Twierdzenie Taubera

Twierdzenie Taubera – twierdzenie analizy zespolonej pozwalające odwrócić przy dodatkowym założeniu twierdzenie Abela. Zostało udowodnione przez słowackiego matematyka Alfreda Taubera.

Sformułowanie

edytuj

Niech   będzie szeregiem potęgowym o promieniu zbieżności 1. Jeśli   zbiega do zera przy   dążącym do nieskończoności oraz dla pewnego ciągu   o wyrazach spełniających dla pewnego K warunek:   zachodzi   to szereg   jest zbieżny i  

Dowód

edytuj

Oznaczmy przez   liczbę całkowitą taką, że:   Przy   dążących do 1   Zatem ponieważ   jeśli   spełnia warunek Cauchy’ego, to by wykazać, że   też go spełnia wystarczy udowodnić, że   dąży do zera.

Z założenia dla dostatecznie dużych   dla wszystkich   zachodzi   więc wówczas:

 

Ponieważ   zaś z twierdzenia o zbieżności średnich wynika, że   przy   zachodzi (korzystając z warunku spełnianego przez wyrazy ciągu oraz definicji  ):

 

Zatem:

 

Uwaga: z twierdzenia Abela wynika, że zawsze można wziąć ciąg należący do odcinka   bo jeśli szereg jest zbieżny, to zbieżność   zachodzi dla każdego ciągu spełniającego warunek.

Bibliografia

edytuj
  • Franciszek Leja: Funkcje zespolone. Warszawa: PWN, 1973.