beitrag zur Ernahrungsphysiologie und zur Differentialdiagnose der Bakterien der hämorrhagischen Septicämie. Zentralb. f. Hyg. Infekt. 28, ss. 20-32, 1898