Wikipedia

VI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina

konkurs muzyczny

VI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina (również VI Konkurs Chopinowski) – 6. edycja Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina, która rozpoczęła się 22 lutego 1960 w Warszawie. Organizatorem konkursu było Towarzystwo im. Fryderyka Chopina[1].

VI Konkurs Chopinowski
VI International Fryderyk Chopin Piano Competition
Ilustracja
Zwycięzca konkursu Włoch Maurizio Pollini
Pełna nazwa

VI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina

Termin

22 lutego – 13 marca 1960

Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Obiekt

Filharmonia Narodowa

Organizator

Towarzystwo im. Fryderyka Chopina

Tematyka

muzyka poważna

Charakterystyka konkursu edytuj

Wzięło w nim udział 78 pianistów z 30 krajów[2][3]. Konkurs odbył się w dniach 22 lutego–13 marca 1960[2]. Był on trójstopniowy: składał się z dwóch etapów i finału. Zwyciężył osiemnastoletni Włoch Maurizio Pollini[4]. Mógł w nim wystąpić kandydat w przedziale wieku (16–30) lat (granicę tę obniżono o 2 lata)[5]. Najmłodszym pianistą konkursu był szesnastoletni reprezentant Izraela, Ilan Rogoff[6].

Odbywał się on w 150. rocznicę urodzin kompozytora. Rok 1960 został ogłoszony Rokiem Chopinowskim, a patronat nad jego obchodami objęło UNESCO[2]. 11 marca na uroczystość zakończenia konkursu przybył przedstawiciel tej organizacji (UNESCO), Correo de Azevedo[7].

Był to pierwszy konkurs, który został zorganizowany od 1957, kiedy to powołano Światową Federację Międzynarodowych Konkursów Muzycznych w Genewie, a który znalazł się pod jej patronatem[1].

Stefan Wysocki tak napisał o tym konkursie[2]:

Był to konkurs, który zapoczątkował zarówno wystrój sali, jak i cały rytuał rozpoczynania wszystkich przesłuchań: przedefilowanie przez estradę kandydatów, zaprezentowanie przez zapowiadającego programu i cała reszta, co obserwatorzy konkursów znają doskonale, a co – przez swą niezmienność – zapada w pamięć i serce.

Stefan Wysocki

Warto dodać, że ulubieniec publiczności, Meksykanin Michel Block nie otrzymał żadnej głównej nagrody, a jedynie wyróżnienie[2]. Artur Rubinstein, pełniący funkcję honorowego przewodniczącego jury, przyznał Blockowi nagrodę pozaregulaminową[2].

Kalendarium edytuj

  Kalendarz konkursu
Faza konkursu Data
Luty Marzec
22.[8][3] 23.[9] 24.[10] 25.[11] 26.[12] 27.[13] 28. 29.[14] 1. 2.[15] 3.[16] 4.[17] 5.[18] 6. 7. 8.[19] 9.[20] 10.[21] 11.[22] 12. 13.[23]
Koncert inauguracyjny
I etap
II etap
Finał
Koncert laureatów

Jury edytuj

Jury zasiadało podczas przesłuchań w trzech rzędach przy specjalnie przystosowanych ławach na piętrze balkonu Filharmonii[9][12]. Do konkursowego przebiegu przesłuchań oraz podziału nagród powołano rekordowo liczne, 36 osobowe jury, w następującym składzie[2]:

