USS Austin (DE-15)

USS Austin (DE-15)
	Historia
Położenie stępki	14 marca 1942
Wodowanie	25 września 1942
	US Navy
Wejście do służby	13 lutego 1943
Wycofanie ze służby	21 grudnia 1945
Los okrętu	rozebrany w Terminal Island Naval Shipyard
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	1140 ton
Długość	88m
Szerokość	10,7m
Zanurzenie	9 ft 11 in
	Napęd
	4 silniki GM Model 16-2 78A
Prędkość	20 węzłów
Zasięg	4150 mil morskich
Załoga	199

USS Austin (DE-15) – amerykański niszczyciel eskortowy z okresu II wojny światowej. Jego budowę rozpoczęto 14 marca 1942 w stoczni Mare Island Navy Yard jako HMS "Blackwood" (BDE-15) na zamówienie Royal Navy w ramach porozumienia Lend-Lease.

Okręt został zwodowany 25 września 1942, matką chrzestną była pani W. C. Springer. Okręt został przejęty przez United States Navy 25 stycznia 1943 i otrzymał numer DE-15. Jednostka weszła do służby 13 lutego 1943, pierwszym dowódcą został Lt. Comdr. H. G. Claudius, USNR. Niszczyciel prawdopodobnie wszedł do służby jako DE-15, a nazwę „Austin” nie została przydzielona aż do 19 lutego 1943, sześć dni po wejściu oficjalnie do służby.

Patronem okrętu był Chief Carpenter John Arnold Austin (1905-1941), który został zabity na pokładzie pancernika USS „Oklahoma” (BB-37) w czasie ataku na Pearl Harbor 7 grudnia 1941. Został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Marynarki.

Przydzielony do 14 Dywizjonu Eskortowego (ang. Escort Division – CortDiv 14) okręt odbył trening wstępny w pobliżu San Diego pomiędzy 23 marca a 23 kwietnia. Następnego dnia wyszedł w morze w eskorcie konwoju do Cold Bay na Alasce. Wrócił do San Diego 11 maja i rozpoczął wykonywanie misji eskortowych pomiędzy zachodnim wybrzeżem USA i Hawajami. Pomiędzy połową maja i początkiem września odbył po dwa rejsy pomiędzy San Diego i Oʻahu oraz jeden rejs z zachodniego wybrzeża do Pearl Harbor. 2 września wyszedł z tej bazy i udał się w kierunku Aleutów, gdzie 14 września dołączył do Alaskan Sea Frontier. Przez około rok „Austin” pływał po wodach północnego Pacyfiku eskortując okręty pomiędzy portami Alaski, wykonując patrole, pełniąc rolę statku-stacji pogodowej oraz służąc samolotom jako stacja naprowadzająca.

Okręt opuścił Alaskę 23 września 1944, dotarł do San Francisco w Kalifornii tydzień później. Tam przeszedł przegląd, który trwał do 17 listopada. 3 grudnia po raz kolejny popłynął na Hawaje. Operował z Pearl Harbor jako okręt szkolny wraz z Submarine Training Command Floty Pacyfiku do 20 marca 1945. Wtedy udał się na centralny Pacyfik. 1 kwietnia, niszczyciel zameldował się do służby w siłach przydzielonych do dowódcy wysuniętych obszarów (and. Commander, Forward Areas) i przez ponad dwa miesiące pełnił patrole przeciwpodwodne oraz misje SAR z atolu Ulithi na zachodnich Karolinach. Przydział ten zakończył 10 czerwca, gdy obrał kurs na Mariany. Przez następne cztery miesiące „Austin” operował z Saipanu i Guam. Poza misjami SAR i ZOP eskortował konwoje (m.in. do Iwo Jimy, Eniwetok i Okinawy). Po wstrzymaniu walk w połowie sierpnia, przeprowadził misje poszukiwawczą na północnych Marianach szukając wrogich posterunków i załóg zestrzelonych B-29 Superfortress. Okręt operował także w rejonie atolu Truk zanim nadeszły większe siły okupacyjne.

12 października okręt opuścił Guam w towarzystwie innych okrętów CortDiv 14 i skierował się do San Pedro w Kalifornii w celu dezaktywacji. 17 listopada zameldował się do dowódcy Western Sea Frontier w celu przygotowania okrętu do wycofania ze służby. Banderę opuszczono 21 grudnia 1945, a okręt umieszczono w Terminal Island Naval Shipyard. „Austin” był zakotwiczony w ramach Floty Rezerwowej Pacyfiku do czasu złomowania. 8 stycznia 1946 jego nazwa została skreślona z rejestru okrętów marynarki. Stocznia zakończyła złomowanie niszczyciela eskortowego 9 stycznia 1947.

Odznaczenia edytuj

	Medal Kampanii Amerykańskiej
	Medal Kampanii Azji-Pacyfiku
	Medal Zwycięstwa w II Wojnie Światowej

Bibliografia edytuj

Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships. Treści te są umieszczone tutaj.