Władysław Śpiewak
Władysław Michał Śpiewak[a] (ur. 23 września 1892 w Witkowicach, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
.jpg) ppłk Władysław Śpiewak (przed 1934) | |
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 września 1892 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
2 Pułk Strzelców Podhalańskich |
| Stanowiska |
zastępca dowódcy pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 23 września 1892 w Witkowicach, pow. tarnobrzeski, jako syn Józefa[1].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. 1 listopada 1917 roku został mianowany porucznikiem rezerwy piechoty. W 1917 roku jego oddziałem macierzystym był Cesarski Pułk Strzelców Nr I[2].
Wstąpił do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie z bolszewikami. 19 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w 20 pułku piechoty[3]. W 1921 roku pełnił służbę w 2 pułku strzelców podhalańskich[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 448. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 2 pułk strzelców podhalańskich[5]. 22 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu w 5 pułku strzelców podhalańskich w Przemyślu[6]. W latach 1923–1927 był dowódcą II batalionu detaszowanego w Samborze[7][8]. W listopadzie 1927 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[9][10]. 23 stycznia 1929 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 9. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11]. 12 marca 1929 roku został przeniesiony do 29 pułku Strzelców Kaniowskich w Kaliszu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[12][13]. 28 czerwca 1933 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Tarnopol celem odbycia praktyki w służbie uzupełnień, z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[14]. 7 czerwca 1934 roku został zatwierdzony na stanowisku komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Tarnopol[15]. Z dniem 1 września 1935 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Powiat na stanowisko komendanta[16]. 1 września 1938 roku dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Warszawa Powiat, zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant Rejonu Uzupełnień”.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg[17].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4987 (27 grudnia 1921)[18][19]
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (1938) „za zasługi w służbie wojskowej”
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę (2 maja 1938)[20]
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami (Austro-Węgry)
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)
- Srebrny Medal Waleczności 2 klasy (Austro-Węgry)
Uwagi edytuj
- ↑ W 1935 dokonano zmiany imienia z Władysław na Władysław Michał. Stwierdzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 8, s. 56, 1 czerwca 1935.
Przypisy edytuj
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-06-14].
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 97, 385.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920 roku, s. 771.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 228, 884.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 34.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 554.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 388, 403.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 330, 363.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 326.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 105, 170.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 24 stycznia 1929 roku, s. 3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 89.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 22, 559.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 130.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 150.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 101.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 27 grudnia 1921 roku, s. 1723.
- ↑ Ludwik Migdał: Zarys historji wojennej 2-go Pułku Strzelców Podhalańskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 32, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- ↑ Brązowy Medal Za Długoletnią Służbę (X lat), 1938, Polska - E-aukcja - Warszawskie Centrum Numizmatyczne [online], wcn.pl [dostęp 2021-06-14].
Bibliografia edytuj
- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2018-12-23].