Ulica Wał Miedzeszyński w Warszawie

ulica w Warszawie

Wał Miedzeszyński – ulica prawobrzeżnej Warszawy prowadząca wzdłuż brzegu Wisły od Saskiej Kępy do granicy miasta. Pierwotnie był to wał przeciwpowodziowy mający chronić tereny Saskiej Kępy przed zalewaniem przez rzekę, usypany w latach 1906–1911[1].

Ulica Wał Miedzeszyński w Warszawie
Saska Kępa, Gocław, Las, Zerzeń, Nadwiśle, Falenica
Ilustracja
Ulica Wał Miedzeszyński
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Przebieg
0m ul. Werbeny (granica miasta)
250m ul. Krokusów
305m ul. Wiślanych Pól
500m ul. Przylaszczkowa
555m ul. Starczewska
590m ul. Wiślanego Nurtu
620m ul. Rafałowska
860m ul. Bysławska
875m ul. Bysławska
1520m ul. Czarnuszki
1690m ul. Arkadii
1830m ul. Rozchodnikowa
2130m Południowa Obwodnica Warszawy
2630m Południowa Obwodnica Warszawy
2830m Południowa Obwodnica Warszawy
światła 3000m ← ul. Rosiczki, ul. Ogórkowa →
3270m ul. Przewodowa
3540m ul. Strzygłowska
3640m ul. Trakt Lubelski
3970m ul. Wędkarska
4090m ul. Fiołków
4275m ul. Odrębna
4420m ul. Śnieguliczki
4530m ul. Zawilców
4795m ul. Cyklamenów
światła 5600m ul. Skalnicowa
światła 6070m ul. Peonii
światła 6700m ul. Jeziorowa
7135m ul. Kaszmirowa
7485m ul. Pod Brzozami
światła 7590m ul. Bronowska
7695m ul. Ligustrowa
7925m kanał Nowe Ujście
8700m ul. Wojsławicka
światła 9260m ul. Kadetów
9650m ul. Narodowa
światła 10000m Trasa Siekierkowska
10065m most Siekierkowski
światła 10115m Trasa Siekierkowska
światła 10700m ul. gen. A.E. Fieldorfa „Nila”
światła 11960m ul. Afrykańska
światła 12370m ul. Ateńska
12520m ul. Lotaryńska
światła 12750m ul. Wersalska
13200m al. Stanów Zjednoczonych
13265m most Łazienkowski
13320m al. Stanów Zjednoczonych
światła 13760m ul. Zwycięzców
13800m ul. Zakopiańska
14000m ul. Kryniczna
światła 14300m ul. Zwycięzców
14450m ul. Luksemburska
15000m ul. Obrońców
15300m ul. Walecznych
światła 15590m al. Ks.J.Poniatowskiego
15600m most Poniatowskiego, Wybrzeże Szczecińskie ↓
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Ulica Wał Miedzeszyński w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Wał Miedzeszyński w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Wał Miedzeszyński w Warszawie”
Ziemia52°11′38,2″N 21°07′17,6″E/52,193944 21,121556

Ulica, początkowo nazywana Drogą do Miedzeszyna, od 1919 ul. Miedzeszyńską, a od 1958 pod obecną nazwą[2]. Istnieją też źródła mówiące o tym, że ul. Miedzeszyńska zastąpiła wcześniejszą lokalną ulicę Brzegową[3]. Obecna nazwa związana jest z faktem, że ulicę przeprowadzono wzdłuż, a częściowo na wale oddzielającym rzekę od miasta, a prowadzi m.in. do Miedzeszyna[4]. Zabudowę ulicy, częściowo przedwojenną, tworzą głównie domy mieszkalne i punkty usługowe.

Przebieg edytuj

Wał biegnie wzdłuż prawego brzegu Wisły, od mostu Poniatowskiego na południe do granicy miasta. Jest arterią łączącą centrum Warszawy z dzielnicą Wawer oraz z podwarszawskimi miastami: Józefowem i Otwockiem. Niegdyś na odcinku między mostem Poniatowskiego a mostem Łazienkowskim stanowił fragment drogi krajowej nr 61, a między Mostem Łazienkowskim a granicą miasta fragment drogi wojewódzkiej nr 801 (zmiana związana była z włączeniem mostu Północnego w ciąg drogi krajowej nr 61[5]).

Historia edytuj

Okolice Wału Miedzeszyńskiego na wysokości ul. Genewskiej są prawdopodobnym miejscem lokalizacji folwarku Holendry będącego jednym z najstarszych ośrodków zorganizowanego osadnictwa na Saskiej Kępie. Przypuszcza się, że jedna z wykonanych w 1910 roku fotografii Władysława Marconiego przedstawia resztki zabudowań tego właśnie folwarku[6]. Jeszcze w latach 30. u wylotu ul. Wersalskiej znajdowały się zabudowania należące do Józefa Wolframa[7].