 
Honorowy przewodniczący jury Artur Rubinstein
  Skład jury
Lp. Juror Kraj Funkcja
1. Zbigniew Drzewiecki   Polska przewodniczący jury
2. Nadia Boulanger   Francja wiceprzewodnicząca jury
3. Arthur Hedley   Wielka Brytania wiceprzewodniczący jury
4. Dmitrij Kabalewski   ZSRR wiceprzewodniczący jury
5. Henryk Sztompka   Polska wiceprzewodniczący jury
6. Bolesław Woytowicz   Polska sekretarz jury
7. Guido Agosti   Włochy członek jury
8. Stefan Askenase   Belgia członek jury
9. Sven Brandel   Szwecja członek jury
10. Sequeira Costa   Portugalia członek jury
11. Harold Craxton   Wielka Brytania członek jury
12. Halina Czerny-Stefańska   Polska członek jury
13. Jan Ekier   Polska członek jury
14. Armand de Gontaut Biron   Francja członek jury
15. Emil Hajek   Jugosławia członek jury
16. Lajos Hernádi   Węgry członek jury
17. Jan Hoffman   Polska członek jury
18. Mieczysław Horszowski   Stany Zjednoczone członek jury
19. Witold Małcużyński   Polska członek jury
20. Timo Mikkilä   Finlandia członek jury
21. Florica Musicescu   Rumunia członek jury
22. Harry Neuhaus   ZSRR członek jury
23. František Rauch   Czechosłowacja członek jury
24. Reimar Riefling   Norwegia członek jury
25. Heinz Schröter   RFN członek jury
26. Bruno Seidlhofer   Austria członek jury
27. Pawieł Sieriebriakow   ZSRR członek jury
28. Andrej Stojanow   Bułgaria członek jury
29. Ding Shande   Chiny członek jury
30. Magda Tagliaferro   Brazylia członek jury
31. Margerita Trombini-Kazuro   Polska członek jury
32. Amadeus Webersinke   NRD członek jury
33. Beveridge Webster   Stany Zjednoczone członek jury
34. Jakow Zak   ZSRR członek jury
35. Jerzy Żurawlew   Polska członek jury
36. Artur Rubinstein   Stany Zjednoczone honorowy przewodniczący jury

System oceny pianistów edytuj

Jury oceniało grę uczestników konkursu stosując punktację od 1 do 25[24]. Do II etapu konkursu dopuszczeni zostali tylko ci uczestnicy, którzy otrzymali w I etapie przeciętną, minimum 16 punktów. Do finału dopuszczono tylko tych, którzy otrzymali przeciętną, minimum 18 punktów w II etapie. Nagrodzeni mogli być tylko ci uczestnicy, którzy w finale otrzymali przeciętną, minimum 18 punktów. O kolejności pianistów do podziału nagród i wyróżnień decydowała suma przeciętnych punktacji uzyskanych we wszystkich etapach.

Konkurs edytuj

Koncert inauguracyjny edytuj

Konkurs został zainaugurowany w Filharmonii Narodowej krótkim przemówieniem, które wygłosił przewodniczący zespołu jury prof. Zbigniew Drzewiecki, a następnie wystąpił z uroczystym koncertem wybitny pianista i wirtuoz Artur Rubinstein, który wykonał II Koncert fortepianowy B-dur op. 83, Johannesa Brahmsa oraz Koncert f-moll op. 21, Fryderyka Chopina, po czym Orkiestra Symfoniczna pod batutą Witolda Rowickiego zagrała oratorium Stabat mater op. 53, Karola Szymanowskiego z towarzyszeniem m.in. solistów operowych[8][3][25].

I etap edytuj

Przesłuchania konkursowe odbyły się w dwóch sesjach przedpołudniowej i popołudniowej w kolejności alfabetycznej. Jako pierwszy 23 lutego o godz 9:30 rozpoczął Konkurs Bułgar Georg Asmanow grając Nokturn Es-dur op. 55[9]. Ostatnim występującym pianistą w tym etapie (29 lutego) był Argentyńczyk Alberto Neuman, ale z powodu niedyspozycji chorobowej nie dokończył on występu, rezygnując z dalszej gry[14].

