Ulica Franciszka Ksawerego Dmochowskiego w Warszawie

ulica w Warszawie

Ulica Franciszka Ksawerego Dmochowskiego – ulica warszawskiego osiedla Solec, biegnąca od ul. Miechowskiej do ul. Rozbrat.

Ulica Franciszka Ksawerego Dmochowskiego w Warszawie
Solec
Ilustracja
Ulica Franciszka Ksawerego Dmochowskiego przy ul. Rozbrat
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Długość

100 m[1]

Przebieg
0 m ul. Miechowska
100 m ul. Rozbrat
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Franciszka Ksawerego Dmochowskiego w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Franciszka Ksawerego Dmochowskiego w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Franciszka Ksawerego Dmochowskiego w Warszawie”
Ziemia52°13′33,3″N 21°02′08,3″E/52,225917 21,035639

Historia edytuj

Ulica Dmochowskiego została wytyczona około roku 1927 jako odcinek ul. Miechowskiej wraz z parcelacją okolicznych gruntów. Od roku 1931 odcinek od ul. Rozbrat do załamania biegu ulicy usamodzielnił się jako ulica Dmochowskiego, którą planowano wydłużyć aż do ul. Czerniakowskiej. Na przecięciu z ul. Koźmińską planowano wytyczenie placyku, jednak realizacja tych planów nie doszła nigdy do skutku.

W latach 1928-32 w parzystej pierzei ulicy według projektu Tadeusza Majewskiego i Franciszka Eychhorna wzniesiono gmachy II Miejskiego Gimnazjum Żeńskiego im. J. Kochanowskiego, przypisane numeracji ul. Rozbrat. Przeciwną stronę ulicy zabudowano w latach 1935–1937 utylitarnymi kamienicami, których fasady uległy degradacji z powodu niedbałych remontów w latach powojennych.

24 września 1943 na rogu ulic Dmochowskiego i Rozbrat został zastrzelony przez żołnierzy Agatu mieszkający w kamienicy pod nr. 2 zastępca komendanta Gęsiówki SS-Hauptscharführer August Kretschmann[2].

W roku 1944 częściowemu zburzeniu uległa zabudowa narożnych posesji u zbiegu z ul. Rozbrat; po odbudowie kamienice otrzymały wykończenie wykonane tanim kosztem.

Przypisy edytuj

  1. Mapa Warszawy [online], Urząd m.st. Warszawy [dostęp 2023-11-22].
  2. Piotr Stachniewicz: „Parasol“. Dzieje oddziału do zadań specjalnych Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1984, s. 188-200. ISBN 83-211-0273-5.

Bibliografia edytuj