Vixen (zespół muzyczny)

Vixenamerykański zespół rockowy powstały w 1973 z inicjatywy gitarzystki Jan Kuehnemund.[2] W latach 80. XX wieku zespół przeniósł swoją działalność do Los Angeles w stanie Kalifornia.[3] Zainspirowana ówczesną hair metalową sceną muzyczną, grupa osiągnęła sukces komercyjny pod koniec lat 80. i na początku lat 90. XX wieku, podbijając listy przebojów takimi singlami jak „Love Made Me”, „Edge of a Broken Heart”, „Love Is a Killer” i „Cryin”.[4] Grupa zdobyła popularność także dzięki supportowaniu takich artystów jak KISS, Scorpions, Deep Purple i Ozzy Osbourne.[5] Zespół określa się mianem „żeńskiego Bon Jovi[3].

Vixen
ilustracja
Inne nazwy

Genesis (1973-74)[1]

Rok założenia

1973

Pochodzenie

Saint Paul, Minnesota, Stany Zjednoczone

Gatunek

glam metal, hard rock, pop rock

Aktywność

1973-74, 1980-91, 1997-98, 2001-obecnie

Wydawnictwo

EMI Records

Powiązania

Contraband, Femme Fatale, Madam X, Poison Dollys, Phantom Blue

Skład
Lorraine Lewis
Roxy Petrucci
Share Ross
Britt Lightning
Strona internetowa

Historia edytuj

Wczesne lata edytuj

Pierwszy skład Vixen utworzyła będąca jeszcze w szkole średniej gitarzystka Jan Kuehnemund w 1973 w Saint Paul, w stanie Minnesota. Był to pierwszy żeński zespół rockowy z obszaru Twin Cities.

Około 1981 roku zespół przeniósł się do Kalifornii.[3] W 1984, wczesny skład grupy (Jan Kuehnemund, wokalistka Janet Gardner, gitarzystka rytmiczna Tamara Ivanow, perkusistka Laurie Hedlund i basistka Pia Maiocco) pojawił się w komedii Hardbodies pod nazwą Diaper Rash.[6] Rok później grupa stała się częścią glam metalowej sceny Los Angeles.[3]

Komercyjny sukces edytuj

Od początku powstania grupy do połowy lat 80. skład zespołu przechodził przez częste zmiany, do wykształcenia ostatecznego „klasycznego składu”, do którego należały: wokalistka i gitarzystka Janet Gardner, gitarzystka Jan Kuehnemund, basistka Share Pedersen i perkusistka Roxy Petrucci. Ten skład zespołu pojawił się w wywiadzie z 1987, przeprowadzonym przez Penelope Spheeris na potrzeby jej filmu o artystach rockowych The Decline of Western Civilization II: The Metal Years.

W 1988 roku zespół podpisał kontrakt z EMI Records i rozpoczął nagrywanie debiutanckiego albumu, Vixen, wydanego we wrześniu tego roku. Wokalista i kompozytor Richard Marx miał duży udział w powstawaniu krążka, angażując się w jego produkcję, grając na keyboardzie i współtworząc największy hit zespołu, „Edge of a Broken Heart”.

Vixen kolejny rok spędził w trasie koncertowej, supportując m.in. Ozzy'ego Osbourne'a, Scorpions i Bon Jovi, oraz organizując własne, samodzielne koncerty. Grupa powróciła do studia w późnym 1989 i wczesnym 1990, by nagrać kolejny krążek - Rev It Up, wydany w lipcu 1990. Na kolejnej trasie koncertowej zespół dzielił scenę z KISS i Deep Purple. W połowie 1991 roku grupa rozwiązała działalność z powodu różnic muzycznych między członkiniami.

Pierwsza reaktywacja edytuj

W 1997, perkusistka Roxy Petrucci reaktywowała Vixen, razem z wokalistką Janet Gardner, a do składu dołączyła gitarzystka Gina Stile i basistka Rana Ross. Ten skład zorganizował trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych w 1997. W 1998 Gardner, Stile, i Petrucci nagrały album Tangerine. Po wydaniu krążka, siostra Roxy, Maxine Petrucci, dołączyła do zespołu jako basistka. Planowano kolejną trasę, ale Jan Kuehnemund, poprzednia gitarzystka grupy i jej założycielka, wniosła sprawę do sądu o nadużycie prawa do nazwy zespołu.