Uczestnicy I etapu[26][27][28][29][30][31]
Lp. Uczestnik Kraj
1 Edith Murano  
2 Alberto Neuman  
3 Margaret May  
4 Leonore Suppan  
5 Betty Dockx  
6 Zbigniew Henrique Morozowicz  
7 Elyanna Caldas Silveira  
8 Flavio Varani  
9 Georg Asmanow  
10 Emi Béhar  
11 Dora Trendafilowa-Milanowa  
12 Ku Sen-in  
13 Li Mingqiang  
14 Lin-lin  
15 Adela Ilevicky  
16 Brunin Zaror  
17 Rudolf Bernatík  
18 Amelia Burianová  
19 Ivana Krkošková  
20 Dagmar Šimonková  
21 Václav Zelený  
22 Reiya Silvonen  
23 Marie-Claire Laroche  
24 Jean-Claude Morel  
25 Dick van der Ven  
26 Rumi Nanavati  
Lp. Uczestnik Kraj
27 Dady Mehta  
28 Tania Aszot-Harutunian  
29 Zipora Chapira-Szulc  
30 Ilan Rogoff  
31 Gideon Shamir  
32 Yoko Ikeda  
33 Sumiko Inouchi  
34 Hitoshi Kobayashi  
35 Hizuko Ota  
36 Walter Buczynski  
37 Michel Block  
38 José Kahen  
39 Günther Hauer  
40 Martin Hoegner  
41 Almuth Schmidt  
42 Renate Schörler  
43 Hermann Wolf  
44 Jerzy Godziszewski  
45 Maciej Łukaszczyk  
46 Jerzy Łukowicz  
47 Kazimierz Morski  
48 Teresa Rutkowska  
49 Józef Stompel  
50 Jürgen von Oppen  
51 Gitti Pirner  
52 Mariella Radulescu  
Lp. Uczestnik Kraj
53 Yu Chun Yee  
54 Camille Antoinette Budarz  
55 Olegna Fuschi  
56 Anne Koscielny  
57 John Perry  
58 Eloise Polk  
59 Joseph Schwartz  
60 Gülay Uğurata  
61 Alexandre Bodak  
62 Klára Bella  
63 János Králik  
64 Ferenc Rados  
65 Lajos Teleki  
66 Peter Varkonyi  
67 Krisztina Zelan  
68 Philip Jenkins  
69 Phyllida Lucette  
70 Mary Tunnell  
71 Janice Williams  
72 Maurizio Pollini  
73 Remo Remoli  
74 Zinaida Ignatjewa  
75 Walerij Kastielski  
76 Kira Ławrinowicz  
77 Aleksander Słobodianik  
78 Irina Zaricka  

II etap edytuj

Decyzją jury podaną 29 lutego, do II etapu dopuszczono 38 pianistów, w tym pięciu Polaków (odpadł w I etapie Maciej Łukaszczyk)[32]. Przesłuchania konkursowe odbyły się podobnie jak w I etapie, w dwóch sesjach przedpołudniowej i popołudniowej w kolejności alfabetycznej[32]. Jako pierwszy 2 marca rozpoczął występy w II etapie Bułgar Georg Asmanow[15].

Uczestnicy II etapu[32]
Lp. Uczestnik Kraj
1. Margaret May  
2. Georg Asmanow  
3. Emi Béhar  
4. Dora Trendafilowa-Milanowa  
5. Ku Sen-in  
6. Li Mingqiang  
7. Rudolf Bernatík  
8. Ivana Krkošková  
9. Dagmar Šimonková  
10. Václav Zelený  
11. Reiya Silvonen  
12. Jean-Claude Morel  
13. Dady Mehta  
Lp. Uczestnik Kraj
14. Tania Aszot-Harutunian  
15. Yoko Ikeda  
16. Sumiko Inouchi  
17. Hitoshi Kobayashi  
18. Michel Block  
19. José Kahen  
20. Renate Schörler  
21. Jerzy Godziszewski  
22. Jerzy Łukowicz  
23. Kazimierz Morski  
24. Teresa Rutkowska  
25. Józef Stompel  
26. Jürgen von Oppen  
Lp. Uczestnik Kraj
27. Olegna Fuschi  
28. Anne Koscielny  
29. Joseph Schwartz  
30. Ferenc Rados  
31. Janice Williams  
32. Maurizio Pollini  
33. Remo Remoli  
34. Zinaida Ignatjewa  
35. Walerij Kastielski  
36. Kira Ławrinowicz  
37. Aleksander Słobodianik  
38. Irina Zaricka  

Finał edytuj

Decyzję o dopuszczeniu do finału 12 pianistów (w tym dwóch Polaków) jury ogłosiło 7 marca około godziny 13[33]. Jako pierwszy występy finałowe z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej rozpoczął 8 marca Meksykanin Michel Block[33]. W koncertach finałowych orkiestrą, dyrygowali: Zdzisław Górzyński, Jerzy Katlewicz i Witold Rowicki[33][20]. Wybór koncertów Fryderyka Chopina rozłożył się mniej więcej równomiernie (siedmiu pianistów wybrało Koncert f-moll op. 21, a pięciu Koncert e-moll op. 11).

