Turritopsis nutricula

Turritopsis nutriculagatunek stułbiopława. Przed wyodrębnieniem z niego gatunku Turritopsis dohrnii uznawany był za jedynego przedstawiciela królestwa zwierząt posiadającego zdolność całkowitego powrotu do stadium niedojrzałego płciowo po osiągnięciu dojrzałości płciowej, co potencjalnie pozwala na biologiczną nieśmiertelność.

Turritopsis nutricula[1]
(McCrady, 1857)
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

parzydełkowce

Gromada

stułbiopławy

Podgromada

Hydroidolina

Rząd

Anthoathecatae

Rodzina

Oceanidae

Rodzaj

Turritopsis

Gatunek

Turritopsis nutricula

Naukowo opisano wiele gatunków należących do rodzaju Turritopsis. Turritopsis nutricula był opisywany z zachodniego Atlantyku. Większość z pozostałych gatunków uznano z czasem za geograficzne formy Turritopsis nutricula i uznano, że jest to gatunek kosmopolityczny, występujący w wodach subtropikalnych całego świata. Badania genetyczne wykazały jednak, że przynajmniej w kilku rejonach występują formy różniące się wystarczająco, by uznać je za odrębne gatunki – w Morzu Śródziemnym Turritopsis dohrnii („nieśmiertelna meduza”), w wodach Nowej Zelandii Turritopsis rubra, a w populacjach występujących w pobliżu Japonii odkryto trzy różne linie rozwojowe tych stułbiopławów[2].

W cyklu rozwojowym stułbiopławów występuje stadium larwalne (planula), z którego powstaje polip, a ten przekształca się w meduzę. Meduza Turritopsis nutricula, zwana hydromeduzą, powraca do stadium niedojrzałego płciowo, tzw. hydropolipa. Przypuszcza się, że osiągnięcie takiego stanu jest możliwe poprzez proces transdyferencjacji. Teoretycznie taki cykl może powtarzać się w nieskończoność, co oznaczałoby, że Turritopsis nutricula jest pierwszym znanym przypadkiem potencjalnie nieśmiertelnego zwierzęcia[3]. Głównie z tego powodu wzbudza duże zainteresowanie biologów morskich i genetyków.

Średnica ciała meduzy Turritopsis nutricula wynosi 4–5 mm.

Przypisy edytuj

  1. Turritopsis nutricula, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. M. P. Miglietta, S. Piraino, S. Kubota, P. Schuchert. Species in the genus Turritopsis (Cnidaria, Hydrozoa): a molecular evaluation. „Journal of Zooligical Systematics and Evolutionary Research”. 45 (1), s. 11–19, 2007. 
  3. G. Bavestrello, C. Sommer, M. Sará. Bi-directional conversion in Turritopsis nutricula. In Aspects of Hydrozoan Biology. „Sci. Mar.”. 56 (2–3), s. 137–140, 1992. J. Bouillon et al. (red.). 

Bibliografia edytuj