Wikipedia

Tour de France 2002

89. Tour de France rozpoczął się 6 lipca w Luksemburgu, a zakończył się 28 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 20 etapów, w tym 10 etapów płaskich, 2 etapów pagórkowatych, 5 etapów górskich i 4 etapów jazdy na czas. Cała trasa liczyła 3277 km.

Tour de France 2002
2001 2003
Ilustracja
Trasa Tour de France 2002
Data

6 – 28 lipca 2002

Etapów

20 (21)

Dystans

3277 km

Czas zwycięzcy

82 h 05' 12" (39,982 km/h)

Zgłoszenia

189 kolarzy

Ukończyło wyścig

153 kolarzy

Podium
Pierwsze miejsce

Stany Zjednoczone Lance Armstrong (anulowane)

Drugie miejsce

Hiszpania Joseba Beloki

Trzecie miejsce

Litwa Raimondas Rumšas

Pozostałe klasyfikacje
Górska

Francja Laurent Jalabert

Punktowa

Australia Robbie McEwen

Młodzieżowa

Włochy Ivan Basso

Najaktywniejszych

Francja Laurent Jalabert

Drużynowa

Hiszpania ONCE-Eroski

Strona internetowa
Kolarze na trasie do Mont Ventoux

Klasyfikacje edytuj

Klasyfikację generalną wygrał po raz czwarty z rzędu Amerykanin Lance Armstrong, wyprzedzając Hiszpana Josebę Belokiego i Litwina Raimondasa Rumšasa. Australijczyk Robbie McEwen wygrał klasyfikację punktową, Francuz Laurent Jalabert wygrał klasyfikację górską, a Włoch Ivan Basso był najlepszy w klasyfikacji młodzieżowej. Najaktywniejszym kolarzem został Laurent Jalabert[1]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była hiszpańska drużyna ONCE.

Doping edytuj

W dniu zakończenia TdF żona trzeciego w klasyfikacji generalnej Raimondasa Rumšasa została aresztowana przez oficerów celnych za posiadanie niedozwolonych środków[2]. Sam kolarz nie poniósł jednak żadnych konsekwencji. Piąty w klasyfikacji Hiszpan Igor González de Galdeano miał zbyt duże stężenie salbutamolu we krwi, jednak pozwolono mu na start, ponieważ środek ten jest jednocześnie lekiem na astmę, na którą choruje[3]. Ósmy kolarz klasyfikacji generalnej, Amerykanin Levi Leipheimer został w 2012 roku pozbawiony wszystkich wyników z lat 1999-2006 po tym, jak przyznał się to stosowania dopingu[4].

W 2007 roku do stosowania między innymi EPO w czasach swoich startów w ekipie ONCE (2001-2003) przyznał się Niemiec Jörg Jaksche[5]. Zwycięzca klasyfikacji punktowej, Erik Zabel, także stosował doping, do czego przyznał się w 2013 roku[6].

W 2012 roku Armstrong został dożywotnio zdyskwalifikowany za stosowanie dopingu przez Amerykańską Agencję Antydopingową. Anulowano także wszystkie jego wyniki począwszy od 1 sierpnia 1998 roku[7]. W 2013 roku Armstrong przyznał się do stosowania między innymi EPO, transfuzji krwi, testosteronu i kortyzonu[8]. Mimo to jeden z najpoważniejszych rywali Amerykanina, Jan Ullrich stwierdził, że Amerykaninowi powinno się przywrócić wszystkie wyniki, z uwagi na powszechność stosowania dopingu wśród kolarzy w tamtych czasach[9].

Drużyny edytuj

W tej edycji TdF wzięło udział 21[10] drużyn:

Etapy edytuj

Etap Data Trasa Dystans Zwycięzca
P 6 lipca   Luksemburg   ITT 7,0 km   Lance Armstrong
1 7 lipca   Luksemburg   192,5 km   Rubens Bertogliati
2 8 lipca   Luksemburg –   Saarbrücken   181,0 km   Óscar Freire
3 9 lipca Metz – Reims   174,5 km   Robbie McEwen
4 10 lipca Épernay – Château-Thierry   TTT 67,5 km   ONCE
5 11 lipca Soissons – Rouen   195,0 km   Jaan Kirsipuu
6 12 lipca Forges-les-Eaux – Alençon   199,5 km   Erik Zabel
7 13 lipca Bagnoles-de-l'Orne – Avranches   176,0 km   Bradley McGee
8 14 lipca Saint-Martin-de-Landelles – Plouay   217,5 km   Karsten Kroon
9 15 lipca Lanester – Lorient   ITT 52,0 km   Santiago Botero
16 lipca Dzień przerwy
10 17 lipca Bazas – Pau   147,0 km   Patrice Halgand
11 18 lipca Pau – La Mongie   158,0 km   Lance Armstrong
12 20 lipca Lannemezan – Plateau de Beille   199,5 km   Lance Armstrong
13 21 lipca Lavelanet – Béziers   171,0 km   David Millar
14 22 lipca Lodève – Mont Ventoux   221,0 km   Richard Virenque
15 23 lipca Vaison-la-Romaine – Les Deux Alpes   226,5 km   Santiago Botero
16 24 lipca Les Deux Alpes – La Plagne   179,5 km   Michael Boogerd
17 25 lipca Aime – Cluses   142,0 km   Dario Frigo
18 26 lipca Cluses – Bourg-en-Bresse   176,5 km   Thor Hushovd
19 27 lipca Régnié-Durette – Mâcon   ITT 50,0 km   Lance Armstrong
20 28 lipca Mâcon – Paryż (Champs-Élysées)   147,0 km   Robbie McEwen

