USS Robin (AM-3)
USS Robin (AM-3) – amerykański trałowiec z okresu I wojny światowej, jeden z 51 zbudowanych okrętów typu Lapwing. Okręt został zwodowany 17 czerwca 1918 roku w stoczni Todd Pacific w Brooklynie, a w skład US Navy został przyjęty 29 sierpnia 1918 roku. W 1942 roku jednostkę przeklasyfikowano na holownik. Okręt wycofano ze służby 9 listopada 1945 roku, po czym skreślono z listy floty 28 listopada 1945 roku.
.jpg) USS „Robin” w 1921 roku | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
4 marca 1918 |
| Wodowanie |
17 czerwca 1918 |
 US Navy
| |
| Wejście do służby |
29 sierpnia 1918 |
| Wycofanie ze służby |
9 listopada 1945 |
| Los okrętu |
skreślony 28 listopada 1945 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
normalna: 950 t |
| Długość |
57,6 m |
| Szerokość |
10,8 m |
| Zanurzenie |
3,8 m |
| Napęd | |
| 1 maszyna parowa potrójnego rozprężania 2 kotły, moc 1400 KM, 1 śruba | |
| Prędkość |
13,5–14 węzłów |
| Zasięg |
6850 Mm przy 8 w. |
| Uzbrojenie | |
| 2 działa kal. 76 mm L/50 (2 x I) 2 km, miny | |
| Wyposażenie | |
| trał mechaniczny | |
| Załoga |
85 |
Projekt i budowa edytuj
Projekt trałowców typu Lapwing powstał w 1916 roku[1][2]. Początkowo miały to być uniwersalne jednostki łączące cechy trałowca i holownika, osiągające prędkość 16 węzłów (10 węzłów podczas trałowania), jednak przyjęte założenia okazały się niemożliwe do realizacji[1]. W maju 1917 roku Sekretarz Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych zaaprobował projekt trałowca o wyporności 950 ton i prędkości 14 węzłów, składając zamówienie na 14 okrętów[1]. Ostatecznie zamówiono 54 jednostki, z czego zbudowano 49[1][2].
USS „Robin” (Minesweeper No. 3) zbudowany został w stoczni Todd Pacific Shipyards w Brooklynie[3][4]. Stępkę okrętu położono 4 marca 1918 roku, zaś zwodowany został 17 czerwca 1918 roku[3][5].
Dane taktyczno-techniczne edytuj
USS „Robin” był trałowcem o długości całkowitej 57,6 metra, szerokości 10,8 metra i zanurzeniu 3,8 metra[1][2][a]. Wyporność normalna wynosiła 950 ton, a pełna 1400 ton[1][2]. Okręt napędzany był przez pionową maszynę parową potrójnego rozprężania o mocy 1400 KM, do której parę dostarczały dwa kotły Babcock & Wilcox[1][2]. Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 13,5–14 węzłów[1][3]. Zasięg wynosił 6850 Mm przy prędkości 8 węzłów[1][2][b].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z dwóch pojedynczych dział kalibru 76 mm L/50 oraz dwóch pojedynczych karabinów maszynowych kalibru 7,62 mm L/90[1][2]. Wyposażenie trałowe obejmowało trał mechaniczny; okręt mógł też przenosić miny[2].
Załoga okrętu składała się z 85 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2][c].
Służba edytuj
29 sierpnia 1918 roku w Nowym Jorku USS „Robin” został wcielony do US Navy[3][5]. Pierwszym dowódcą jednostki został chor. mar. (ang. Lieutenant Junior Grade) Lewis H. Cutting[3]. Okręt operował na wodach nieopodal Nowego Jorku do 23 lutego 1919 roku, a na przełomie lutego i marca uczestniczył w Newport w testach mających na celu ulepszenie metod trałowania[3]. 6 kwietnia 1919 roku „Robin” wyruszył w rejs do Europy, docierając 20 kwietnia do Inverness[3]. Do września 1919 roku okręt uczestniczył w neutralizacji liczącej 70 000 min Zagrody Minowej Morza Północnego, operując z Kirkwall[3]. 1 października jednostka wyruszyła w rejs do kraju, osiągając Nowy Jork 19 listopada[3]. 17 lipca 1920 roku jednostce nadano oznaczenie AM-3[3].
Od 1920 roku przez 11 lat „Robin” używany był głównie na Wschodnim Wybrzeżu i Karaibach[3]. Po zimowych manewrach w 1932 roku jednostkę przebazowano na Zachodnie Wybrzeże, gdzie służył od 6 marca 1932 roku do 9 kwietnia 1934 roku, bazując w San Diego[3]. Latem 1934 roku jednostka udała się do Norfolk, ale pod koniec listopada powróciła do San Diego i operowała na tych wodach przez pozostałą część dekady[3].
W dniu ataku na Pearl Harbor „Robin” był w drodze na Hawaje z Johnston[3]. Przybył do Pearl Harbor 10 października i do końca lutego 1942 roku służył jako trałowiec i statek ratowniczy[3]. Od lutego jego zadaniem stało się holowanie celów, wyławianie torped oraz przewóz pasażerów i ładunków[3].
1 czerwca 1942 roku okręt został oficjalnie przemianowany na holownik, otrzymując oznaczenie AT-140[3][5]. W czerwcu 1943 roku po przeprowadzeniu gruntownego remontu, USS „Robin” wyruszył w konwoju na Samoa, a 10 czerwca rozpoczął służbę w bazie morskiej na wyspie Tutuila[3]. 13 kwietnia 1944 roku oznaczenie okrętu zmieniono na ATO-140[3][5]. Operował z Tutuila do 1945 roku, przeprowadzając misje holownicze i ratownicze na wodach nieopodal wysp Ellice, Fidżi oraz Samoa[3]. Następnie od stycznia do marca 1945 roku obszarem działania jednostki były Wyspy Marshalla i Wyspy Gilberta[3].
21 marca 1945 roku USS „Robin” opuścił Majuro i udał się do Stanów Zjednoczonych, osiągając San Diego 21 kwietnia. Okręt został tam wycofany ze służby 9 listopada 1945 roku, po czym skreślony z listy floty 28 listopada 1945 roku[3][5].
Uwagi edytuj
- ↑ Gozdawa-Gołębiowski 1994 ↓, s. 586 podaje, że długość jednostki wynosiła 57,2 metra, a zanurzenie 3 metry.
- ↑ Gogin 2021 ↓ podaje, że paliwem był węgiel, zaś Moore 1990 ↓, s. 154, że paliwo płynne.
- ↑ DANFS 2015 ↓ podaje, że załoga okrętu liczyła 78 osób.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: "BIRD" minesweepers (LAPWING) (1918 - 1920). Navypedia. [dostęp 2021-03-13]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
- Guðmundur Helgason: USS Robin (AM 3). uboat.net. [dostęp 2021-03-13]. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships of World War I. John Moore (red.). London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
- Robin I (Minesweeper No. 3). Naval History and Heritage Command, 2015-08-31. [dostęp 2021-03-13]. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Galeria zdjęć "Robin" na stronie NavSource Naval History