Thomas Johann Seebeck
Thomas Johann Seebeck (ur. 9 kwietnia 1770 w Reval, późniejszy Tallinn; zm. 10 grudnia 1831 w Berlinie[1]) – niemiecki fizyk, odkrył w 1821 roku zjawisko termoelektryczne.
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
fizyk |
Życiorys edytuj
Seebeck urodził się w Reval (obecnie Tallinn, Estonia) w bogatej rodzinie kupieckiej bałtyckich Niemców. W 1802 zdobył dyplom w zakresie nauk medycznych w Uniwersytecie w Getyndze, ale wolał studiować fizykę.
W 1808 roku Seebeck jako pierwszy wyprodukował i opisał amalgamat potasu. W 1810, opisał efekt działania widma światła na wilgotny tlenek srebra(I), stając się w ten sposób pionierem fotografii kolorowej. Również w 1810, zaobserwował on magnetyzm niklu i kobaltu. W 1818 Seebeck odkrył aktywność optyczną roztworów cukru. Z Johannem Wolfgangiem von Goethe pracował nad teorią koloru.
W roku 1821 Seebeck odkrył efekt termoelektryczny polegający na tym, że w obwodzie składającym się z dwóch różnych metali pojawia się różnica potencjałów między złączami, jeżeli oba złącza pozostają w różnych temperaturach. Obecnie efekt ten nazywa się często zjawiskiem Seebecka albo efektem Peltiera–Seebecka. Efekt Seebecka stanowi podstawę działania termopary.
Przez 13 lat Seebeck był członkiem Berlińskiej Akademii Nauk.
Przypisy edytuj
- ↑ Seebeck Thomas Johann, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-20].
Bibliografia edytuj
- „Magnetische Polarisation der Metalle und Erze durch Temperatur-Differenz”; Leipzig: W. Engelmann, 1895.