Ursinae

	Ursinae
	G. Fischer, 1817
	; Przedstawiciel podrodziny – niedźwiedź czarny (Ursus americanus)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Podrząd	psokształtne
Infrarząd	Arctoidea
Nadrodzina	Ursoidea
Rodzina	niedźwiedziowate
Podrodzina	Ursinae
	Typ nomenklatoryczny
	Ursus Linnaeus, 1758
Synonimy
	Ursinorum G. Fischer, 1817; Ursina: Goldfuss, 1820; Ursinidae: J.E. Gray, 1821; Ursidae: J.E. Gray, 1825; Ursina: J.E. Gray, 1825; Ursinæ: S.D.W., 1836; Ursinae: Giebel, 1855; Ursinae: S.F. Baird, 1858; Ursina: Haeckel, 1866; Ursinae: Burmeister, 1866; Ursida: Haeckel, 1895; Ursini: Winge, 1895; Arctinae J.C. Merriam & Stock, 1925; Ursini: Hendey, 1972; Ursoidea: Tedford, 1976;
Rodzaje
	4 rodzaje (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście
	4 rodzaje (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

  Ursinae – podrodzina ssaków z rodziny niedźwiedziowatych (Ursidae). 

Zasięg występowania edytuj

Podrodzina obejmuje gatunki występujące w Eurazji, Ameryce Północnej i Arktyce^[15]. 

Podział systematyczny edytuj

Do podrodziny należą następujące występujące współcześnie rodzaje^[16]^[15]^[17]: 

Helarctos Horsfield, 1825 – biruang – jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem jest Helarctos malayanus (Raffles, 1821) – biruang malajski
Melursus F.A. Meyer, 1793 – wargacz – jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem jest Melursus ursinus (G. Shaw, 1791) – wargacz leniwy
Ursus Linnaeus, 1758 – niedźwiedź

Opisano również rodzaj wymarły^[18]:

Aurorarctos Jiangzuo Qigao & Flynn, 2020 – jedynym przedstawicielem był Aurorarctos tirawa Jiangzuo Qigao & Flynn, 2020

Uwagi edytuj

↑ Pisownia oryginalna.
↑ Definiacja taksonu nie opiera się na nazwie rodzajowej.

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b J.G. Fisher von Waldheim. De systemate Mammalium. „Mémoires de la Société impériale des naturalistes de Moscou”. 5, s. 372, 1817. (łac.).
↑ G. A. Goldfuss: Handbuch der Zoologie. Cz. 2. Nürnburg: Johann Leonhard Schrag, 1820, s. xx. (niem.).
↑ J.E. Gray. On the Natural Arrangment of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 301, 1821. (ang.).
↑ ^a ^b J.E. Gray. An Outline of an Attempt at the Disposition of Mammalia into Tribes and Families, with a List of the Genera apparently appertaining to each Tribe. „Annals of Philosophy”. New Series. 10, s. 339, 1825. (ang.).
↑ S.D.W.. The mammals of Britain systematically arranged. „The Analyst”. 4, s. 70, 1836. (ang.).
↑ Ch.G.A. Giebel: Die säugethiere in zoologischer, anatomischer und palæontologischer beziehung umfassend dargestellt. Leizpzig: A. Abel, 1855, s. 736. (niem.).
↑ S.F. Baird: Mammals. W: United States. War Department: Reports of explorations and surveys, to ascertain the most practicable and economical route for a railroad from the Mississippi River to the Pacific Ocean. Made under the direction of the secretary of war, in 1853-1857. T. 8. Cz. 1: General report upon the zoology of the several Pacific Railroad routes. Washington: A.O.P. Nicholson, Printer, 1857, s. 206. (ang.).
↑ E. Haeckel: Generelle morphologie der organismen. Allgemeine grundzüge der organischen formen-wissenschaft, mechanisch begründet durch die von Charles Darwin reformirte descendenztheorie. Cz. 2. Berlin: G. Reimer, 1866, s. clix. (niem.).
↑ H. Burmeister. Fauna Argentina. Primera parte. Mamíferos fosiles. „Anales del Museo Público de Buenos Aires”. 1, s. 144, 1866. (hiszp.).
↑ E. Haeckel: Systematische phylogenie. T. 3. Berlin: Georg Reimer, 1895, s. 578, 585. (niem.).
↑ H. Winge: Jordfundne og nulevende rovdyr (Carnivora) fra Lagoa Santa, Minas Geraes, Brasilien: med udsigt over pungdyrenes slægtskab. Copenhagen: Bianco Lunos Kgl Hof-Bogtrykkeri, 1895, s. 47. (duń.).
↑ J.C. Merriam & Ch. Stock: Relationships and Structure of the Short-Faced Bear, Arctotherium, from the Pleistocene of California. W: Papers concerning the palaeontology of the Pleistocene of California and the Pliocene of Oregon. Nr 347. Washington: Carnegie Institution of Washington, 1925, s. 3. (ang.).
↑ Q.B. Hendey. A Pliocene ursid from South Africa. „Annals of the South African Museum”. 59 (6), s. 119, 1972. (ang.).
↑ R.H. Tedford. Relationship of pinnipeds to other carnivores (Mammalia). „Systematic Zoology”. 25 (4), s. 372, 1976. DOI: 10.2307/2412511. (ang.).
↑ ^a ^b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 434–436. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-18]. (ang.).
↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 151–152. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ Q.-g. Jiangzuo & J.J. Flynn. The earliest ursine bear demonstrates the origin of plant-dominated omnivory in Carnivora. „iScience”. 23 (6), s. 2, 2020. DOI: 10.1016/j.isci.2020.101235. (ang.).