Liderzy klasyfikacji po etapach edytuj

Etap Zwycięzca Klasyfikacja generalna
  		Klasyfikacja punktowa
  		Klasyfikacja górska
  		Klasyfikacja młodzieżowa
  		Klasyfikacja drużynowa
 
P Lance Armstrong Lance Armstrong Lance Armstrong Brak David Millar CSC-Tiscali
1 Rubens Bertogliati Rubens Bertogliati Erik Zabel Christophe Mengin Rubens Bertogliati
2 Óscar Freire Stéphane Berges
3 Robbie McEwen Erik Zabel Christophe Mengin
4 ONCE Igor González de Galdeano Isidro Nozal ONCE-Eroski
5 Jaan Kirsipuu
6 Erik Zabel
7 Bradley McGee
8 Karsten Kroon
9 Santiago Botero David Millar
10 Patrice Halgand Robbie McEwen
11 Lance Armstrong Lance Armstrong Erik Zabel Patrice Halgand Ivan Basso
12 Lance Armstrong Laurent Jalabert
13 David Millar Robbie McEwen
14 Richard Virenque
15 Santiago Botero
16 Michael Boogerd
17 Dario Frigo
18 Thor Hushovd
19 Lance Armstrong
20 Robbie McEwen
Klasyfikacja końcowa Lance Armstrong Robbie McEwen Laurent Jalabert Ivan Basso ONCE-Eroski
  • Podczas 1. etapu Lance Armstrong nosił żółtą koszulkę, a Laurent Jalabert, drugi w klasyfikacji punktowej, zieloną.
  • Podczas 2. i 3. etapu Rubens Bertogliati nosił żółtą koszulkę, a David Millar, drugi w klasyfikacji młodzieżowej, białą.
  • Podczas 4. etapu Erik Zabel nosił żółtą koszulkę, a Robbie McEwen, drugi w klasyfikacji punktowej, zieloną.

Klasyfikacje końcowe edytuj

Klasyfikacja generalna edytuj

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1.   Lance Armstrong   US Postal 82 h 05' 12''
2.   Joseba Beloki ONCE +7' 17"
3.   Raimondas Rumšas Lampre +8' 17"
4.   Santiago Botero Kelme +13' 10"
5.   Igor González de Galdeano iBanesto +13' 54"
6.   José Azevedo ONCE +15' 44"
7.   Francisco Mancebo iBanesto +16' 05"
8.   Levi Leipheimer Rabobank +17' 11"
9.   Roberto Heras US Postal +17' 12"
10.   Carlos Sastre Team CSC +19' 05"

Klasyfikacja punktowa edytuj

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1.   Robbie McEwen   Lotto 280
2.   Erik Zabel Telekom 261
3.   Stuart O’Grady Crédit Agricole 208
4.   Baden Cooke FDJeux 198
5.   Ján Svorada Lampre 154

Klasyfikacja górska edytuj

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1.   Laurent Jalabert   CSC-Tiscali 262
2.   Mario Aerts Lotto 178
3.   Santiago Botero Kelme 162
4.   Lance Armstrong US Postal 152
5.   Axel Merckx Domo-Farm Frites 121

Klasyfikacja młodzieżowa edytuj

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1.   Ivan Basso   Fassa Bortolo 82 h 24' 30"
2.   Nicolas Vogondy FDJeux +13' 26"
3.   Christophe Brandt Lotto +48' 32"
4.   Sylvain Chavanel Bonjour +50' 08"
5.   Isidro Nozal ONCE +54' 09"

Klasyfikacja drużynowa edytuj

Pozycja Drużyna Czas
1.   ONCE 246 h 36' 14"
2.   US Postal +22' 49"
3.   CSC-Tiscali +30' 17"
4.   iBanesto +34' 06"
5.   Cofidis +36' 19"

Przypisy edytuj

  1. ↑ PRIX DE LA COMBATIVITÉ: PALMARÈS DES COMBATIFS. prixantargazdelacombativite.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-10)]. (fr.).
  2. ↑ Rumsas receives suspended sentence (ang.)
  3. ↑ Galdeano exceeds limit for asthma medicine, but allowed to start (ang.)
  4. ↑ United States Anti-Doping Agency Acceptance of Sanction (ang.)
  5. ↑ Jörg Jaksche: Doping, hypocrisy and a dog called Bella (ang.)
  6. ↑ Zabel admits to doping from 1996 to 2003 (ang.)
  7. ↑ Lance Armstrong Receives Lifetime Ban And Disqualification Of Competitive Results For Doping Violations Stemming From His Involvement In The United States Postal Service Pro-Cycling Team Doping Conspiracy (ang.)
  8. ↑ Lance Armstrong comes clean (ang.)
  9. ↑ Jan Ullrich supports Lance (ang.)
  10. ↑ Les équipes du Tour de France 2002 (fr.)

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tour_de_France_2002&oldid=69292428”