Uczelnie muzyczne w Polsce
Uczelnie muzyczne w Polsce – polskie instytucje szkolnictwa wyższego kształcące profesjonalnych artystów muzyków na studiach I, II i III stopnia.
Nazwa edytuj
W historii polskiej oświaty występuje kilka nazw odnoszących się do uczelni muzycznych: konserwatorium, wyższa szkoła muzyczna, akademia muzyczna czy uniwersytet muzyczny. Przed II wojną światową dominowały konserwatoria; po wojnie przekształcone zostały w Państwowe Wyższe Szkoły Muzyczne; w latach 1979–1982 przemianowane zostały na Akademie Muzyczne; obecnie warszawska Akademia przekształciła się w Uniwersytet Muzyczny, a bydgoska podjęła już uchwałę o planowanym przekształceniu[potrzebny przypis].
Historia edytuj
W Polsce pierwszą publiczną szkołę muzyczną, wobec której stosować zaczęto nazwę konserwatorium, otwarto w Warszawie w roku 1810 dzięki staraniom Józefa Elsnera (oficjalną nazwę konserwatorium nadano szkole dopiero w roku 1821). Nauczano w niej przede wszystkim śpiewu oraz gry na instrumentach, a także przedmiotów teoretycznych; w związku jednak z represjami po powstaniu listopadowym szkołę zamknięto w 1831 roku. We Lwowie pierwszą publiczną uczelnię muzyczną otwarto w 1838 (konserwatorium w 1870), w Krakowie podobne konserwatorium otwarto – dzięki staraniom Władysława Żeleńskiego i Marceliny Czartoryskiej – w roku 1888.
Po wojnie w miejsce dawnych konserwatoriów powołano do życia Państwowe Wyższe Szkoły Muzyczne. Wszystkie z czasem zostały przemianowane na akademie muzyczne. Obecnie z ośmiu uczelni muzycznych siedem to akademie muzyczne, warszawska natomiast przekształciła się w Uniwersytet Muzyczny.
Kariera akademicka edytuj
Do 2003 roku zamiast stopni przeprowadzane były „przewody kwalifikacyjne I stopnia” (odpowiedniki doktoratu) oraz „przewody kwalifikacyjne II stopnia” (odpowiedniki habilitacji), a kariera akademicka kończyła się nadaniem przez Prezydenta RP tytułu profesora sztuki. Stanowiska adiunkta, profesora nadzwyczajnego i profesora zwyczajnego obsadzane były na tych samych zasadach, jakie obowiązują w przypadku doktorów i doktorów habilitowanych; jedyną różnicą był brak formalnego stopnia przed otrzymaniem tytułu profesora. Osoby posiadające stopnie kwalifikacji używają wyrażeń „przew. kwal. I/II st.” lub „kwal. I/II st.” przed nazwiskiem lub, znacznie częściej, określeń stanowisk (adiunkt lub profesor nadzwyczajny) – stąd rozróżnienie spotykane na uczelniach artystycznych: adiunkt I st. i adiunkt II st.
W 2003 roku w miejsce przewodów wprowadzono z powrotem stopnie doktora sztuki oraz doktora habilitowanego sztuki.
Polskie uczelnie muzyczne według kolejności powstania edytuj
| Uczelnia | Główny budynek uczelni | rok założenia | Lokalizacja | Poprzednie nazwy | liczba studentów (2011/12)[1] |
|---|---|---|---|---|---|
| Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie | 
|
1810[2] | Warszawa | Nazwa konserwatorium w 1821 W latach 1831–1861 brak działalności 1861–1918 Instytut Muzyczny 1918 Konserwatorium Państwowe 1946 Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna 1962 Akademia Muzyczna Od 2008 Uniwersytet Muzyczny |
947 |
| Polskie Towarzystwo Muzyczne we Lwowie | 
|
1838 | Lwów | Nazwa konserwatorium w 1870 | |
| Akademia Muzyczna im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie | 
|
1888[3] | Kraków | 1888 Nadanie nazwy konserwatorium Szkoła muzyczna działała już wcześniej 1946–1979 Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna Od 1979 Akademia Muzyczna |
691 |
| Akademia Muzyczna im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi | 
|
Początki XX wieku[4] | Łódź | Pocz. XX w. Konserwatorium Muzyczne 1946–1982 Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna Od 1982 Akademia Muzyczna |
667 |
| Akademia Muzyczna im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu | 
|
1920[5] | Poznań | 1922 Państwowe Konserwatorium Muzyczne 1945–1981 Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna Od 1981 Akademia Muzyczna |
749 |
| Konserwatorium Muzyczne w Wilnie | 1921 | Wilno | |||
| Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach | 
|
1929[6] | Katowice | 1929 Państwowe Konserwatorium Muzyczne 1945–1979 Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna Od 1979 Akademia Muzyczna |
906 |
| Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku | 
|
1947[7] | Gdańsk | 1947–1982 Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna Od 1982 Akademia Muzyczna |
782 |
| Akademia Muzyczna im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu | .jpg)
|
1948[8] | Wrocław | 1948 Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna | 621 |
| Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy | 
|
1974[9] | Bydgoszcz | od 1904 Bydgoskie Konserwatorium Muzyczne, od 1927 Miejskie Konserwatorium Muzyczne, 1974–1979 Filia Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi, 1979–1981 Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna, od 1981 Akademia Muzyczna |
475 |
| Akademia Sztuki w Szczecinie | 
|
2010[10] | Szczecin | Do 2010 filia Akademii Muzycznej w Poznaniu; Wyższa Szkoła Sztuki Użytkowej (uczelnia prywatna) |
473 |
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ „Szkoły wyższe i ich finanse w 2011 r.”, 2012. Główny Urząd Statystyczny. ISSN 1506-2163. (pol.).
- ↑ Mieczysława Demska-Trębacz: Dzieje Uczelni. Uniwersytet Muzyczny im. Fryderyka Chopina. [dostęp 2014-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-22)]. (pol.).
- ↑ Kalendarium. Krakowska Akademia Muzyczna. [dostęp 2014-12-29]. (pol.).
- ↑ Historia Akademii Muzycznej w Łodzi. Akademia Muzyczna w Łodzi. [dostęp 2014-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-29)]. (pol.).
- ↑ Historia. Akademia Muzyczna im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu. [dostęp 2014-12-29]. (pol.).
- ↑ Historia. Akademia im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. [dostęp 2014-12-29]. (pol.).
- ↑ Wydział I – Dyrygentury, Kompozycji i Teorii Muzyki. Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku. [dostęp 2014-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-29)]. (pol.).
- ↑ Historia Uczelni. Akademia Muzyczna im. Karola Lipińskiego. [dostęp 2014-12-29]. (pol.).
- ↑ O Akademii. Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. [dostęp 2014-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-20)]. (pol.).
- ↑ O uczelni. Akademia Sztuki w Szczecinie. [dostęp 2014-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-29)]. (pol.).