Finaliści
Lp. Finalista Kraj Koncert finałowy
1. Li Mingqiang   e-moll op. 11
2. Reiya Silvonen   f-moll op. 21
3. Tania Aszot-Harutunian   f-moll op. 21
4. Hitoshi Kobayashi   f-moll op. 21
Lp. Finalista Kraj Koncert finałowy
5. Michel Block   f-moll op. 21
6. Jerzy Godziszewski   f-moll op. 21
7. Józef Stompel   f-moll op. 21
8. Maurizio Pollini   e-moll op. 11
Lp. Finalista Kraj Koncert finałowy
9. Zinaida Ignatjewa   f-moll op. 21
10. Walerij Kastielski   e-moll op. 11
11. Aleksander Słobodianik   e-moll op. 11
12. Irina Zaricka   e-moll op. 11

Koncert laureatów edytuj

W ostatnim dniu konkursu (13 marca) 12 finalistów po odebraniu nagród wystąpiło w specjalnym koncercie laureatów, w którym niektórzy z nich zagrali m.in. następujące utwory: Maurizio Pollini (sześć Preludiów), Irina Zaricka (nagrodzonego Mazurka i Poloneza-Fantazję As-dur op. 61), Tania Aszot-Harutunian (Nokturn G-dur i Etiudę) oraz Michel Block (Walca As-dur op. 42)[23].

Nagrody i wyróżnienia edytuj

12 marca jury około godziny 16 ogłosiło wyniki VI Konkursu Chopinowskiego[34]. Wszyscy laureaci otrzymali stosownie do zajętego miejsca bądź wyróżnienia odpowiednią nagrodę finansową.

  Nagrody główne[34]
Nagroda Laureat Kraj Wysokość nagrody Fundator nagrody
1 Maurizio Pollini[4]   Włochy 40 000 zł[a] Minister Kultury i Sztuki[1]
2 Irina Zaricka   ZSRR 30 000 zł
3 Tania Aszot-Harutunian   Iran 25 000 zł
4 Li Mingqiang   Chiny 20 000 zł
5 Zinaida Ignatjewa   ZSRR 15 000 zł
6 Walerij Kastielski   ZSRR 10 000 zł
Wyróżnienia[34]
Wyróżniony Kraj Wysokość nagrody Fundator nagrody
Michel Block   Meksyk 5000 zł Minister Kultury i Sztuki[1]
Jerzy Godziszewski   Polska 5000 zł
Hitoshi Kobayashi   Japonia 5000 zł
Reiya Silvonen   Finlandia 5000 zł
Aleksander Słobodianik   ZSRR 5000 zł
Józef Stompel   Polska 5000 zł
Nagrody specjalne[34]
Nagroda Nagrodzony Kraj Wysokość nagrody Fundator nagrody
Najlepsze wykonanie poloneza Irina Zaricka   ZSRR 10 000 zł Towarzystwo im. Fryderyka Chopina
Najlepsze wykonanie mazurków Irina Zaricka   ZSRR 10 000 zł Polskie Radio
Nagrody dodatkowe[34][35]
Nagroda dla najmłodszego polskiego laureata Jerzy Godziszewski   Polska 10 000 zł Fundusz Stypendialny im. Fryderyka Chopina
Nagroda dla najlepszego zagranicznego finalisty Maurizio Pollini   Włochy 10 000 zł Polski Komitet ds. UNESCO
Nagroda dla najbardziej utalentowanego uczestnika Michel Block   Meksyk 20 000 zł Artur Rubinstein

