Trimetyloamina

związek chemiczny

Trimetyloamina, N(CH3)3organiczny związek chemiczny z grupy amin. Najprostsza amina trzeciorzędowa o właściwościach silnie higroskopijnych i zapachu zbliżonym do amoniaku w wyższych stężeniach. Dobrze rozpuszczalna w wodzie, jest stosunkowo silną zasadą (pKa 9,87), zgodnie z reakcją:

Trimetyloamina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C3H9N

Inne wzory

N(CH3)3, NMe3

Masa molowa

59,11 g/mol

Wygląd

bezbarwny gaz

Identyfikacja
Numer CAS

75-50-3

PubChem

1146

Podobne związki
Podobne związki

trietyloamina

Pochodne

deanol

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
(CH3)3N + H2O ⇌ (CH3)3NH+ + OH

W handlu dostępna w postaci czystej w butlach pod ciśnieniem lub w postaci roztworów, zwykle jako 40% roztwór wodny lub 33% roztwór w etanolu.

Powstaje podczas rozkładu roślin i zwierząt, odpowiedzialna jest za zapach nieświeżych ryb, niektórych zakażeń oraz nieświeżego oddechu. Jest bezpośrednią przyczyną nieprzyjemnego, rybiego zapachu ciała w trimetyloaminurii (jedno z rzadkich wrodzonych zaburzeń metabolizmu).

Otrzymywanie edytuj

Trimetyloaminę otrzymuje się w reakcji amoniaku z alkoholem metylowym przeprowadzanej w fazie gazowej w temperaturze 370–430 °C pod ciśnieniem 20–30 barów z użyciem tlenków glinu i krzemu jako katalizatora kwasowego[2]:

3 CH3OH + NH3 → (CH3)3N + 3 H2O

Produktami w/w reakcji są też niższe metyloaminy, (CH3)2NH i CH3NH2 oraz woda. Produkt oczyszcza się poprzez destylację pod ciśnieniem.

W warunkach laboratoryjnych trimetyloaminę można otrzymać w reakcji chlorku amonu z paraformaldehydem[3]:

9 (CH2=O)n + 2n NH4Cl → 2n (CH3)3N•HCl + 3n H2O + 3n CO2

W drugim etapie wolną aminę wydziela się z chlorowodorku działaniem NaOH.

Zastosowanie edytuj

Trimetyloamina stosowana jest jako substrat w produkcji choliny, hormonów roślinnych, wodorotlenku tetrametyloamoniowego, katalizator i zasada w syntezie organicznej. Gazowe czujniki świeżości ryb wykrywają trimetyloaminę powstającą podczas psucia się produktu.

Przypisy edytuj

  1. a b c David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 3-504, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
  2. A. B. van Gysel, W. Musin „Methylamines” in Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Wiley-VCH Verlag GmbH & Co. KGaA, Weinheim.
  3. Roger Adams, B. K. Brown. „Trimethylamine”, Org. Synth.; Coll. Vol. 1: 75.

Linki zewnętrzne edytuj