Historia ulicy sięga lat 1906-1911, gdy usypano wał mający chronić okoliczne tereny przed wylewem Wisły. Podczas prac natrafiono m.in. na szczątki żołnierzy polskich i szwedzkich poległych w lipcu 1656 w bitwie pod Warszawą. W tym miejscu, na Wale Gocławskim, wzniesiono niewielki monument w formie krzyża – pomnik Poległych w Bitwie ze Szwedami[8].

Na początku lat 30. XX wieku na odcinku wału od Mostu Średnicowego do dzisiejszej ul. Afrykańskiej przeprowadzono alejkę spacerową[9], a po roku 1934 wał został poszerzony i poprowadzono obok niego asfaltową jezdnię, wzdłuż której stanęły pierwsze w Warszawie latarnie z lampami sodowymi[10]. W tym samym czasie przy brzegu Wisły usypano nową, kamienną skarpę, która została obsadzona winoroślą. Pisano wówczas, że Warszawa zyskała dogodną i urozmaiconą w widoki spacerową arterię wylotową w kierunku Otwocka[7].

W okresie dwudziestolecia międzywojennego okolice Wału Miedzeszyńskiego zaczęto zagospodarowywać. Część inwestycji służyła celom rekreacyjno-sportowym, jak np. budynki YKP i Klubu Sportowego Policji Państwowej[11]. Powstawały także plaże, jak np. Plaża Braci Kozłowskich czy też miejska plaża Poniatówka – obydwie z drewnianymi pawilonami z przebieralniami[12]. Także przed II wojną światową powstały dwie luksusowe wille – willa Szyllerów[13] (proj. Józef Szanajca i Bohdan Lachert) oraz willa Zalewskich[14] (proj. Bohdan Pniewski). W swoich wspomnieniach Bronisław Kopczyński pisał, że:

Saska Kępa, a nie było to przecież tak dawno, bo w roku 1933 miała zaledwie kilkanaście domków i willi przy ulicy Miedzeszyńskiej, naówczas głównej arterii, oraz kilka na Francuskiej.

Bronisław Kopczyński: Przy lampce naftowej. W: Hanna Faryna-Paszkiewicz: Saska Kępa w listach, opisach, wspomnieniach.... Warszawa: Kowalska/Stiasny, 2004, s. 60.

Po II wojnie światowej zaczęły pojawiać się plany rozbudowy Wału Miedzeszyńskiego. W jednym z tekstów w Stolicy z 1948 pisano:

Ważną innowacją będzie skrócenie zjazdu z Mostu Poniatowskiego na Wał Miedzeszyński. Ulica Jakubowska zostanie zlikwidowana jako nitka łącząca dwa poziomy. Zamiast niej powstanie bezpośrednie połączenie mostu z Wałem, mniej więcej w jednej trzeciej dotychczasowej odległości mostu od ronda Waszyngtona

Hanna Faryna-Paszkiewicz: Saska Kępa. Warszawa: Murator, 2001, s. 93-94. ISBN 83-915407-0-7.

Budowę wspomnianej estakady rozpoczęto dopiero w roku 1991[15]. Wcześniej, bo w połowie lat 70., zakończone zasadnicze prace związane z rozbudową ulicy, co zostało poprzedzone budową kompleksu basenów w latach 1962-1970[16]. Z tego okresu zachowały się zapiski Józefa Sigalina dotyczące budowy Trasy Łazienkowskiej:

Na Wale Miedzeszyńskim ruch samochodów i nieustanny ciąg pieszych idących na plażę, do klubów i ot, po prostu nad Wisłę. Po drugiej stronie wału gospodarstwo ogrodniczo-warzywnicze: grządki kapusty, pomidorów, malin, truskawek, słoneczniki, peonie, irysy. To ostatnie zbiory – cały ten teren będzie zasypany na wysokość kilku pięter pod wielki węzeł drogowy Trasy Mostowej

Hanna Faryna-Paszkiewicz: Saska Kępa. Warszawa: Murator, 2001, s. 116. ISBN 83-915407-0-7.

Na początku XXI wieku poszerzona i gruntownie przebudowana na odcinku od Mostu Łazienkowskiego do granicy miasta w związku z wybudowaniem mostu Siekierkowskiego. W sierpniu 2020 oddano do użytku przebudowany odcinek ulicy od Traktu Lubelskiego do węzła z Południową Obwodnicą Warszawy[17].

Inne informacje edytuj

Po stronie wschodniej Wał Miedzeszyński zabudowany jest domami mieszkalnymi i osiedlami, po zachodniej jego stronie znajdują się tereny zalewowe Wisły oraz ośrodki rekreacyjno-wypoczynkowe, w tym kompleks basenowy Plaże nad Wisłą[18].

