Wężojad górski
Wężojad górski[3] (Spilornis kinabaluensis) – gatunek ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Jest endemiczny dla północnej części wyspy Borneo[4]. Bliski zagrożenia.
| Spilornis kinabaluensis[1] | |||
| W. L. Sclater, 1919 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
wężojad górski | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
- Systematyka
- Takson ten po raz pierwszy został opisany naukowo przez Williama Lutleya Sclatera, który uznał go za podgatunek wężojada czubatego i nadał mu nazwę Spilornis cheela kinabaluensis. Holotyp pochodził z góry Kinabalu[4]. Obecnie wężojad górski jest klasyfikowany jako odrębny, monotypowy gatunek[4][5][6].
- Morfologia
- Głowa i plecy mają czarne upierzenie, z białymi cętkami wzdłuż ramion. Klatka piersiowa jest rudo-brązowa, brzuch czerwonawy z białymi plamkami, ogon czarny z białym, prostopadłym pasem pośrodku, dziób i nogi jasnożółte. Osobniki tego gatunku osiągają długość 51–56 cm.
- Ekologia i zachowanie
- Wężojady górskie żyją głównie w lasach reglowych, na wysokości od 750 do 2900 m n.p.m. Nie migrują[6]. Żywią się wężami i jaszczurkami.
- Status
- Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2022 roku uznaje wężojada górskiego za gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened); wcześniej, od 2000 był klasyfikowany jako gatunek narażony (VU – vulnerable), a od 1994 roku miał on status DD (brak danych). Liczebność populacji szacuje się na 2500–9999 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy. Główne zagrożenie dla gatunku to utrata, degradacja i fragmentacja siedlisk[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Spilornis kinabaluensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Spilornis kinabaluensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Circaetini Sundevall, 1836 (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-16].
- ↑ a b c Kinabalu Serpent-eagle (Spilornis kinabaluensis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-16]. (ang.).
- ↑ a b Species account: Kinabalu Serpent Eagle Spilornis kinabaluensis. [w:] Global Raptor Information Network [on-line]. The Peregrine Fund. [dostęp 2020-11-16]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Spilornis kinabaluensis. [w:] The Eagle Directory [on-line]. [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
- James Ferguson-Lees, David A. Christie: Raptors of the World. Christopher Helm, 2001. ISBN 0-7136-8026-1. (ang.).
- Quentin Phillipps: Phillipps' Field Guide to the Birds of Borneo. John Baufoy Publishing, 2011. ISBN 978-1-906780-56-2. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).