Wikipedia

Toward the Within

album koncertowy Dead Can Dance

Toward The Within – pierwszy, i przez 19 lat jedyny, oficjalny album koncertowy zespołu Dead Can Dance (Brendana Perry'ego i Lisy Gerrard). Zawiera 15 utworów, z których tylko pięć znanych było z poprzednich albumów zespołu.

Toward The Within
Wykonawca albumu koncertowego
Dead Can Dance
Wydany

24 października 1994[1]

Nagrywany

listopad 1993

Długość

1:07:48

Wydawnictwo

4AD

Oceny
Przejdź do sekcji „Odbiór”
Album po albumie
Into The Labyrinth
(1993) 		Toward The Within
(1994) 		Spiritchaser
(1996)

Album edytuj

Historia edytuj

Album nagrany został w listopadzie 1993 w Mayfair Theatre w Santa Monica, Kalifornia. Było to ostatnie duże wydarzenie w Mayfair Theatre, jakiś czas później został on uszkodzony w wyniku trzęsienia ziemi i musiał zostać zburzony. Koncert został wydany w październiku 1994 jako płyta kompaktowa, podwójna winylowa (mały nakład kolekcjonerski), kaseta magnetofonowa i wideo. Wideo, sfilmowane przez Marka Magdisona, zawiera także wywiady z Lisą Gerrard i Brendanem Perrym oraz teledysk do utworu „Yulunga (Spirit Dance)” złożony z fragmentów filmu Baraka. Ani płyta, ani wideo nie zawierają całego koncertu. Na płycie nie znalazł się „Gloridean” oraz utwór z napisów końcowych wideo, na wideo nie znalazła się „Persian Love Song” i koncertowe wykonanie „Yulunga (Spirit Dance)”.

W 2001 Toward the Within zostało wydane na DVD jako część boksu Dead Can Dance (1981–1998); wydanie DVD zawierało dodatkowo dyskografię, teledyski do utworów „Frontier”, „The Protagonist” i „The Carnival Is Over” oraz fragment filmu Baraka zatytułowany Calcutta Foragers/Homeless, w którym podkład muzyczny stanowił utwór „The Host of Seraphim”. W 2004 DVD ukazało się jako oddzielne wydawnictwo.

Lista utworów edytuj

1. „Rakim” 6:25
2. „Persian Love Song” 2:56
3. „Desert Song” 4:20
4. „Yulunga (Spirit Dance)” 7:12
5. „Piece for Solo Flute” 3:34
6. „The Wind That Shakes the Barley” 3:12
7. „I Am Stretched on Your Grave” 4:38
8. „I Can See Now” 2:56
9. „American Dreaming” 4:55
10. „Cantara” 5:15
11. „Oman” 5:49
12. „The Song of the Sibyl” 4:31
13. „Tristan” 1:48
14. „Sanvean” 4:05
15. „Don't Fade Away” 6:12
1:07:48

Twórcy edytuj

  • Lisa Gerrard – śpiew, yangqin, instrumenty perkusyjne
  • Brendan Perry – śpiew, gitara 12-strunowa, irlandzkie buzuki, flażolet, instrumenty perkusyjne
  • Robert Perry – dudy (uillean pipes), irlandzkie buzuki, flażolet, instrumenty perkusyjne
  • John Bonnar – instrumenty klawiszowe, śpiew, instrumenty perkusyjne
  • Ronan O'Snoriagh – instrumenty perkusyjne, śpiew
  • Andrew Claxton – instrumenty klawiszowe
  • Lance Hogan – gitara basowa, gitara 6-strunowa, instrumenty perkusyjne, śpiew

Odbiór edytuj

Opinie krytyków edytuj

Oceny łączne
Publikacja Ocena
Album of the Year 80/100[2]
Recenzje
Publikacja Ocena
AllMusic  [3]
Entertainment Weekly C-[4]
Prog Archives 4.23/5.0[5]
RYM 3.81/5[6]
Sputnikmusic 4.3/5[7]
Tylko Rock  [8]

Według Neda Raggetta z AllMusic album Toward the Within, nagrany podczas występu w Los Angeles w ramach trasy koncertowej Into the Labyrinth „pokazuje, że magia zespołu nie była po prostu czymś stworzonym w studiu. Obaj główni wykonawcy są po prostu w doskonałej formie, a ich umiejętności wokalne prawie nie zmniejszyły się z powodu rygorów trasy, jeśli w ogóle, brzmią jeszcze bardziej inspirująco”. Za plus albumu autor uznał „szeroki wachlarz instrumentów, który jest świadectwem wszechstronności grupy”, a także wokalne popisy Brendana Perry’ego z gitarą akustyczną, zwłaszcza w „American Dreaming” i „Don't Fade Away” oraz Lisy Gerrard w połączonych „Tristan” i „Sanvean”[3].

Zdaniem Stevena Mirkina z Entertainment Weekly zespołowi „udaje się stworzyć przyjemne dla ucha, bliskowschodnie brzmienie, jednak Toward the Within to w większości nudna, drętwa rzecz”[4].

W ocenie Macieja Wesołowskiego z czasopisma Tylko Rock do najjaśniejszych punktów albumu należą utwory: „Cantara”, „The Song of the Sibyl” i „The Wind That Shakes the Barley” i „Sanvean”. natomiast większość z pozostałych, nowych utworów niw wytrzymuje – zdaniem autora – „porównania z deadcandance’owymi arcydziełami”. Spośród tych utworów wyróżnił on: „Rakim”, „American Dreaming” i „Don't Fade Away”[8].

Listy sprzedaży edytuj

Lista Kraj Pozycja
Billboard 200 Stany Zjednoczone 131[9]
MegaCharts Holandia 76[10]

Przypisy edytuj

  1. ↑ Dead Can Dance – Toward The Within. Discogs. [dostęp 2023-08-19]. (ang.).
  2. ↑ Album of the Year: Dead Can Dance – Toward the Within. Album of the Year. [dostęp 2023-08-19]. (ang.).
  3. ↑ a b Ned Raggett: Toward the Within – Dead Can Dance. AllMusic. [dostęp 2023-08-19]. (ang.).
  4. ↑ a b Steven Mirkin: Album Review: 'Toward the Within'. Entertainment Weekly. [dostęp 2023-08-19]. (ang.).
  5. ↑ TOWARD THE WITHIN: Dead Can Dance. Prog Archives. [dostęp 2023-08-19]. (ang.).
  6. ↑ Toward the Within. RYM. [dostęp 2023-08-19]. (ang.).
  7. ↑ Dead Can Dance – Toward the Within. Sputnikmusic. [dostęp 2023-08-19]. (ang.).
  8. ↑ a b Maciej Wesołowski. Tylko Dead Can Dance. „Tylko Rock”. Nr 4 (92), s. 36, kwiecień 1992. Warszawa: Res Publica Press International Sp. z o.o.. ISSN 1230-2317. 
  9. ↑ Dead Can Dance | Biography, Albums, Streaming Links | AllMusic [online], www.allmusic.com [dostęp 2017-11-27] (ang.).
  10. ↑ Dutch Charts – dutchcharts.nl [online], dutchcharts.nl [dostęp 2017-11-27].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Toward_the_Within&oldid=71080094”