Wikipedia

Tosŏn

mistrz sŏn

Yŏgong Tosŏn (Tosŏn 도선; ur. 827, zm. 10 marca 898) – jeden z najbardziej wpływowych mistrzów sŏn w historii Korei.

Yŏgong Tosŏn
도선
Ilustracja
Yŏgong Tosŏn
Data i miejsce urodzenia

827
Yŏngam

Data i miejsce śmierci

10 marca 898
klasztor Unbong

Szkoła

tongni

Nauczyciel

Chŏgin Hyech'ŏl

Następca

Tongjin Kyŏngbo

Zakon

sŏn

Honorowy tytuł lub imię pośmiertne

Kuksa (Narodowy Nauczyciel); Yogong Sŏnsa (Mistrz Medytacji Rozumiejący Pustkę)

Życiorys edytuj

Urodził się w Yŏngam, obecnie w prowincji Chŏlla. Pochodził z rodziny Kim. W wieku lat 15 rozpoczął praktykę buddyjską w tradycji szkoły hwaŏm w klasztorze Hwaŏm na górze Wŏryu (znanej także jako Wŏlch'ul).

W 846 r. rozpoczął praktykę sŏn u mistrza Hyech'ŏla w jego klasztorze na górze Tongni. Od tej góry wzięła nazwę szkoła sŏn mistrza Hyech'ŏla, jedna z 9 górskich szkół sŏn. Ordynację mnisią przyjął w wieku 23 lat w klasztorze Ch'ŏndo. Tosŏn, w przeciwieństwie do innych mistrzów koreańskiego sŏnu, nigdy nie udał się do Chin po nauki. Spędził 35 lat praktykując sŏn w klasztorze Unbong. Jego nauki przyciągnęły wielu uczniów. Stał się sławny i został zaproszony na dwór króla Hŏng'ganga. Jednak porzucił po jakimś czasie dworskie splendory i powrócił do swojego klasztoru.

Zmarł 10 marca 898.

Otrzymał pośmiertny tytuł Yŏgong Sŏnsa – Mistrz Medytacji Rozumiejący Pustkę.

Nauki i wpływy edytuj

Tosŏn wprowadził do Korei geomancję (chiń. feng shui), która wkrótce przekroczyła ramy buddyzmu i stała się integralną częścią społeczeństwa koreańskiego[1]. Oprócz tego był znawcą teorii yin-yang i Pięciu Elementów.

Jego znajomość tych teorii jest widoczna w jego dziele Pigu czyli Tajemne Zapiski. W pracy tej stworzył teorię "pibo" ("uzupełnienia"), w której idea nagrody za cnotę zasługi była połączona z "yin i yang" oraz Pięcioma Elementami, ideami występującymi w dziele Yijing oraz teorii feng shui. Tosŏn podróżował po całym kraju i pomagał stawiać nowe klasztory w odpowiednich miejscach. Leczył również ludzi. Wkrótce jednak jego teoria została wypaczona i przesądni ludzie zaczęli go uważać a magika i dziwnego, tajemniczego mnicha. Mimo to jego teoria odegrała olbrzymią rolę w rozwoju koreańskiego buddyzmu, szczególnie w połączeniu z rodzimymi wierzeniami Koreańczyków[2].

Teoria Tosŏna propagowała wizję rozwoju kraju przez porównanie jego budowy z budową statku. Odrzucała ona teorię geograficzną klasyfikującą kraj na Trzy Góry i Pięć Szczytów z Kyŏngju w pozycji środkowej. Teorie Tosŏna odrzucały ideologię tradycyjnych szkół doktrynalnych koreańskiego buddyzmu[3].

Uważa się, że przepowiedział on upadek Silli i nową dynastię Koryŏ. Dlatego miał taki mocny wpływ na umocnienie się nowej dynastii[4]. Silla upadła w 935 r. a Balhae już w 926 r. Oba te państwa zostały wchłonięte przez Koryŏ. Generał Wanggŏn, założyciel dynastii Koryŏ, zapowiedziany przez Tosŏna i panujący jako król T'aejo, był pod wpływem nauk mistrza i nakazał wybudowanie 3800 klasztorów i świątyń buddyjskich. Miejsca pod ich budowę, tak jak i miejsce na budowę nowej stolicy, zostały wybrane jeszcze przez Tosŏna.

Mistrz otrzymał tytuł "Kuksa" (Narodowego Nauczyciela), a buddyzm zaczął się rozwijać jako religia nowej dynastii, podobnie jak stało się w Silli.

Linia przekazu Dharmy edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Mu 1991 ↓, s. 62.
  2. ↑ Lancaster 1991 ↓, s. 32.
  3. ↑ Lancaster 1991 ↓, s. 192, 193.
  4. ↑ Lancaster 1991 ↓, s. 37.

Bibliografia edytuj

  • Lewis R. Lancaster: Assimilation of Buddhism in Korea: Religious Maturity and Innovation in the Silla Dynasty. red. C. S. Yu. Asian Humanities Press, 1991, seria: Studies in Korean Religions and Culture. ISBN 0-89581-889-2.
  • Seong Su-nim Mu: Thousand Peaks: Korean Zen: Tradition and Teachers. Cumberland: Primary Point Press, 1991. ISBN 0-942795-02-4.
  • Jae-ryong Shim: Korean Buddhism: Tradition and Transformation. Seul: Jimoondang Publishing Company, 1999. ISBN 89-88095-08-1.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tosŏn&oldid=72207534”