Władysław Jarocki
Władysław Jarocki (ur. 6 czerwca 1879 w Podhajczykach, pow. zborowski, zm. 7 lutego 1965 w Krakowie[1]) – polski malarz zajmujący się głównie tematyką huculską, podhalańską i tatrzańską. Prezes Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie[2].
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 czerwca 1879 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 lutego 1965 |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys edytuj
Syn Włodzimierza i Franciszki z Rogowskich. Absolwent C. K. V Gimnazjum we Lwowie. Studiował na Politechnice Lwowskiej, później w latach 1902–1906 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych oraz w Paryżu. Był uczniem Józefa Mehoffera i Leona Wyczółkowskiego. W latach 1921–1939 był profesorem w ASP w Krakowie[1].
Malował pejzaże, obrzędy ludowe i religijne, postaci w strojach regionalnych. Malował również podczas licznych podróży (Huculszczyzna od 1904 r., Kaukaz 1907, Podhale i Tatry od 1907 r., wybrzeże Bałtyku od 1922 r., Włochy itd.)[1]. Jarocki tworzył również karykatury[2]. Zaprojektował sarkofag Jana Kasprowicza, jego obrazy znajdują się też w kościele na Harendzie[1]. W 1928 r. do Olimpijskiego Konkursu Sztuki i Literatury na igrzyskach w Amsterdamie zgłoszono dwie jego prace – Portret własny na nartach i Portret Jerzego Żuławskiego w górach, żadnej jednak nie przyznano wyróżnienia[3].
Mieszkał na stałe w Krakowie, lecz do końca życia był związany z Tatrami. W 1920 r. poślubił starszą córkę Jana Kasprowicza Annę, czego skutkiem były częste wizyty w willi „Harenda” – domu Kasprowicza w Zakopanem[4]. Duża część willi była własnością Jarockich, dlatego większość jego obrazów tam się znajduje. W willi „Harenda” czynna jest dziś galeria malarstwa Władysława Jarockiego[5].
Zmarł w Krakowie. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera RB).
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1928)[6][7][8]
- Złoty Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1938)[9]
- Komandor Orderu Krzyża Orła (Estonia)[8]
- Komandor Orderu Danebroga (Dania)[8]
- Komandor Orderu Zasługi (Węgry)[8]
- Komandor Orderu Korony (Belgia)[8]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b Culture.pl. Władysław Jarocki. [dostęp 2012-03-20].
- ↑ Zbigniew Porada, Olimpiczycy z krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, Kraków 2014, s. 57–59.
- ↑ Muzeum secesji. [dostęp 2012-03-20].
- ↑ Stowarzyszenie Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza. [dostęp 2012-03-20].
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 111, poz. 176 „za zasługi na polu działalności artystycznej”.
- ↑ Odznaczenia orderem Polonia Restituta. „Kurier Warszawski”. Nr 134, s. 16, 15 maja 1928.
- ↑ a b c d e Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 292.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 606 „za wybitne zasługi dla polskiej sztuki w ogóle”.
Linki zewnętrzne edytuj
- Władysław Jarocki - nie tylko Huculi i Górale, biografia artysty na portalu NiezlaSztuka.net
- Prace Jarosława Jarockiego w krakowskiej Galerii Sztuki Attis
- https://zbiory.mnk.pl/pl/wyniki-wyszukiwania/katalog/535022 - prace Wł. Jarockiego w Muzeum Narodowym w Krakowie