W pobliżu ul. Jakubowskiej znajduje się tablica poświęcona pamięci 20 Polaków rozstrzelanych w czasie okupacji niemieckiej. Karol Tchorek, projektant tej i pozostałych tego rodzaju tablic w Warszawie, po II wojnie światowej wraz z rodziną mieszkał właśnie przy ul. Miedzeszyńskiej[19].

Jest najdłuższą ulicą w Warszawie[20]. Według niektórych źródeł jest także najdłuższą ulicą w Polsce[20][21], jednak ta informacja jest wątpliwa. Przykładowo, większą długość (15,5 km) ma aleja Wojska Polskiego w Częstochowie[22].

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. Anna Topolska. Prawobrzeżna Warszawa w zbiorach fotograficznych Działu Ikonografii Muzeum Historycznego m. st. Warszawy. „Almanach Muzealny”. 2 (1), s. 265-290, 1999. [dostęp 2014-08-26]. 
  2. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 136. ISBN 83-86619-97-X.
  3. Hanna Faryna-Paszkiewicz: Saska Kępa. Warszawa: Murator, 2001, s. 27-28. ISBN 83-915407-0-7.
  4. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 213. ISBN 83-86619-97-X.
  5. Krzysztof Śmietana: Most północny będzie drogą krajową. wyborcza.pl, 2004-04-20. [dostęp 2016-03-28].
  6. Jarosław Zieliński: Przedwojenne Kamionek, Grochów, Saska Kępa. Najpiękniejsze fotografie. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2013, s. 35. ISBN 978-83-7773-011-9.
  7. a b Hanna Faryna-Paszkiewicz: Saska Kępa. Warszawa: Murator, 2001, s. 31. ISBN 83-915407-0-7.
  8. Wiesław Głębocki: Warszawskie pomniki. Warszawa: Wydawnictwo PTTK "Kraj", s. 26. ISBN 83-7005-211-8.
  9. Jarosław Zieliński: Przedwojenne Kamionek, Grochów, Saska Kępa. Najpiękniejsze fotografie. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2013, s. 53. ISBN 978-83-7773-011-9.
  10. Jarosław Zieliński: Przedwojenne Kamionek, Grochów, Saska Kępa. Najpiękniejsze fotografie. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2013, s. 54. ISBN 978-83-7773-011-9.
  11. Jarosław Zieliński: Przedwojenne Kamionek, Grochów, Saska Kępa. Najpiękniejsze fotografie. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2013, s. 55. ISBN 978-83-7773-011-9.
  12. Jarosław Zieliński: Przedwojenne Kamionek, Grochów, Saska Kępa. Najpiękniejsze fotografie. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2013, s. 56-58. ISBN 978-83-7773-011-9.
  13. Jarosław Zieliński: Przedwojenne Kamionek, Grochów, Saska Kępa. Najpiękniejsze fotografie. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2013, s. 105. ISBN 978-83-7773-011-9.
  14. Jarosław Zieliński: Przedwojenne Kamionek, Grochów, Saska Kępa. Najpiękniejsze fotografie. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2013, s. 109. ISBN 978-83-7773-011-9.
  15. Hanna Faryna-Paszkiewicz: Saska Kępa. Warszawa: Murator, 2001, s. 94. ISBN 83-915407-0-7.
  16. Hanna Faryna-Paszkiewicz: Saska Kępa. Warszawa: Murator, 2001, s. 116. ISBN 83-915407-0-7.
  17. Wał Miedzeszyński otwarty. [w:] Urząd m.st. Warszawy [on-line]. um.warszawa.pl, 19 sierpnia 2020. [dostęp 2020-08-27].
  18. „Życie Warszawy”. 7-8 czerwca 2008, s. 6-7, 2008. Tomasz Sobiecki. Warszawa: Presspublica Sp.z o.o.. (pol.). 
  19. Hanna Faryna-Paszkiewicz: Saska Kępa – historia dzielnicy, jej mieszkańcy, środowisko artystyczne, sklepy i kawiarnie.... W: Hanna Faryna Paszkiewicz: Saska Kępa. Murator, 2001, s. 19. ISBN 83-915407-0-7.
  20. a b Najdłuższa ulica w Warszawie. [w:] Wieści z Warszawy [on-line]. 22 kwietnia 2020. [dostęp 2022-01-08].
  21. Wirtualna Polska Media S.A, Polskie rekordy - najdłuższe obiekty i nazwy [online], turystyka.wp.pl, 14 października 2014 [dostęp 2021-11-14] (pol.).
  22. Tomasz Haładyj: Portret alei Wojska Polskiego. Gazeta Wyborcza, 17 maja 2007. [dostęp 2022-01-08].