Test zdań niedokończonych

Test zdań niedokończonych – pół-ustrukturyzowany test projekcyjny, w którym zadaniem osoby badanej jest dokończenie wcześniej przygotowanych zdań[1]. Następnie uzyskane w ten sposób dane są analizowane jakościowo i ilościowo. Treści ujawnione w teście mogą się stać tematem do pogłębionej dyskusji z pacjentem, mogą być też potraktowane jako projekcja nieświadomych treści[1].

Funkcjonuje kilka testów zdań niedokończonych, każdy z nich ma swój odrębny podręcznik i reguły interpretacji. Najczęściej poleca się badanemu udzielić odpowiedzi, która pierwsza przychodzi mu na myśl[2].

Zakres zastosowań edytuj

Początkowo testy te było stosowane do pomiaru inteligencji i zdolności poznawczych, obecnie są traktowane jako test osobowości pozwalający uzyskać wgląd w nastawienie do i poglądy na temat siebie i świata prezentowane przez osobę badaną testem[2].

Zasady wyboru odpowiedniego testu edytuj

Psychologowi posługującemu się tą metodą poleca się rozważenie kilku cech poszczególnych odmian testu zdań niedokończonych przed dokonaniem wyboru konkretnego narzędzia[2]:

  1. struktura testu i sposób jego podania (długość, fakt czy test jest ustny czy pisemny)
  2. instrukcja (formuła polecenia dla osoby badanej)
  3. populacja uczestników (dla jakiego typu klienta/ pacjenta stworzono test?)
  4. czy test utworzono dla celów badawczych czy pracy klinicznej?
  5. teoria osobowości w której paradygmacie zakorzeniony jest test
  6. zawartość zdań (liczba zdań pozytywnych, negatywnych i neutralnych)
  7. sposób sformułowania początków zdań
  8. zasady punktowania
  9. metody interpretacji
  10. walidacja testu

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Arthur S. Reber: Słownik psychologii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Scholar”, 2008, s. 922. ISBN 978-83-7383-119-3.
  2. a b c Kenneth E. Rogers, John Bishop, Lane. Considerations for the Use of Sentence Completion Tests.. „Journal of Contemporary Psychotherapy”. 33 (3), s. 235–242, Fal. 2003. (ang.).