Uffe Ellemann-Jensen
Uffe Ellemann-Jensen (ur. 1 listopada 1941 w Haarby[1], zm. 18 czerwca 2022[2] w Kopenhadze[1]) – duński polityk i ekonomista, w latach 1982–1993 minister spraw zagranicznych, od 1984 do 1998 lider liberalnej partii Venstre, przewodniczący Partii Europejskich Liberałów, Demokratów i Reformatorów (1995–2000).
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 listopada 1941 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 czerwca 2022 |
| Minister spraw zagranicznych Danii | |
| Okres |
od 1982 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
                      
| |
Życiorys edytuj
W latach 1962–1964 służył w wojsku, studiował ekonomię na Uniwersytecie Kopenhaskim. Pracował m.in. w duńskich mediach jako dziennikarz i konsultant. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach partii Venstre. W 1977 z jej ramienia po raz pierwszy został wybrany do Folketingetu, w duńskim parlamencie zasiadał do 2001. We wrześniu 1982 objął urząd ministra spraw zagranicznych w rządzie, na czele którego stanął Poul Schlüter. Stanowisko to zajmował do stycznia 1993 w czterech kolejnych gabinetach tego premiera. Jako minister był zwolennikiem aktywnego udziału Danii w NATO[1].
W 1984 został nowym liderem liberałów, zastępując Henninga Christophersena. Zrezygnował z tej funkcji po wyborach parlamentarnych w 1998, kiedy to koalicja ugrupowań centroprawicy pod jego przywództwem nieznacznie przegrała, co wiązało się z pozostaniem w opozycji. Przywództwo w Venstre objął wówczas Anders Fogh Rasmussen. Od 1995 do 2000 Uffe Ellemann-Jensen przewodniczył Partii Europejskich Liberałów, Demokratów i Reformatorów[1].
Po odejściu z polityki kierował przez kilka lat centrum zajmującym się prawami człowieka i sprawami międzynarodowymi[1].
Wyróżniony tytułem doktora honoris causa przez Uniwersytet Gdański (2002)[3].
Odznaczenia[4] edytuj
- Krzyż Wielki Orderu Danebroga (Dania)[5][6]
- Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Polarnej (Szwecja)
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Norwegia)
- Wielka Wstęga Orderu Alawitów (Maroko)
- Krzyż Wielki Orderu Oswobodziciela (Wenezuela)
- Krzyż Wielki Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa)
- Krzyż Wielki Orderu San Marino (San Marino)
- Srebrny Order Wolności (Słowenia)
- Wielka Złota Odznaka na Wstędze za Zasługi dla Republiki Austrii (Austria)
- Wielki Oficer Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa)
- Krzyż Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi RP (Polska)[7]
- Wielka Wstęga Orderu Zasługi (Egipt)
- Order Tri Shakti Patta (Nepal)
- Krzyż Wielki Orderu Oranje-Nassau (Holandia)
- Krzyż Wielki Orderu Krzyża Ziemi Maryjnej (Estonia)
- Krzyż Wielki Orderu Henryka Żeglarza (Portugalia)
- Krzyż Wielki Orderu Białej Róży (Finlandia)
- Krzyż Wielki Orderu Korony Dębowej (Luksemburg)
- Wielka Wstęga Orderu Słonia Białego (Tajlandia)
- Order Księcia Trpimira (Chorwacja)
- Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania)
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Rolniczej i Przemysłowej (Portugalia)
- Medal Pamiątkowy 13 Stycznia (Litwa)
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Uffe Ellemann-Jensen. denstoredanske.dk. [dostęp 2022-06-28]. (duń.).
- ↑ Emma Klinker Stephensen, Emilie Haaber Lynggaardaf: Familie, venner og kolleger sagde et sidste farvel til Uffe Ellemann-Jensen. tv2.dk, 28 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-28]. (duń.).
- ↑ Doktorzy Honorowi Uniwersytetu Gdańskiego. ug.edu.pl. [dostęp 2015-01-18].
- ↑ Kongelig Dansk Hof- og Statskalender 2014. Kopenhaga: Digitaliseringsstyrelsen, 2014, s. 35. (duń.).
- ↑ Storkors (SK.). Modtager titel: Dannebrogordenens Storkors. borger.dk. [dostęp 2015-12-05]. (duń.).
- ↑ Uffe hin aldrig spages våbenskjold. jyllands-posten.dk, 20 czerwca 2003. [dostęp 2015-01-18]. (duń.).
- ↑ M.P. z 2018 r. poz. 38