Tryftong

Tryftong (stgr. τρίφθογγος, tri „trzy” i phthóngos „dźwięk”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy trzy dźwięki, mimo że są one zespolone niejako w jeden i mają właściwości pojedynczej samogłoski, np. angielskie słowo tyre /t a ɪ ə /, w którym występuje tryftong /aɪə/^[1]. Jeżeli między dwiema samogłoskami leży granica sylaby, nie jest to tryftong, lecz rozziew (hiatus), np. w „na-uka”. Tryftongom przeciwstawia się dyftongi i monoftongi^[2].

Przykłady edytuj

Język angielski^[1]

/e ɪ ə /: layer /leɪə/
/a ɪ ə /: tyre /taɪə/
/ɔ ɪ ə /: loyal /lɔɪəl/
/ə ʊ ə /: coalition /kəʊəˈlɪʃən/
/a ʊ ə /: tower /taʊə/

Język hiszpański^[3]

leer – leyendo
huir – huyendo

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b Sobkowiak 2004 ↓, s. 197.
↑ Gimson 2008 ↓, s. 145–147.
↑ Gramatyka języka hiszpańskiego – GERUNDIO – czyli imiesłów przysłówkowy. [dostęp 2017-12-12].

Bibliografia edytuj

A.C. Gimson: Pronunciation of English. Londyn: Hodder Education, 2008. ISBN 978-0-340-958773.
Włodzimierz Sobkowiak: English Phonetics for Poles. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2004. ISBN 83-7177-252-1.

[CITEREFSobkowiak2004197-1] Sobkowiak 2004 ↓, s. 197.

[CITEREFGimson2008145–147-2] Gimson 2008 ↓, s. 145–147.

[3] Gramatyka języka hiszpańskiego – GERUNDIO – czyli imiesłów przysłówkowy. [dostęp 2017-12-12].

[1]

[2]

[3]