Wikipedia

Władysław Godula

nauczyciel, podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego

Władysław Józef Godula (ur. 24 lipca 1911[a] w Sanoku, zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – nauczyciel, podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Władysław Godula
Ilustracja
podporucznik rezerwy piechoty podporucznik rezerwy piechoty
Data i miejsce urodzenia

24 lipca 1911
Sanok

Data i miejsce śmierci

kwiecień 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

lata 30. – 1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

2 Pułk Strzelców Podhalańskich
44 Pułk Strzelców Legii Amerykańskiej

Późniejsza praca

nauczyciel, kierownik szkoły powszechnej w Równem

Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys edytuj

Urodził się w Sanoku jako syn pochodzących z Zebrzydowic Stanisława (1880–1953[1], stolarz fabryczny[2]) i Józefy z domu Wieczorek (1879–1956[3]). Był bratem Mieczysława (1908-2007, pracownik Autosanu[4]) i Tadeusza (1906-1971, nauczyciel w sanockim gimnazjum)[2][5][6][7][8][9][10]. Rodzina Godulów zamieszkiwała przy ul. Stanisława Konarskiego 27 w Sanoku[11].

Władysław Godula ukończył szkołę powszechną w Sanoku, a następnie seminarium nauczycielskie w Krośnie. Służbę wojskową odbywał w Przemyślu w 2 pułku Strzelców Podhalańskich w rodzinnym Sanoku. Został mianowany do stopnia podporucznika ze starszeństwem dniem 1 stycznia 1936 r. Został przydzielony do 44 pułku strzelców Legii Amerykańskiej w garnizonie Równe. W miejscowości Równe pracował jako nauczyciel i kierownik szkoły powszechnej.

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez Sowietów w niewyjaśnionych okolicznościach. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. W kwietniu 1940 r. (w ocalałych pamiętnikach, które w obozie pisał inny jeniec, także pochodzący z Sanoka Zbigniew Przystasz, znalazł się wpis z 5 kwietnia 1940 r. informujący o wcześniejszym wywiezieniu Władysława Goduli, dosł odczytano jego nazwisko jako Cudula)[12][13] został zabrany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 r. Jest pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu[14].

 
Kamień przy Dębie Pamięci honorującym Władysława Godulę w Sanoku
 
Inskrypcja upamiętniająca symbolicznie Władysława Godulę na grobowcu rodziców w Sanoku

Upamiętnienie edytuj

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło awansował go pośmiertnie do stopnia porucznika[15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[16].

18 kwietnia 2009 r., w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w tzw. Alei Katyńskiej na Cmentarzu Centralnym w Sanoku zostało zasadzonych 21 Dębów Pamięci[17][18][19], w tym upamiętniający Władysława Godulę (zasadzenia dokonał Wojciech Petryk, prezes Stowarzyszenia Rozwoju Wsi Bykowce)[20][21].

Władysław Godula został symbolicznie upamiętniony na grobowcu rodziców na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.

Zobacz też edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ Inne źródła podają rok urodzenia 1912. Inskrypcja symboliczna na grobowcu rodzinnym Godulów w Sanoku podaje datę 24 lipca 1911.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Księga Zmarłych 1946–1958 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 338 (poz. 11).
  2. ↑ a b Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 149 (poz. 187, 188).
  3. ↑ Księga Zmarłych 1946–1958 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 373 (poz. 55).
  4. ↑ Mieczysław Godula. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2020-05-17].
  5. ↑ Wykaz profesorów uczących w okresie od 1880 do 1958. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 335-338.
  6. ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 125.
  7. ↑ Wykaz profesorów uczących w okresie 1880–1980. W: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 160.
  8. ↑ Roman Bańkowski. Pan Mieczysław. „Tygodnik Sanocki”. Nr 14 (543), s. 10, 5 kwietnia 2002. 
  9. ↑ Tadeusz Godula. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2020-05-17].
  10. ↑ Mieczysław Godula. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2020-05-17].
  11. ↑ Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 12.
  12. ↑ Pamiętniki znalezione w Katyniu. Warszawa: Editions Spotkania, 1990, s. 265. ISBN 2-86914-050-9.
  13. ↑ Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 79.
  14. ↑ Ofiary Katynia: lista nazwisk zabitych krośnian. krosno24.pl, 18 września 2012. [dostęp 2014-02-23].
  15. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  16. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-08-05].
  17. ↑ Krystyna Chowaniec, Patron sanockiego harcerstwa – ksiądz harcmistrz Zdzisław Peszkowski, Rocznik Sanocki Tom X – Rok 2011, Sanok 2011, s. 17.
  18. ↑ Krystyna Chowaniec. Uroczystości dnia Katyńskiego w Sanoku. „Góra Przemienienia”, s. 4–13, Nr 17 (299) z 26 kwietnia 2009. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. 
  19. ↑ Marian Struś. Sanok nie zapomni. „Tygodnik Sanocki”, s. 1, 6, Nr 17 (911) z 24 kwietnia 2009. 
  20. ↑ Uroczystości Dnia Katyńskiego w Sanoku. ko.rzeszow.pl. [dostęp 2014-02-23].
  21. ↑ Krystyna Chowaniec: Dęby Pamięci. Sanok: Komenda Hufca ZHP Ziemi Sanockiej im. ks. hm. Zdzisława Peszkowskiego, 2010, s. 51. ISBN 978-83-931109-3-3.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Godula&oldid=71953602”