Uwagi edytuj

  1. ↑ Ponadto zwycięzca konkursu Włoch Maurizio Pollini, otrzymał dodatkowo 20 000 zł od Prezydium Rady Narodowej w Warszawie oraz komplet „Dzieł wszystkich Chopina” i zaproszenia na recitale chopinowskie m.in. do Sztokholmu, Bergen, Hanoweru i Santander[35].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d Barbara Niewiarowska, Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina w Warszawie [online], chopin.pl [zarchiwizowane z adresu 2016-09-14].
  2. ↑ a b c d e f g VI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina [online], chopincompetition2015.com [zarchiwizowane z adresu 2022-05-17].
  3. ↑ a b c Telefonem z Warszawy od naszego specjalnego wysłannika: Dziś rozpoczyna się Konkurs Chopinowski. W Gomułka i J. Cyrankiewicz na inauguracyjnym koncercie, „Dziennik Polski”, Nr 45 (4975), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 23 lutego 1960, s. 1–2, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  4. ↑ a b Osoby związane z Chopinem. (Maurizio Pollini), [w:] Narodowy Instytut Fryderyka Chopina [online], pl.chopin.nifc.pl [zarchiwizowane z adresu 2016-08-09].
  5. ↑ Dziś rozpoczynają się przesłuchania. VI Międzynarodowy Konkurs im. F. Chopina rozpoczęty, „Dziennik Łódzki”, Nr 45 (4120), Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”, 23 lutego 1960, s. 1–2 [dostęp 2019-01-15].
  6. ↑ VI Międzynarodowy Konkurs Chopinowski. Po czterech dniach emocji, „Dziennik Łódzki”, Nr 49 (4124), Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”, 27 lutego 1960, s. 2 [dostęp 2019-01-15].
  7. ↑ Przedstawiciel UNESCO przybył na zakończenie Konkursu im. Chopina, „Dziennik Łódzki”, Nr 61 (4136), Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”, 12 marca 1960, s. 1 [dostęp 2019-01-15].
  8. ↑ a b Lucjan Kydryński, O czym mówi Warszawa? (Telefonem od specjalnego wysłannika), „Dziennik Polski”, Nr 44 (4974), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 22 lutego 1960, s. 8, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  9. ↑ a b c Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy. Pierwszy dzień eliminacji. Dziś startują polscy uczestnicy, „Dziennik Polski”, Nr 46 (4976), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 24 lutego 1960, s. 1–2, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  10. ↑ II dzień Konkursu Chopinowskiego, „Dziennik Polski”, Nr 47 (4977), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 25 lutego 1960, s. 1, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  11. ↑ Jury wysłuchało gry około 40 pianistów. Publiczność gorąco oklaskiwała M. Łukaszczyka i J. Łukowicza, „Dziennik Polski”, Nr 48 (4978), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 26 lutego 1960, s. 1, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  12. ↑ a b Jury Konkursu Chopinowskiego, „Dziennik Polski”, Nr 49 (4979), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 27 lutego 1960, s. 1, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  13. ↑ I etap Konkursu Chopinowskiego zbliża się ku końcowi. Dziś wystąpi ostatni z uczestników polskich – J. Stompel, „Dziennik Polski”, Nr 50 (4980), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 28 lutego 1960, s. 1, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  14. ↑ a b Pierwszy etap nagrano na 137 km taśmy magnetofonowej, „Dziennik Łódzki”, Nr 51 (4126), Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”, 1 marca 1960, s. 1 [dostęp 2019-01-15].
  15. ↑ a b II etap Konkursu Chopinowskiego, „Dziennik Polski”, Nr 53 (4983), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 3 marca 1960, s. 1, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  16. ↑ Z VI Konkursu im. Chopina, „Dziennik Polski”, Nr 54 (4984), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 4 marca 1960, s. 1, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  17. ↑ Konkurs im. Chopina, „Dziennik Polski”, Nr 55 (4985), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 5 marca 1960, s. 1, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  18. ↑ Z VI Konkursu im. Chopina, „Dziennik Polski”, Nr 56 (4986), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 6 marca 1960, s. 2, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  19. ↑ Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy: Block, Kastielskij i Godziszewski mają już grę w Konkursie poza sobą, „Dziennik Polski”, Nr 58 (4988), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 9 