Ulica Siemianowicka w Chorzowie

Ulica Siemianowicka w Chorzowie − jedna z ulic w chorzowskiej dzielnicy Chorzów Stary. Rozpoczyna swój bieg w rejonie skrzyżowania z ul. Poznańską, ul. Krakowską i ul. Jana Kasprowicza. Następnie krzyżuje się m.in. z ul. T. Kościuszki, ul. Mazurską, ul. Bożogrobców i ul. Harcerską. Kończy swój bieg przy skrzyżowaniu z ul. Bytkowską (Katowice), ul. W. Wróblewskiego (Siemianowice Śl.) i ul. Telewizyjną (Katowice)[1].

ulica Siemianowicka
Chorzów Stary
Ilustracja
Ulica Siemianowicka w Chorzowie (2018)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Chorzów

Długość

około 2800 m

Przebieg
0m ↑ ul. Poznańska
← ul. Krakowska
→ ul. Jana Kasprowicza
150m ul. Szczęść Boże (do ul. Stefana Okrzei)
375m ul. Tadeusza Kościuszki
455m ← ul. Mazurska
→ ul. Bożogrobców
645m ← ul. Karolinki
→ ul. Harcerska
830m droga dojazdowa
światła 1020m chodnik
1030m al. Klonowa (do WPKiW)
1135m Autodrom Chorzów
1280m droga dojazdowa
1500m alejka do WPKiW
1810m ul. Wschodnia
2220m droga dojazdowa
2445m droga dojazdowa
2810m granica miasta
ul. Bytkowska (Katowice)
→ ul. W. Wróblewskiego (Siemianowice Śl.)
ul. Telewizyjna (Katowice)
Położenie na mapie Chorzowa
Mapa konturowa Chorzowa, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Siemianowicka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Siemianowicka”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Siemianowicka”
Ziemia50°18′00,4″N 18°59′04,8″E/50,300120 18,984670
Zabudowania szybu Elżbieta w 2012 roku
Dom kultury Zakładów Azotowych (2018)

Przy ulicy znajdują się następujące historyczne obiekty[2][3]:

  • Starochorzowski Dom Kultury (ul. Siemianowicka 59), wybudowany w 1904 przez F. Wieczorka, w stylu historyzującym o cechach romańskich, wpisany do rejestru zabytków 7 maja 1992 (nr rej.: A/1459/92, A/924/2021[4], granice ochrony obejmują budynek wraz z otoczeniem zieleni w ramach ogrodzenia).
  • Zespół szybu Elżbieta kopalni „Polska”, pochodzący z lat 1911−1912, otoczony starodrzewem, wpisany do rejestru zabytków 7 sierpnia 1981 (nr rej.: A/1249/81, granice obejmują cały zakład wraz z otoczeniem w ramach ogrodzenia). Neogotycki zespół tworzy jednolity stylowo kompleks zabudowy przemysłowej, obejmujący:
    • wieżę z budynkiem nadszybowni,
    • budynek sprężarek i maszyny wyciągowej,
    • rozdzielnię,
    • szatnię,
    • portiernię.

Droga przed I wojną światową nosiła nazwę Laurahütterstraße, w dwudziestoleciu międzywojennym − ul. Królewsko Hucka, po 1945 − ul. Siemianowicka[5].

Przy ul. Siemianowickiej swoją siedzibę mają: oddział Poczty Polskiej (ul. Siemianowicka 52), Miejskie Przedszkole nr 29 (ul. Siemianowicka 61), Polski Związek Niewidomych − Dom Pomocy Społecznej im. K. Jaworka (ul. Siemianowicka 101), dom dziecka (ul. Siemianowicka 58). Ulicą kursują autobusy ZTM.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Okręg Katowicki - Plany miast, wyd. Demart SA, Warszawa 2009, ISBN 978-83-89239-38-9.
  2. Śląski Wojewódzki Konserwator Zabytków: Rejestr zabytków w Chorzowie. www.wkz.katowice.pl. [dostęp 2011-08-24]. (pol.).
  3. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo śląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2011-08-24].
  4. Spis obiektów nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków z terenu województwa śląskiego (stan na 22 grudnia 2021 r.) (pol.) wkz.katowice.pl [dostęp 2021-12-25]
  5. Red. Grzegorz Grzegorek: Encyklopedia Chorzowa. Katowice: Wydawnictwo Prasa i Książka, 2009, s. 596. ISBN 978-83-926442-2-4.