W 1999, Share Pedersen dołączyła do zespołu the Dogs D'Amour, który wznowił działalność po długim zawieszeniu. Basistka pojawiła się na ich albumy Happy Ever After i Seconds, grając na basie, keyboardzie i udzielając się wokalnie. Share oraz jej mąż, Bam Ross, założyli potem kolejny zespół, Bubble, który zyskał dużą popularność w obrębie Los Angeles.

Druga reaktywacja edytuj

W 2001, Vixen wznowił działalność z inicjatywy Kuehnemund, razem z Gardner i Petrucci oraz nową basistką Pat Holloway. Ten skład ponownie ruszył w trasę po Stanach Zjednoczonych, jako część festiwalu Voices of Metal, jednak w połowie trasy grupa pokłóciła się i tylko Kuehnemund pozostała w składzie. Gitarzystka szybko rekrutowała Jennę Sanz-Agero (śpiew), Lynn Louise Lowrey (gitara basowa), and Kathrin „Kat” Kraft (perkusja), by dokończyć trasę. Vixen w takim składzie wydał w 2006 dwa albumy, Extended Versions, nagrany na żywo w Szwecji, i studyjny Live & Learn.

Bands Reunited edytuj

W 2004, telewizja VH1 zaprosiła „klasyczny skład” zespołu do programu Bands Reunited. Nagrano go w sierpniu 2004 i pokazano po raz pierwszy na antenie w listopadzie tego roku. Z tej okazji wytwórnia EMI wydała ponownie dwa pierwsze albumy grupy.

2012-obecnie edytuj

Pod koniec 2012 roku Jan Kuehnemund planowała wznowienie działalności grupy w „klasycznym składzie” razem z Janet Gardner, Share Ross i Roxy Petrucci, które w tym czasie uczestniczyły w projekcie JanetSharonRoxyGina (JSRG) razem z Giną Stile. W styczniu 2013, kiedy zespół planował oficjalne ogłoszenie reaktywacji, u Kuehnemund wykryto raka. Planowano więc odłożyć reaktywację na czas, gdy gitarzystka będzie zdrowa. Wznowienie działalności w takim składzie okazało się jednak niemożliwe po śmierci Jan Kuehnemund w dniu 10 października 2013, w wieku 59 lat.[7][4]

W grudniu 2013 trzy pozostałe członkinie oryginalnego składu postanowiły działać dalej w zespole, by uczcić pamięć Kuehnemund.[8] Rekrutowano ponownie gitarzystkę Ginę Stile.

Vixen zagrał kilka koncertów w USA, Hiszpanii i Kanadzie w 2014. W październiku tego roku Petrucci ogłosiła, że zespół pracuje w studiu nad nowym albumem, na którym ma się znaleźć jeden utwór dedykowany Kuehnemund.[9].

W marcu 2017 roku zespół rozstał się ze Stile i zatrudnił Britt Denaro, występującą jako Britt Lightning, byłą gitarzystkę kobiecego zespołu Jaded[10]. Z kolei w styczniu 2019 roku zespół opuściła Janet Gardner, zastąpiła ją Lorraine Lewis, wcześniej grająca dla Femme Fatale[11], który został przywrócony w 2013 roku i został oddany do użytku w marcu 2019 roku.