marca 1960, s. 1–2, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  20. ↑ a b Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy: Niespodzianki drugiego dnia finałów, „Dziennik Polski”, Nr 59 (4989), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 10 marca 1960, s. 1–2, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  21. ↑ Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy: Dobry dzień chopinowskich finałów, „Dziennik Polski”, Nr 60 (4990), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 11 marca 1960, s. 1–2, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  22. ↑ Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy: Dziś wyniki Konkursu Chopinowskiego – wczoraj grali ostatni finaliści, „Dziennik Polski”, Nr 61 (4991), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 12 marca 1960, s. 1–2, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  23. ↑ a b VI Konkurs Chopinowski należy do historii, „Dziennik Polski”, Nr 63 (4993), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 15 marca 1960, s. 2, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  24. ↑ Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. Konkurs VI [online], konkursy.miedzynarodowe.chopin.pl [zarchiwizowane z adresu 2016-03-22].
  25. ↑ Wiecznie młody Artur Rubinstein - koncert w Dwójce, [w:] Polskie Radio [online], polskieradio.pl, 27 stycznia 2011 [zarchiwizowane z adresu 2023-12-29].
  26. ↑ Wczoraj rozpoczął się pierwszy etap VI Konkursu Chopinowskiego. (PDF), „Słowo Ludu”, Nr 55 (3371), Kielce: RSW "Prasa", 24 lutego 1960, s. 1–2 [zarchiwizowane z adresu 2024-01-31].
  27. ↑ Drugi dzień konkursu Chopinowskiego. (PDF), „Słowo Ludu”, Nr 56 (3372), Kielce: RSW "Prasa", 25 lutego 1960, s. 1–2 [zarchiwizowane z adresu 2024-01-31].
  28. ↑ Z przebiegu VI Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego. (PDF), „Słowo Ludu”, Nr 57 (3373), Kielce: RSW "Prasa", 26 lutego 1960, s. 1–2 [zarchiwizowane z adresu 2024-01-31].
  29. ↑ VI Międzynarodowy Konkurs Chopinowski. Przesłuchania piątkowe. (PDF), „Słowo Ludu”, Nr 17 (3374/3375), Kielce: RSW "Prasa", 27 lutego 1960, s. 2 [zarchiwizowane z adresu 2024-01-31].
  30. ↑ Z przebiegu Konkursu Chopinowskiego. I etap zbliża się ku końcowi. (PDF), „Słowo Ludu”, Nr 60 (3376), Kielce: RSW "Prasa", 29 lutego 1960, s. 1–2 [zarchiwizowane z adresu 2024-01-31].
  31. ↑ I etap Konkursu Chopinowskiego zakończony. (PDF), „Słowo Ludu”, Nr 61 (3377), Kielce: RSW "Prasa", 1 marca 1960, s. 1–2 [zarchiwizowane z adresu 2024-01-31].
  32. ↑ a b c Pięciu Polaków zakwalifikowało się do II etapu Konkursu Chopinowskiego. Spośród 77 pianistów I etap ukończyło 38 osób, „Dziennik Polski”, Nr 51 (4981), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 1 marca 1960, s. 1, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  33. ↑ a b c Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy: Tylko dwaj Polacy w finale Konkursu Chopinowskiego, „Dziennik Polski”, Nr 57 (4987), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 8 marca 1960, s. 1, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  34. ↑ a b c d e Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy: Włoch Maurizio Pollini najlepszym chopinistą Konkursu. M. Block otrzymał nagrodę Artura Rubinsteina, „Dziennik Polski”, Nr 62 (4992), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 13 marca 1960, s. 1–2, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-09].
  35. ↑ a b 18-letni Wioch Maurizio Pollini laureatem VI MiędzynarodowegoKonkursu Chopinowskiego. Polacy J. Godziszewski i J. Slompel – wśród wyróżnionych, „Dziennik Łódzki”, Nr 62 (4137), Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”, 13 marca 1960, s. 1 [dostęp 2019-01-15].

Bibliografia edytuj

  • Kazimierz Czekaj, Program VI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina: Warszawa 22 luty - 13 marzec 1960 – Programme du VIe Concours International de Piano "Frédéric Chopin": Varsovie 22 février - 13 mars 1960, wyd. 1, Warszawa: Towarzystwo im. Fryderyka Chopina, 1960, OCLC 749713967 (pol. • fr.).
  • Jerzy Waldorff, Wielka gra, wyd. III uzup., Warszawa: Wiedza Powszechna, 1993, ISBN 83-214-0940-7, OCLC 69467869.
  • Stefan Wysocki, Wokół Konkursów Chopinowskich, wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987, ISBN 83-212-0443-0, OCLC 749899851.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=VI_Międzynarodowy_Konkurs_Pianistyczny_im._Fryderyka_Chopina&oldid=73539540”