Władysław Bułhak (wojskowy)
Władysław Józef Bułhak[a] (ur. 19 marca[b] 1898 w Mickiewiczach, zm. ?) – porucznik kawalerii Wojska Polskiego.
 porucznik kawalerii
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Władysław Józef Bułhak |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19 marca 1898 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 19 marca 1898 w Mickiewiczach, w ówczesnym powiecie słuckim guberni mińskiej, w rodzinie Witolda[6].
10 listopada 1918 wstąpił do Wojska Polskiego[7]. Od 18 listopada 1919 do 1 marca 1920 był uczniem 23. klasy Szkoły Podchorążych w Warszawie[8][9]. Latem 1920, w stopniu podchorążego, walczył jako dowódca plutonu w kombinowanym szwadronie 2 pułk ułanów, który był przydzielony do XXIX Brygady Piechoty[10]. Wyróżnił się 21 sierpnia 1920 w bitwie pod Prosienicą[10]. Na początku września 1920, po rozwiązaniu szwadronu kombinowanego został przydzielony do 2. szwadronu[10]. 25 listopada 1920 Naczelny Wódz mianował go podporucznikiem w kawalerii z dniem 1 września 1920[8].
10 grudnia 1920 były dowódca kombinowanego szwadronu 2 puł., rotmistrz Kazimierz Halicki sporządził wniosek na odznaczenie podchorążego Bułhaka Orderem Virtuti Militari[7]. Wniosek został poparty przez dowódcę 2 pułku ułanów majora Wincentego Jasiewicza, dowódcę XXIX BP pułkownika Stanisława Wrzalińskiego i dowódcę 15 Dywizji Piechoty generała podporucznika Władysława Junga, lecz nie został zatwierdzony przez Naczelnego Wodza[11].
1 czerwca 1921 przebywał w Szpitalu Wojskowym w Chełmie, a jego oddziałem macierzystym był nadal 2 pułk ułanów[12]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 75. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii), a jego oddziałem macierzystym był nadal 2 pułk ułanów w Suwałkach[13][14]. 12 lutego 1923 prezydent RP awansował go z dniem 1 stycznia 1923 na porucznika ze starszeństwem z 1 września 1920 i 3. lokatą w korpusie oficerów jazdy[15]. Później został przeniesiony do 13 pułku ułanów w Nowej Wilejce, a w listopadzie 1924 przydzielony do szwadron pionierów przy 1 Dywizji Kawalerii w Białymstoku[16][17]. W styczniu 1926 wrócił do 13 pułku ułanów[18].
W ewidencji oficerów osadzonych w Oflagu VII A Murnau, przechowywanej w Wojskowym Biurze Historycznym, figuruje Władysław Bułhak ur. 1897, porucznik kawalerii zawodowy, który w czasie kampanii wrześniowej 1939 pełnił służbę w Ośrodku Kawalerii Baranowicze (sic!) i dostał się do niewoli niemieckiej[2].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych dwukrotnie
Uwagi edytuj
- ↑ W Wojsku Polskim służył także inny oficer noszący to samo imię i nazwisko, a mianowicie por. Władysław Bułhak (ur. 30 września 1889) z 3 dywizjonu samochodowego w Grodnie[1], który zginął 7 lipca 1944 w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen[2]. W drugiej połowie lat 30. XX wieku w ewidencji WP pojawił się kolejny oficer: Władysław Józef Bułhak ur. 10 lipca 1910 w majątku Natalewsk, w ówczesnym powiecie ihumeńskim guberni mińskiej, w rodzinie Gustawa Ignacego[3], absolent IX promocji Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziadzu (19 września 1934–15 lipca 1935)[4], mianowany podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1937 i 167. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[5].
- ↑ Według kalendarza juliańskiego urodził się 7 marca. Zobacz daty nowego i starego porządku.
Przypisy edytuj
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1008, 1018.
- ↑ a b Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2023-10-30].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-30].
- ↑ Radomyski 1992 ↓, s. 33, 70, 89.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 266.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-01]..
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 47 z 8 grudnia 1920, s. 1324.
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 384.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 245, 573.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 176.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 603, 687.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 15 lutego 1923, s. 100.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 123 z 21 listopada 1924, s. 688.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 80, 565, 609.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 139 z 30 grudnia 1925, s. 757.
Bibliografia edytuj
- Bułhak Władysław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.93-8982 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-30].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
- Stanisław Radomyski: Zarys historii Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu 1926-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1992. ISBN 83-85621-06-7.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.