Wikipedia

Tour de France 1983

70. Tour de France rozpoczął się 1 lipca w Fontenay-sous-Bois, a zakończył się 24 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 22 etapów. Cała trasa liczyła 3861 km.

Tour de France 1983
1982 1984
Data

1 – 24 lipca 1983

Etapów

21 (23)

Dystans

3861 km

Czas zwycięzcy

105 h 07' 52"
(36,230 km/h)

Zgłoszenia

140 kolarzy

Ukończyło wyścig

88 kolarzy

Podium
Pierwsze miejsce

Francja Laurent Fignon

Drugie miejsce

Hiszpania Ángel Arroyo

Trzecie miejsce

Holandia Peter Winnen

Pozostałe klasyfikacje
Górska

Belgia Lucien Van Impe

Punktowa

Irlandia Sean Kelly

Sprinterska

Irlandia Sean Kelly

Młodzieżowa

Francja Laurent Fignon

Najaktywniejszych

Szwajcaria Serge Demierre

Drużynowa

Holandia TI-Raleigh

Drużynowa punktowa

Holandia TI-Raleigh

Klasyfikację generalną wygrał Francuz Laurent Fignon, wyprzedzając Hiszpana Ángela Arroyo i Holendra Petera Winnena. Klasyfikację punktową i sprinterską wygrał Irlandczyk Seán Kelly, górską Belg Lucien Van Impe, a młodzieżową Fignon. Najaktywniejszym kolarzem został Szwajcar Serge Demierre[1]. W obu klasyfikacjach drużynowych najlepsza była holenderska ekipa TI-Raleigh[2].

Zmiany w stosunku do poprzednich edycji edytuj

W 1983 roku zmieniono zasady klasyfikacji młodzieżowej. Od tego roku w klasyfikacji tej uwzględniano wyniki tylko tych kolarzy, którzy po raz pierwszy startowali w Tourze. Zmieniono także zasady liczenia czasu w klasyfikacji drużynowej. Dotąd dodawano do siebie czasy czterech najlepszych kolarzy jednej drużyny, a od 1983 roku sumowano czasy tylko trzech najlepszych zawodników danej ekipy[3].

Po raz pierwszy do startu w TdF zostali dopuszczeni amatorzy.

Doping edytuj

Sześciu kolarzy: Francuzi Pierre Bazzo, Didier Vanoverschelde, Jacques Bossis, Patrick Clerc i Jean-François Rodriguez oraz Holender Joop Zoetemelk zostało przyłapanych na stosowaniu dopingu. We krwi Vanoverschelde wykryto nandrolon, z kolei Zoetemelk został uniewinniony przez sąd[4].

Drużyny edytuj

W tej edycji TdF wzięło udział 14[5] drużyn:

  • Coop-Mercier-Mavic
  • Renault-Elf-Gitane
  • TI Raleigh-Campagnolo
  • Peugeot-Shell-Michelin
  • Cilo-Aufina
  • Boule d'Or-Colnago-Campagnolo
  • J.Aernoudt-Hoonved-Marc Zeep
  • La Redoute-Motobecane
  • Wolber
  • Sem-Mavic-Reydel
  • Euro Shop-Mondial Moquette-Splendor
  • Metauromobili-Pinarello
  • Colombia-Varta
  • Reynolds

