Torre Trieste
Torre Trieste, znany także jako „wieża wież”[2][3] – szczyt o wysokości 2458 m n.p.m. w Dolomitach w masywie Civetty, położony w gminie Taibon Agordino w prowincji Belluno w północnych Włoszech. Jego spadzista – wypiętrzona na 750 m[3][4] wysokości względnej – ściana skalna stanowi jeden z ważniejszych celów wspinaczkowych w Alpach. U podnóża szczytu, na wysokości 1714 m n.p.m. znajduje się schronisko Mario Vazzolera (wł. rifugio Mario Vazzoler)[5][6].
 Południowo-wschodnia ściana Torre Trieste (2014) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
2458[1] m n.p.m. |
| Pierwsze wejście | |
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
 46°21′51,257″N 12°02′37,244″E/46,364238 12,043679
| |
Dojazd edytuj
Do Torre Trieste prowadzi droga z Belluno przez La Valle Agordina, Agordo, Listolade do schroniska Capanna Trieste. Stąd po 1,5 godzinie marszu można dotrzeć do schroniska Mario Vazzolera, położonego u podnóża Torre Trieste[2].
Wspinaczka edytuj
Pierwsze wejście edytuj
Pierwszego wejścia na Torre Trieste dokonali 16 lipca 1910 roku włoscy alpiniści Napoleone Cozzi i Alberto Zanutti[1][2].
Ważniejsze dokonania alpinistyczne edytuj
Wśród pierwszych alpinistów, którzy osiągnęli wierzchołek Torre Trieste byli Raffele Carlesso i Riccardo Cassin, którzy stanęli na „wieży wież”. w latach 30. XX wieku[2].
W ostatnich kilku dekadach nowa generacja wspinaczy, takich jak: Luigi „Gigi” Dal Pozzo, Christoph Hainz, Mauro „Bubu” Bole czy Roberto Mazzilis, wytyczyła szereg trudnych dróg o bardzo wysokiej skali trudności UIAA: VII, VIII, a nawet IX. We wrześniu 2003 roku Mauro Bole poprowadził prawdopodobnie najcięższą drogę wspinaczkową na Torre Trieste, którą zadedykował pamięci francuskiego wspinacza klasycznego, alpinisty i przewodnika górskiego Patricka Berhaulta[2].
Donnafugata edytuj
4 sierpnia 2007 roku Mauro Bole i Gabriele Gorobey po zaledwie 13,5 godzinach wspinaczki po raz pierwszy pokonali metodą klasyczną (używając jedynie nóg i rąk; wykorzystując sprzęt wspinaczkowy jedynie do asekuracji) drogę Donnafugata (o skali trudności 7a A2 lub 8a), wytyczoną południową ścianą Torre Trieste w dniach 1-8 września 2004 roku przez Christopha Hainza i Rogera Schali, którzy używali w tym celu spitów i kołków wspinaczkowych[3][4][7].
Osiągnięcia polskich wspinaczy edytuj
- 23-26 lipca 1972 – Jerzy Kukuczka (z zespołem, w skład którego oprócz niego wchodzili: Jerzy Kalla, Tadeusz Łaukajtys i Zbigniew Wach[8]) – poprowadzenie drogi Direttissima dei Polacchi (brązowy medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe")[2][9]
- 1979 – Elżbieta Fijałkowska – poprowadzenie drogi Tissiego[10][11][12]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Torre Trieste, si rievoca l'ascesa di Cozzi e Zanutti. Corriere delle Alpi, 14 lipca 2010. [dostęp 2016-09-14]. (wł.).
- ↑ a b c d e f Torre Trieste. summitpost.org. [dostęp 2016-09-14]. (ang.).
- ↑ a b c New-Schoold Dolomites Line Goes Free. alpinist.com, 14 sierpnia 2007. [dostęp 2016-09-14]. (ang.).
- ↑ a b Donnafugata Torre Trieste, first free ascent by Mauro Bubu Bole. planetmountain.com, 14 sierpnia 2007. [dostęp 2016-09-14]. (ang.).
- ↑ Mario Vazzoler. infodolomiti.it. [dostęp 2016-09-14]. (wł.).
- ↑ Mario Vazzolèr – rifugio. caiveneto.it. [dostęp 2016-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-11)]. (wł.).
- ↑ Donnafugata. planetmountain.com. [dostęp 2016-09-14]. (ang.).
- ↑ Damian Granowski: Polacy w Dolomitach - lista przejść. drytooling.com.pl, 28 stycznia 2013. [dostęp 2016-09-14].
- ↑ Kalendarium. kukuczka.net. [dostęp 2016-09-14].
- ↑ Nie żyje Elżbieta "Glajza" Fijałkowska. Znana alpinistka zginęła w Tatrach. polskieradio.pl, 8 czerwca 2014. [dostęp 2016-09-14].
- ↑ Zginęła Elżbieta „Glajza” Fijałkowska. wspinanie.pl, 8 czerwca 2014. [dostęp 2016-09-14].
- ↑ Piotr Stokłosiński: Alpinizm. Elżbieta Fijałkowska nie żyje. Znana alpinistka zginęła w słowackich Tatrach. off.sport.pl, 8 czerwca 2014. [dostęp 2016-09-14].
Linki zewnętrzne edytuj
- Torre Trieste, Summitpost.org