Trinitroamid
Trinitroamid, TNA, N(NO
2)
3 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków azotu otrzymany po raz pierwszy w 2010 roku przez naukowców z Królewskiego Instytutu Technologicznego w Szwecji[1]. Wcześniejsze badania z 1993 roku wskazywały, że związek taki może być stabilny[2].
| |||||||||
| |||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||
| Wzór sumaryczny |
N4O6 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
152,02 g/mol | ||||||||
| Identyfikacja | |||||||||
| Numer CAS | |||||||||
| PubChem | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Może zostać otrzymany poprzez nitrowanie dinitroamidu amonu lub dinitroamidu potasu z użyciem tetrafluoroboranu nitroniowego w acetonitrylu w niskiej temperaturze[1]:
- NH
4N(NO
2)
2 + NO
2BF
4 → N(NO
2)
3 + NH
4BF
4
Związek ten został otrzymany jedynie w roztworze, a jego obecność potwierdzono za pomocą spektroskopii w podczerwieni i 14
N NMR[1]. Obliczenia kwantowochemiczne wskazują, że struktura N(NO
2)
3 (1) jest korzystniejsza energetycznie od izomerycznej struktury (2), która mogłaby powstać w tej reakcji[3].
- Możliwe struktury trinitroamidu
Postuluje się użycie tego związku jako paliwa rakietowego, które byłoby o około 20–30% bardziej efektywne od obecnie znanych paliw[4][5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Martin Rahm i inni, Experimental Detection of Trinitramide, N(NO2)3, „Angewandte Chemie International Edition”, 50 (5), 2011, s. 1145–1148, DOI: 10.1002/anie.201007047 (ang.).
- ↑ J.A. Montgomery, H.H. Michels, Structure and stability of trinitramide, „Journal of Physical Chemistry”, 97 (26), 1993, s. 6774–6775, DOI: 10.1021/j100128a005 (ang.).
- ↑ Zhi Chen, Tracy P. Hamilton, Ab Initio Calculation of the Heats of Formation of Nitrosamides: Comparison with Nitramides, „Journal of Physical Chemistry”, 103 (50), 1999, s. 11026–11033, DOI: 10.1021/jp991735x (ang.).
- ↑ Discovery of New Molecule Could Lead to More Efficient Rocket Fuel [online], ScienceDaily, 22 grudnia 2010 [dostęp 2013-05-26] (ang.).
- ↑ Jon Cartright, New molecule could propel rockets [online], Royal Society of Chemistry, 7 stycznia 2011 [dostęp 2013-05-26] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-03] (ang.).