Etapy edytuj

Etap Data Trasa Dystans Zwycięzca Lider
P 1 lipca Fontenay-sous-Bois   ITT 5,5 km   Eric Vanderaerden   Eric Vanderaerden
1 2 lipca Nogent-sur-Marne – Créteil   163,0 km   Frits Pirard   Eric Vanderaerden
2 3 lipca Soissons – Fontaine-au-Pire   TTT 100,0 km   Mercier   Jean-Louis Gauthier
3 4 lipca Valenciennes – Roubaix   153,0 km   Rudy Matthijs   Kim Andersen
4 5 lipca Roubaix – Le Havre   300,0 km   Serge Demierre   Kim Andersen
5 6 lipca Le Havre – Le Mans   257,0 km   Dominique Gaigne   Kim Andersen
6 7 lipca Châteaubriant – Nantes   ITT 58,5 km   Bert Oosterbosch   Kim Andersen
7 8 lipca Nantes – Île d’Oléron   216,0 km   Ricardo Magrini   Kim Andersen
8 9 lipca La Rochelle – Bordeaux   222,0 km   Bert Oosterbosch   Kim Andersen
9 10 lipca Bordeaux – Pau   207,0 km   Philippe Chevallier   Sean Kelly
10 11 lipca Pau – Bagnères-de-Luchon   201,0 km   Robert Millar   Pascal Simon
11 12 lipca Bagnères-de-Luchon – Fleurance   177,0 km   Régis Clère   Pascal Simon
12 13 lipca Fleurance – Roquefort-sur-Soulzon   261,0 km   Kim Andersen   Pascal Simon
13 14 lipca Roquefort-sur-Soulzon – Aurillac   210,0 km   Henk Lubberding   Pascal Simon
14 15 lipca Aurillac – Issoire   149,0 km   Pierre Le Bigaut   Pascal Simon
15 16 lipca Clermont-Ferrand – Puy de Dôme   ITT 15,6 km   Ángel Arroyo   Pascal Simon
16 17 lipca Issoire – Saint-Étienne   144,5 km   Michel Laurent   Pascal Simon
17 18 lipca Tour-du-Pin – L’Alpe d’Huez   223,0 km   Peter Winnen   Laurent Fignon
19 lipca Dzień przerwy
18 20 lipca Le Bourg-d’Oisans – Morzine   247,0 km   Jacques Michaud   Laurent Fignon
19 21 lipca Morzine – Avoriaz   ITT 15,0 km   Lucien Van Impe   Laurent Fignon
20 22 lipca Morzine – Dijon   291,0 km   Philippe Leleu   Laurent Fignon
21 23 lipca Dijon   ITT 50,0 km   Laurent Fignon   Laurent Fignon
22 24 lipca Alfortville – Paryż (Champs-Élysées)   195,0 km   Gilbert Glaus   Laurent Fignon

Klasyfikacje końcowe edytuj

Klasyfikacja generalna edytuj

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1.   Laurent Fignon   Renault 105 h 07' 52"
2.   Ángel Arroyo Reynolds +4' 04"
3.   Peter Winnen Raleigh +4' 09"
4.   Lucien Van Impe Metaurobili +4' 16"
5.   Robert Alban La Redoute +7' 53"
6.   Jean-René Bernaudeau Wolber +8' 59"
7.   Sean Kelly SEM +12' 09"
8.   Marc Madiot Renault +14' 55"
9.   Phil Anderson Peugeot +16' 56"
10.   Henk Lubberding Raleigh +18' 55"

Klasyfikacja punktowa edytuj

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1.   Sean Kelly   SEM 360
2.   Frits Pirard Metaurobili 144
3.   Laurent Fignon Renault 126
4.   Gilbert Glaus Cilo 122
5.   Pierre Le Bigaut Mercier 103

Klasyfikacja górska edytuj

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1.   Lucien Van Impe   Metaurobili 272
2.   José Patrocinio Jiménez Colombia 195
3.   Robert Millar Peugeot 157
4.   Pedro Delgado Reynolds 133
5.   Jean-René Bernaudeau Wolber 125

Klasyfikacja młodzieżowa edytuj

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1.   Laurent Fignon   Peugeot 105 h 07' 52"
2.   Ángel Arroyo Mercier +4' 04"
3.   Stephen Roche Renault +21' 30"
4.   Robert Millar Raleigh +23' 29"
5.   Pedro Delgado Raleigh +25' 44"

Klasyfikacja sprinterska edytuj

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1.   Sean Kelly SEM 151
2.   Pierre Le Bigaut Mercier 77
3.   Laurent Fignon Renault 54
4.   Phil Anderson Peugeot 48
5.   Frits Pirard Metaurobili 42

Klasyfikacja drużynowa punktowa edytuj

Pozycja Drużyna Punkty
1.   Raleigh 1108
2.   La Redoute 1201
3.   Renault 1207
4.   Peugeot 1293
5.   SEM 1308

Klasyfikacja drużynowa edytuj

Pozycja Drużyna Czas
1.   Raleigh 322 h 39' 07"
2.   Mercier +4' 02"
3.   Peugeot +9' 03"
4.   Renault +36' 39"
5.   SEM +40' 13"

Przypisy edytuj

  1. ↑ PRIX DE LA COMBATIVITÉ: PALMARÈS DES COMBATIFS. prixantargazdelacombativite.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-10)]. (fr.).
  2. ↑ Tour Xtra: Other Classifications & Awards (ang.)
  3. ↑ Amigoe: Alleen Portugese en Colombiaanse amateurs in Ronde van Frankrijk. kranten.kb.nl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-30)]. (niderl.).
  4. ↑ Doping bei der Tour de France 1947 - heute (niem.)
  5. ↑ Les équipes du Tour de France 1983 (fr.)

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tour_de_France_1983&oldid=69292399”