Value at risk (lub wartość zagrożona ryzykiem) – miara ryzyka wyrażająca graniczny poziom straty znaleziony dla ustalonego będącego prawdopodobieństwem jej osiągnięcia. Równoważną interpretacją tego pojęcia jest kwota gotówki jaką należy dodać do pozycji, aby prawdopodobieństwo jakiejkolwiek straty (wartości ujemnej) było mniejsze lub równe poziomowi

Definicja edytuj

Niech   oznacza wartość pewnego portfela aktywów, natomiast   pewien graniczny poziom prawdopodobieństwa. Wartość zagrożona ryzykiem zdefiniowana jest jako:

 

gdzie   jest górnym kwantylem rzędu   zmiennej  

Własności edytuj

  • jeśli   to  
  • niezmienniczość ze względu na przesunięcia – dla dowolnego   zachodzi:
  gdzie
  • dodatnia jednorodność:   dla  
  • monotoniczność:   to  

Dla rozkładów eliptycznych (w tym rozkładu rozkładu normalnego) zachodzi ponadto własność podaddytywności:

  •  

Sposoby wyznaczania edytuj

  • analiza wartości historycznych – metoda ta polega na konstruowaniu rozkładu empirycznego w oparciu o dane historyczne
  • metody Monte Carlo – polegają na przeprowadzeniu doświadczenia losowego przy przyjętych założeniach o rozkładzie wartości portfela i na tej podstawie wyznaczeniu wartości zagrożonej
  • metody analityczne – polegają na przyjęciu założeń dotyczących modelowania wartości portfela, a następnie bezpośrednim wyznaczeniu ich wartości

Krytyka edytuj

Krytyka wartości zagrożonej jest w dużej mierze spowodowana stosowaniem rozkładu Gaussowskiego dla analizowanych zdarzeń. Przybliżenie uzyskiwane poprzez przyjęcie założenia o normalności rozkładu niesie za sobą poważne konsekwencje w postaci niedostatecznie grubych ogonów co w sposób istotny wpływa na współczynnik  

Kolejną wadą towarzyszącą stosowaniu wartości zagrożonej do konstruowania wymogów związanych z ryzykiem finansowym jest brak informacji o kształcie rozkładu strat dla wartości bezwzględnie większych od poziomu  

Powstała wersja zmodyfikowanego wskaźnika (ang. modified var), w której wykorzystano uogólnienie Cornish–Fishera, pozwalające na analizę rozkładów niegaussowskich[1].

Przypisy edytuj

  1. Laurent Favre, José-Antonio Galeano, Mean-Modified Value-at-Risk Optimization with Hedge Funds, „The Journal of Alternative Investments”, 5 (2), 2002, s. 21–25, DOI10.3905/jai.2002.319052, ISSN 1520-3255 [dostęp 2020-10-21] (ang.).

Bibliografia edytuj