Tlenochlorek bohru
związek chemiczny
Tlenochlorek bohru, BhO
3Cl – nieorganiczny związek chemiczny zawierający bohr na VII stopniu utlenienia. Do 2010 r. był jedynym otrzymanym związkiem tego pierwiastka[1]. Mimo że czas rozpadu 267Bh to około 16 sekund, Heinz Gaggeler ze współpracownikami z Uniwersytetu w Bernie zdołali zsyntetyzować BhO
3Cl wykorzystując zaledwie 6 otrzymanych atomów bohru[2]. Obliczenia teoretyczne wskazują, że powinien być to dość trwały związek, stabilniejszy i mniej lotny niż analogiczne tlenochlorek technetu TcO
3Cl i tlenochlorek renu ReO
3Cl[3].
| |||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||
| Wzór sumaryczny |
BhO3Cl | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
355,58 g/mol | ||||||||
| |||||||||
| Podobne związki | |||||||||
| Podobne związki | |||||||||
Przypisy edytuj
- ↑ Linley Hall, The Transactinides: Rutherfordium, Dubnium, Seaborgium, Bohrium, Hassium, Meitnerium, Darmstadtium, Roentgenium, New York: Rosen Central, 2010, s. 34, ISBN 978-1-4358-3559-7 [dostęp 2019-08-11].
- ↑ Steven S. Zumdahl, Donald J. DeCoste, Introductory Chemistry, wyd. 7, Cengage Learning, 2011, s. 343, ISBN 978-0-538-73638-1 [dostęp 2019-08-11].
- ↑ J.V. Kratz, Chemistry of Transactinides, [w:] Attila VértesSándor NagyZoltán KlencsárRezső G. LovasFrank Rösch (red.), Handbook of Nuclear Chemistry, Boston: Springer, s. 985, DOI: 10.1007/978-1-4419-0720-2_20, ISBN 978-1-4419-0720-2.