Topolinek (województwo kujawsko-pomorskie)

wieś w województwie kujawsko-pomorskim

Topolinekwieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Świecie[4]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 154 mieszkańców[2]. Jest piętnastą co do wielkości miejscowością gminy Świecie.

Topolinek
wieś
Ilustracja
Droga przebiegająca przez wieś Topolinek
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Powiat

świecki

Gmina

Świecie

Wysokość

30 m n.p.m.

Liczba ludności (III 2011)

154[2]

Strefa numeracyjna

52

Kod pocztowy

86-105[3]

Tablice rejestracyjne

CSW

SIMC

0097933

Położenie na mapie gminy Świecie
Mapa konturowa gminy Świecie, w lewym dolnym rogu znajduje się punkt z opisem „Topolinek”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Topolinek”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Topolinek”
Położenie na mapie powiatu świeckiego
Mapa konturowa powiatu świeckiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Topolinek”
Ziemia53°18′43″N 18°18′14″E/53,311944 18,303889[1]

Położenie edytuj

Wieś położona jest w dolinie Wisły. Ponadto miejscowość znajduje się na terenie Nadwiślańskiego Parku Krajobrazowego[5]. Z etnograficznego punktu widzenia Topolinek leży na południowym krańcu Kociewia[6].

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie bydgoskim.

Obiekty zabytkowe edytuj

W Topolinku znajduje się drewniana chata zbudowana około 1820 roku. Znajduje się ona na liście Kujawsko-Pomorskiego Konserwatora Zabytków pod numerem rejestrowym 340[7]. Na terenie wsi zlokalizowane są dwa nieczynne cmentarze ewangelickie[8][9]. W Topolinku w 2018 roku członkowie Bydgoskiego Stowarzyszenia Miłośników Historii "Łuczniczka" w trakcie prowadzonych badań archeologicznych w ramach społecznego projektu pod nazwą "Ocalić przeszłość Topolna" dokonali odkrycia wczesnośredniowiecznego skarbu monet. Depozyt kruszcowy składał się z całych i pofragmentowanych (tzw. siekańców) monet orientalnych (dirhemów), takiż monet zachodnioeuropejskich i złomu srebrnego (biżuterii). Moment zdeponowania skarbu określono na koniec X wieku[10]

 

Przypisy edytuj