Tomasz Rząsa

polski piłkarz

Tomasz Mariusz Rząsa (ur. 11 marca 1973 w Krakowie) – polski piłkarz grający najczęściej na pozycji obrońcy.

Tomasz Rząsa
Ilustracja
Tomasz Rząsa (2012)
Pełne imię i nazwisko

Tomasz Mariusz Rząsa

Data i miejsce urodzenia

11 marca 1973
Kraków

Wzrost

180 cm

Pozycja

lewy napastnik, lewy pomocnik, lewy obrońca

Informacje klubowe
Klub

Lech Poznań (dyrektor sportowy)

Kariera juniorska
Lata Klub
1983–1990 Cracovia
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1989–1992 Cracovia 25 (4)
1992–1994 Sokół Pniewy 68 (25[a])
1995–1996 Grasshopper Club Zürich 30 (6)
1996 FC Lugano (wyp.) 9 (2)
1997 BSC Young Boys 12 (6)
1997–1999 De Graafschap 50 (4)
1999–2003 Feyenoord Rotterdam 90 (1)
2003–2004 FK Partizan 18 (0)
2004–2005 sc Heerenveen 23 (0)
2005–2006 ADO Den Haag 25 (0)
2006–2008 SV Ried 58 (0)
W sumie: 408 (48)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
 Polska U-16
 Polska U-17
 Polska U-18
 Polska U-19
 Polska U-20
 Polska U-21
1994–2006  Polska 36 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2014–2015 Lech Poznań (asystent)
2018 Lech Poznań (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Życiorys edytuj

Kariera klubowa edytuj

Rząsa karierę piłkarza rozpoczynał w Cracovii w 1983. W 1990 zdobył z tą drużyną tytuł MP juniorów. W trakcie sezonie 1991/1992 przeniósł się do trzecioligowego Sokoła Pniewy, gdzie przez prawie trzy lata występował jako napastnik. Po etacie w Pniewach wyjechał do Szwajcarii, gdzie grał w Grasshopper Club Zürich, FC Lugano oraz BSC Young Boys. W dwóch pierwszych sezonach w klubie z Zurychu zdobył mistrzostwo Szwajcarii (1995 i 1996, również finał pucharu kraju w 1995). W sezonie 1997/1998 przeniósł się do Holandii i zespołu De Graafschap. Po dwóch sezonach zakupił go Feyenoord. W pierwszym sezonie w Rotterdamie Rząsa i drużyna zdobyli Superpuchar Holandii. W 2001 byli wicemistrzem kraju, w 2003 finalistą pucharu. W 2002 wywalczyli ponadto Puchar UEFA (Rząsa był drugim Polakiem z tym trofeum, wcześniej Andrzej Buncol). W Holandii występował do 2003. Wówczas zmienił klub na FK Partizan z Serbii i Czarnogóry. Grał tam jeden sezon, stając się jednym z ulubieńców kibiców Partizana (znany jako Tomaš Žonsa/Томаш Жонса[1], gdyż jego nazwiska nie transliterowano, dokonując transkrypcji) i zdobywając tytuł wicemistrza. Następnie wrócił do Holandii, przez jeden sezon był graczem Sc Heerenveen, potem ADO Den Haag, na koniec kariery spędził dwa sezony w austriackim SV Ried.

Kariera międzynarodowa edytuj

W reprezentacji Polski A Rząsa zadebiutował w 1994, gdy jej trenerem był Henryk Apostel. Zagrał jedną połowę meczu z Arabią Saudyjską, zdobywając bramkę. Na następne występy czekał sześć lat: w 2000 zagrał znów jako zmiennik w przegranym meczu z Francją pod wodzą Jerzego Engela. Od pierwszej minuty zagrał dopiero w swoim czwartym meczu w reprezentacji (z Holandią w 2000), a pełne 90 minut dopiero w 2003 w meczu z Węgrami. Rząsa był uczestnikiem mistrzostw świata 2002 w Korei Południowej i Japonii. Jego występ trwał jednak zaledwie 20 minut podczas meczu z Portugalią (0:4). Był podstawowym zawodnikiem zespołu, który wywalczył awans na MŚ 2006 w Niemczech, nie znalazł się jednak w kadrze na te mistrzostwa. Ogółem w drużynie państwowej rozegrał 36 spotkań, strzelił w nich jednego gola[2].

Działacz i trener edytuj

Od 1 sierpnia 2009 pełnił funkcję pełnomocnika prezesa Janusza Filipiaka ds. sportowych w Cracovii[3]. Następnie, od 28 maja 2010, był dyrektorem sportowym krakowskiego klubu.

Od 1 sierpnia 2011 do października 2013 był również menadżerem reprezentacji Polski. Miał za zadanie dbać o wizerunek drużyny w mediach oraz obserwować polskich reprezentantów[4].

Od września 2014 do 12 października 2015 pełnił funkcję asystenta trenera Macieja Skorży w Lechu Poznań[5]. Funkcję tę po raz wtóry pełnił krótko wiosną 2018. 29 sierpnia 2018 został ogłoszony jako dyrektor sportowy Lecha Poznań.

Polityka edytuj

W wyborach do Rady Miasta Krakowa w 2010 bez powodzenia ubiegał się o mandat radnego z listy PO[6].

Uwagi edytuj

  1. Bez danych z rundy wiosennej sezonu 1991–1992.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Andrzej Gowarzewski Cracovia. 100 lat prawdziwej historii, wydawnictwo GiA, Katowice 2006 (10. część cyklu Kolekcja klubów)