Ułar himalajski
Ułar himalajski[3] (Tetraogallus himalayensis) – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Zamieszkuje Azję. Osiadły.
| Tetraogallus himalayensis[1] | |||
| G. R. Gray, 1843 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
ułar himalajski | ||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Systematyka edytuj
Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia 6 podgatunków T. himalayensis[4]:
- T. himalayensis sauricus – góry Tarbagataj.
- T. himalayensis sewerzowi – góry Tienszan.
- T. himalayensis incognitus – południowy Tadżykistan, północny Afganistan.
- T. himalayensis himalayensis – wschodni Afganistan do północno-zachodnich Indii oraz zachodni Nepal.
- T. himalayensis grombczewskii – południowy Sinciang, północny Tybet.
- T. himalayensis koslowi – południowo-zachodni Sinciang, północny Qinghai, południowo-zachodnie Gansu.
Charakterystyka edytuj
Jedyny gatunek w rodzaju Tetraogallus posiadający wąską, brązową obwódkę wokół białego podgardla. Od podobnego ułara kaspijskiego różni się jaśniejszą piersią z bardziej podłużnym prążkowaniem.
Wygląd zewnętrzny: Obie płci ubarwione podobnie, ale samica nieco mniejsza od samca, pozbawiona ostróg. Ma płowożółte czoło i bardziej szary obszar wokół oczu. Upierzenie młodych jaśniejsze, z mniej wyraźnym wzorem.
Rozmiary: długość ciała: 54–72 cm
Masa ciała: 2000–3600 g
Występowanie edytuj
Środowisko edytuj
Zbocza górskie od górnej granicy lasu do granicy wiecznego śniegu. Pastwiska i skaliste stoki, 3900 do 4570 m n.p.m.
Zasięg występowania edytuj
Góry środkowej i południowej Azji. Skutecznie introdukowany do USA.
Pożywienie edytuj
Odżywia się głównie pokarmem roślinnym: podziemnymi częściami roślin, owocami krzewów z rodzaju Ephedra, trawami, turzycami i ziołami.
Żerując, wspina się po zboczu, często grzebie w ziemi w poszukiwaniu pokarmu.
Tryb życia i zachowanie edytuj
W czasie sezonu lęgowego terytorialny, żyje w parach. Zimą może łączyć się w stada po 30–40 ptaków i schodzić w niższe partie gór.
Rozród edytuj
Gatunek monogamiczny. Gniazdo zakładane na ziemi, wśród trawy, często w pobliżu skały. Składa około 6–8 jaj. Wysiaduje wyłącznie samica przez 28 dni. Zagniazdownik, oboje rodzice wodzą pisklęta.
Status, zagrożenie i ochrona edytuj
Gatunek zajmuje szeroki areał (ponad 1 mln km²). Liczebność populacji stabilna i szacowana na ponad 200 tys. osobników.
Kategoria zagrożenia według Czerwonej księgi gatunków zagrożonych IUCN: gatunek najmniejszej troski (LC – least concern)[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Tetraogallus himalayensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Tetraogallus himalayensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Coturnicini Reichenbach, 1848 (wersja 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-31].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-31]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- P. J. K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 482. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).