Członkowie edytuj

Obecni członkowie edytuj

Byli członkowie edytuj

  • Jan Kuehnemund – gitara prowadząca, śpiew wspomagający (1974, 1980–91, 2001–13; zmarła w 2013)
  • Janet Gardner – śpiew, gitara rytmiczna, tamburyn (1983–91, 1997–98, 2001, 2004, 2012–13, 2013–19)
  • Gina Stile – gitara prowadząca, śpiew wspomagający (1997–98, 2013–17)
  • Laurie Hedlund – perkusja, śpiew wspomagający (1974, 1980–83, 1984–86)
  • Gayle Erickson-DeMatoff – gitara basowa, śpiew wspomagający (1974, 1980–83)
  • Cindy Boettcher – keyboard, śpiew wspomagający (1974, 1980–83; zmarła w 2014)
  • Nancy Kraft – gitara rytmiczna, śpiew wspomagający (1974)
  • Marlene Peterson – perkusja (1974)
  • Nancy Shanks – śpiew (1974; zmarła w 2019)
  • Noelle Bucci – śpiew (1983)
  • Liza Carbe – gitara basowa, śpiew wspomagający (1983)
  • Tamara Ivanov – gitara rytmiczna, śpiew wspomagający (1984–86)
  • Pia Maiocco – gitara basowa, śpiew wspomagający (1984–86)
  • Rana Ross – gitara basowa, śpiew wspomagający (1997–98; zmarła w 2003)
  • Maxine Petrucci – gitara basowa, śpiew wspomagający (1998)
  • Pat Holloway – gitara basowa, śpiew wspomagający (2001)
  • Jenna Sanz-Agero – śpiew (2001–12)
  • Lynn Louise Lowrey – gitara basowa, śpiew wspomagający (2001–12)
  • Kathrin "Kat" Kraft – perkusja, śpiew wspomagający (2001–12)
Muzycy sesyjni
  • Richard Marx – keyboard na albumie Vixen (1988 — utwór "Edge of a Broken Heart")
  • Derek Nakamoto – keyboard na albumie Vixen (1988 — inne utwory)
  • Vivian Campbell – gitara akustyczna na albumie Vixen (1988 — utwór "Desperate")
  • Michael Alemania – keyboard na albumie Rev It Up (1990 — wszystkie utwory)
  • Mike Pisculli – gitara basowa, wokal wspomagający na albumie Tangerine (1998 — wszystkie utwory)
  • Chris Fayz – keyboard na albumie Live & Learn (2006 — utwory "Little Voice", "Give Me Away")
  • Randy Wooten – keyboard na albumie Live & Learn (2006 — utwór "Suffragette City")
  • Paulie Cerra – saksofon na albumie Live & Learn (2006 — utwór "Suffragette City")
  • Robert Lear – dudy na albumie Live & Learn (2006 — utwór "Give Me Away")

Dyskografia edytuj

Albumy studyjne edytuj

Single edytuj

Rok Utwór US
[4]
US
Main.

[12]
UK
[13]
Album
1988 "Edge of a Broken Heart" 26 24 51 Vixen
1989 "Cryin'" 22 22 27
"Love Made Me" 36
"Edge of a Broken Heart" 59
1990 "How Much Love" 44 11 35 Rev It Up
"Love Is a Killer" 71 41
1991 "Not a Minute Too Soon" 37

Kompilacje edytuj

Albumy koncertowe edytuj

Soundtrack edytuj

Przypisy edytuj

  1. A Brief Background of Vixen. Ivaxen.com. [dostęp 2016-10-28]. (ang.).
  2. Mike Stingley: Vixen Guitarist Jan Kuehnemund Dead At 51. Billboard Magazine, 11 października 2013. [dostęp 2016-10-28]. (ang.).
  3. a b c d Alex Henderson: Vixen Biography. allmusic.com. [dostęp 2016-10-28]. (ang.).
  4. a b c Vixen Chart History. Billboard Magazine. [dostęp 2016-10-28]. (ang.).
  5. Greatest Heavy Metal Frontwomen. VH1 Music. [dostęp 2016-10-29]. (ang.).
  6. Vixen History. Metaladies.com. [dostęp 2016-10-30]. (ang.).
  7. ECM Publishers: Janice [Jan Kuehnemund]. hometownsource.com, 2013-11-09. [dostęp 2017-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-14)]. (ang.).
  8. Vixen members ressurect band. Blabbermouth.net. [dostęp 2016-10-29]. (ang.).
  9. Vixen recording new album. Metaladies.com. [dostęp 2016-10-29]. (ang.).
  10. VIXEN Parts Ways With Guitarist GINA STILE, Announces Replacement. Blabbermouth.net, 2017-03-26. [dostęp 2019-02-18]. (ang.).
  11. Vixen Recruit Femme Fatale’s Lorraine Lewis As Their New Singer [online], Metal Anarchy, 22 stycznia 2019 [dostęp 2019-02-18] (ang.).
  12. Vixen Chart History. VFMusic.com. [dostęp 2016-10-29]. (ang.).
  13. David Roberts: British Hit Singles & Albums. Wyd. 19th. Guinness World Records Limited, 2006. ISBN 1-904994-10-5.
  14. Hardbodies (1984) - Soundtracks - IMDb [online], www.imdb.com [dostęp 2017-11-27].
  15. "Beverly Hills" Slumber Party (TV Episode 1991) - IMDb [online], www.imdb.com [dostęp 2017-11-27].
  16. a b Vixen - IMDb [online], www.imdb.com [dostęp 2017-11-27].
  17. "Beavis and Butt-Head" Wall of Youth (TV Episode 1994) - IMDb [online], www.imdb.com [dostęp 2017-11-27].