Tunel Winston (ang. Winston Tunnel) – tunel kolejowy mający 760 m (2493 stopy) długości, znajdujący się 14,5 km (9 mil) na zachód od Elizabeth. Został oddany do użytku w 1888 przez Minnesota and Northwestern Railroad (później Chicago Great Western Railway). Budowla znajduje się na główniej linii CGW 245 kilometrów (152 mile) na zachód od Chicago. W Driftless Area w północno-zachodnim Illinois. W 1972 roku, cztery lata po tym jak w wyniku fuzji powstała firma Chicago and Noth Western Railway, tunel stał się niepotrzebny, gdyż przewozy tą linią zostały zlikwidowane. W czasie eksploatacji tunel Winston był najdłuższym tunelem w stanie Illinois[1][2].

Historia edytuj

W 1886 roku firma Minnesota and Northwestern Railroad dostała koncesję na budowę linii Illinois Central Railroad pomiędzy Dubuque i Stockton. Przed rozpoczęciem budowy projektanci stwierdzili konieczność budowy tunelu, który został zbudowany przez firmę Sheppard, Winston and Company. Na budowie pracowało 350 robotników, kopiących ręcznie w dość niestabilnym łupkowo-ilastym podłożu. Tunel powstał w ciągu 9 miesięcy od wiosny 1887 roku. Praca była wyczerpująca i niebezpieczna. Podczas budowy zginęła przynajmniej jedna osoba, 32 letni imigrant z Finlandii John Hill[3]. Całkowity koszt budowy przekroczył planowany wstępnie kosztorys o 600 000 dolarów[4].

Tunel okazał się dość kłopotliwy w eksploatacji ze względu na niestabilność ilastego podłoża, przesiąkanie wód gruntowych, dodatkowo był położony w miejscu dość odległym od bazy. Warunki te powodowały konieczność częstych i kosztownych napraw. Już w 1902 roku oryginalna drewniana konstrukcja została zastąpiona żelbetową ceglaną. Modernizacja ta jednak nie spowodowała znacznego polepszenia wytrzymałości tunelu, przez co w latach 1912, 1918, 1944 i 1947 trzeba było wykonać remonty kapitalne w tym tunelu[5].

Tunel początkowo miał też problemy z wentylacją (używano wówczas wyłącznie trakcji parowej), przez co dym utrudniał pracę załogom pociągów. W 1912 roku założono wyciąg napędzany silnikiem wysokoprężnym o mocy 310 KM, co wymusiło konieczność całodobowego nadzoru. Kolejne modernizacje powodowały niewielką lecz wciąż niewystarczającą poprawę. W 1947 roku firma CGW rozpoczęła obsługę linii lokomotywami spalinowymi, co poprawiło warunki w tunelu[6].

Podczas I wojny światowej CGW zostało upaństwowione, a do obrony tunelu wyznaczono kontyngent Illinois Army National Guard[7]. Trudność i kosztowność obsługi tunelu sprawiały, że kierownictwo CGW zastanawiało się nad jego przebudową lub objazdem. Jednakże, żaden z planów nie wszedł do realizacji ze względu na zbyt wysokie koszty[8].

Pod koniec 1968 roku tunel został przejęty przez Chicago and North Western (C&NW). W tym czasie zmalało znaczenie przewozów tą linią ze względu na zmniejszenie się gęstości zaludnienia oraz zubożenie obszarów północno-zachodniego Illinois. Trudny profil linii oraz właśnie ten tunel spowodował podjęcie decyzji o zawieszeniu przewozów. W 1971 roku przejechał tędy ostatni pociąg obsługiwany przez C&NW. Po zawieszeniu przewozów wloty zostały zabezpieczone przed intruzami i dzikimi lokatorami[9]. W 1973 linia została ostatecznie zamknięta a teren pod nią został przejęty przez Jo Daviess County a następnie przez właścicieli sąsiednich działek[10].

Stan obecny edytuj

Wschodnia część tunelu została zrekultywowana. Zachodnia część została zakupiona przez Illinois Department of Natural Resources jako Obszar satelitarny Apple River Canyon State Park[11]. DNR zainstalował nowe drzwi stalowe zamiast siatki. Tunel został udostępniony do zwiedzenia, jednak obecnie jest zamknięty ze względu na katastrofalny stan techniczny oraz obecność grzechotników[12].

Przypisy edytuj

  1. The Historical Guide to North American Railroads. Waukesha, Wisconsin: Kalmbach Publishing, 2000, s. 99.
  2. Hastings, Philip R: Chicago Great Western Railway: Iowa in the Merger Decade. Newton, New Jersey: Carstens Publications, 1981, s. 16.
  3. Grant, H. Roger: The Corn Belt Route: A History of the Chicago Great Western Railroad Company. DeKalb, Illinois: Northern Illinois University Press, 1984, s. 14-15.
  4. Maggie Schweihs, "Essence of Winston Tunnel Lingers", The Galenian, Fall/Winter 2006-2007, s. 60.
  5. Finch, C. W.: The CGW Winston Tunnel and its Ghost. Newell, Iowa: Bireline Company, 1985, s. 28-29 i 52-53.
  6. Finch, s. 25-6; Schweihs, s. 62.
  7. Grant, s 89.
  8. Finch, s. 29-31.
  9. Huddleston, Jerry. "The Hole in Stickney's Pocketbook: CGW's Winston Tunnel"
  10. Schweihs, s. 62
  11. Hensal, Jeffrey: Plan of Work: Apple River Canyon State Park. 30 października 2003. (ang.).
  12. The Unofficial Chicago Great Western Page. [dostęp 2009-12-29].

Bibliografia edytuj

Artykuł jest tłumaczeniem z angielskiego, źródła i przypisy pochodzą z anglojęzycznej wersji artykułu.

  • Finch, C. W. The CGW Winston Tunnel and its Ghost. Bireline Company (Newell, Iowa), 1985.
  • Grant, H. Roger. The Corn Belt Route: A History of the Chicago Great Western Railroad Company. Northern Illinois University Press (DeKalb, Illinois), 1984.
  • Schweihs, Maggie. "Essence of Winston Tunnel Lingers", The Galenian, Fall/Winter 2006-2007