USS Mississippi (1841)

USS Mississippiamerykańska fregata bocznokołowa, która weszła do służby w 1841 roku. Była pierwszym bocznokołowcem US Navy przystosowanym do rejsów oceanicznych. Okręt nazwano imieniem rzeki Missisipi.

USS Mississippi
Ilustracja
Klasa

fregata bocznokołowa

Historia
Stocznia

Filadelfia

Wodowanie

1841

 US Navy
Wejście do służby

1841

Zatopiony

1863

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

3220 ton

Długość

70 m

Szerokość

12 m

Zanurzenie

5,8 m

Napęd
2 maszyny parowe
2 koła łopatkowe
żagle
Prędkość

8 węzłów

Uzbrojenie
2 działa 250 mm
8 dział 200 mm
Załoga

257

Projekt i budowa edytuj

Budowa USS „Mississippi” rozpoczęła się w filadelfijskiej stoczni marynarki wojennej w 1839 roku, gdzie była nadzorowana przez komodora Matthew Perryego. Wejście do służby nastąpiło 22 grudnia 1841 roku. Okręt o długości 70 metrów posiadał ożaglowanie typu bark i dwie maszyny parowe, napędzające umieszczone po bokach jednostki dwa koła łopatkowe[1].

Służba edytuj

Po wejściu do służby „Mississippi” służył do 1845 roku do testów napędu parowego, a następnie wszedł w skład Eskadry Indii Zachodnich jako okręt flagowy.

Wojna amerykańsko-meksykańska edytuj

Od 1846 roku był intensywnie wykorzystywany w wojnie amerykańsko-meksykańskiej. Głównym zadaniem okrętu w tym czasie było zapewnienie kontroli nad wschodnim wybrzeżem Meksyku, poprzez blokowanie meksykańskiej żeglugi i wojskowych szlaków zaopatrzeniowych. W marcu 1847 roku „Mississippi” uczestniczył w oblężeniu Veracruz, dostarczając na brzeg zaopatrzenie i żołnierzy. Zakończona sukcesem operacja desantowa przyczyniła się do zdobycia tego miasta[2].

Od 1849 roku, przez dwa lata, okręt przebywał w rejonie Morza Śródziemnego. W 1853 roku rozpoczął serię trzech wypraw do portów azjatyckich, podczas których odwiedził m.in. Zatokę Tokijską i Szanghaj[3].

Wojna secesyjna edytuj

Po wybuchu wojny secesyjnej w 1861 roku został przywrócony do czynnej służby. Brał udział w walkach przeciwko siłom konfederatów w rejonie rzeki Missisipi. W 1863 roku próbując przejąć kontrolę nad konfederacką bazą Port Hudson został ciężko uszkodzony ogniem baterii lądowych, wszedł na mieliznę, a następnie spłonął, podpalony przez własną załogę w celu ochrony przed zdobyciem przez siły konfederackie[4].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj