Valeriano Salvatierra
Valeriano Salvatierra y Barriales (ur. 14 kwietnia 1789 w Toledo, zm. 24 maja 1836 w Madrycie) – hiszpański rzeźbiarz[2][3].
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki |
_01.jpg)
Syn Faustiny Barriales i Mariana Salvatierra. Początkowo kształcił się w warsztacie ojca[2], rzeźbiarza katedry Najświętszej Marii Panny w Toledo[4]. W 1807 przeniósł się do Madrytu i wstąpił do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda. Około 1810 wyjechał do Rzymu, gdzie pozostał do 1814[4]. Został tam uczniem neoklasyków Antonia Canovy i Bertela Thorvaldsena[4]. W 1813 zdobył nagrodę Akademii Świętego Łukasza za rzeźbę Achillesa wyjmującego strzałę[2].
Po powrocie do Hiszpanii został profesorem w katedrze w Toledo oraz członkiem Akademii św. Ferdynanda. Członkom komisji kwalifikacyjnej przedstawił rzeźbę Hektor i Andromacha z widocznym wpływem stylu Canovy[3]. W 1819 został nadwornym rzeźbiarzem króla Ferdynanda VII. W 1824 wrócił do Rzymu, aby wykonać neoklasyczny, alabastrowy nagrobek kardynała Ludwika Marii Burbona y Vallabriga, umieszczony później w zakrystii katedry w Toledo[4][5]. Od 1827 zajmował się restauracją rzeźb z kolekcji Królewskiej Galerii Malarstwa (późniejszego Prado) oraz rzeźbiarską dekoracją jego siedziby[2][4]. Wyrzeźbił 12 postaci alegorycznych, zdobiących fasadę muzeum[4].
Przypisy edytuj
- ↑ La escultura clásica en el Museo del Prado. content.cdnprado.net. [dostęp 2017-08-14]. (hiszp.).
- ↑ a b c d Wifredo Rincón García. Francisco Goya. „Cuadernos de arte español”. 68 (Historia 16), 1992. Madryt.
- ↑ a b Salvatierra Barriales, Valeriano de. mcnbiografias.com. [dostęp 2017-08-14]. (hiszp.).
- ↑ a b c d e f Salvatierra y Barriales, Valeriano. www.museodelprado.es. [dostęp 2017-08-15]. (hiszp.).
- ↑ El cardenal Luis María de Borbón y Vallabriga. www.boadilla.com. [dostęp 2017-08-15]. (hiszp.).