[2] Pisownia oryginalna.

[13] Definiacja taksonu nie opiera się na nazwie rodzajowej.

[Fischer-1] J.G. Fisher von Waldheim. De systemate Mammalium. „Mémoires de la Société impériale des naturalistes de Moscou”. 5, s. 372, 1817. (łac.).

[gol-3] G. A. Goldfuss: Handbuch der Zoologie. Cz. 2. Nürnburg: Johann Leonhard Schrag, 1820, s. xx. (niem.).

[gray1821-4] J.E. Gray. On the Natural Arrangment of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 301, 1821. (ang.).

[gray1825-5] J.E. Gray. An Outline of an Attempt at the Disposition of Mammalia into Tribes and Families, with a List of the Genera apparently appertaining to each Tribe. „Annals of Philosophy”. New Series. 10, s. 339, 1825. (ang.).

[sdw-6] S.D.W.. The mammals of Britain systematically arranged. „The Analyst”. 4, s. 70, 1836. (ang.).

[gie-7] Ch.G.A. Giebel: Die säugethiere in zoologischer, anatomischer und palæontologischer beziehung umfassend dargestellt. Leizpzig: A. Abel, 1855, s. 736. (niem.).

[bai-8] S.F. Baird: Mammals. W: United States. War Department: Reports of explorations and surveys, to ascertain the most practicable and economical route for a railroad from the Mississippi River to the Pacific Ocean. Made under the direction of the secretary of war, in 1853-1857. T. 8. Cz. 1: General report upon the zoology of the several Pacific Railroad routes. Washington: A.O.P. Nicholson, Printer, 1857, s. 206. (ang.).

[hae1866-9] E. Haeckel: Generelle morphologie der organismen. Allgemeine grundzüge der organischen formen-wissenschaft, mechanisch begründet durch die von Charles Darwin reformirte descendenztheorie. Cz. 2. Berlin: G. Reimer, 1866, s. clix. (niem.).

[bur-10] H. Burmeister. Fauna Argentina. Primera parte. Mamíferos fosiles. „Anales del Museo Público de Buenos Aires”. 1, s. 144, 1866. (hiszp.).

[hae1895-11] E. Haeckel: Systematische phylogenie. T. 3. Berlin: Georg Reimer, 1895, s. 578, 585. (niem.).

[win-12] H. Winge: Jordfundne og nulevende rovdyr (Carnivora) fra Lagoa Santa, Minas Geraes, Brasilien: med udsigt over pungdyrenes slægtskab. Copenhagen: Bianco Lunos Kgl Hof-Bogtrykkeri, 1895, s. 47. (duń.).

[mer&sto-14] J.C. Merriam & Ch. Stock: Relationships and Structure of the Short-Faced Bear, Arctotherium, from the Pleistocene of California. W: Papers concerning the palaeontology of the Pleistocene of California and the Pliocene of Oregon. Nr 347. Washington: Carnegie Institution of Washington, 1925, s. 3. (ang.).

[hen-15] Q.B. Hendey. A Pliocene ursid from South Africa. „Annals of the South African Museum”. 59 (6), s. 119, 1972. (ang.).

[ted-16] R.H. Tedford. Relationship of pinnipeds to other carnivores (Mammalia). „Systematic Zoology”. 25 (4), s. 372, 1976. DOI: 10.2307/2412511. (ang.).

[Burgin&inni-17] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 434–436. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).

[mdd-18] N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-18]. (ang.).

[Cichocki&inni-19] Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 151–152. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[jia&fly-20] Q.-g. Jiangzuo & J.J. Flynn. The earliest ursine bear demonstrates the origin of plant-dominated omnivory in Carnivora. „iScience”. 23 (6), s. 2, 2020. DOI: 10.1016/j.isci.2020.101235. (ang.).

[1]

[a]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[b]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]