Trialog psychiatryczny
Trialog psychiatryczny – ukierunkowana dyskusja terapeutyczna i negocjacje[1] pomiędzy trzema stronami: osobami fachowo pomagającymi (w tym lekarzami), pacjentami opieki psychiatrycznej oraz członkami ich rodzin, bądź opiekunami faktycznymi (pomagającymi nieprofesjonalnie)[2] – najczęściej rodzicami, rzadziej dziećmi[3].
Według założeń partnerzy w rozmowie powinni być traktowani równorzędnie, a sensem prowadzenia trialogu jest wspólne, efektywne poszukiwanie najbardziej skutecznych form terapii i opieki dla danej osoby[1].
Początki trialogu miały miejsce wraz z powstaniem tzw. seminariów o psychozie, które tworzyli byli pacjenci opieki psychiatrycznej (usposobieni krytycznie do swojej choroby) i niekonwencjonalnie podchodzący do tematu profesjonaliści[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Edith Mayer, Działanie w duchu trialogu z perspektywy członków rodzin osób chorujących psychicznie, Paderborn, 2010
- ↑ opr. red. Bliżej zdrowia. Rola grup wsparcia i samopomocy w chorobie afektywnej dwubiegunowej. Część II, w: Wspólne tematy, nr 11-12/2008, s.73, ISSN 1506-3690
- ↑ Andrzej Czernikiewicz, Czego nauczyłem się od moich pacjentów na temat schizofrenii?, w: Psychiatria, ViaMedica, tom 11/2014, nr 2, 67–70 ISSN 1732-9841