Władysław Nowicki (podporucznik)
Władysław Nowicki (ur. 9 sierpnia 1895 w Nadwórnej, zm. 7 listopada 1915 pod Bieglowem na Wołyniu) – podporucznik Legionów Polskich. Uczestnik I wojny światowej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
9 sierpnia 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 listopada 1915 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1915 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Antoniego i Marii z d. Nowakowska[1]. Absolwent Gimnazjum w Stanisławowie. Działał w Związku Strzeleckim i tam ukończył Szkołę podoficerską. Od 16 sierpnia 1914 w Legionach Polskich w 7 kompanii 2 pułku piechoty Legionów Polskich, a następnie dowódca plutonu w 8 kompanii z którą walczył podczas I wojny światowej[1].
Szczególnie odznaczył się 9 czerwca 1915 podczas bitwy pod Mamajowcem: „za udział w walkach /.../ męstwo, odwagę i poświęcenie okazane w walkach”[1], został odznaczony Orderem Virtuti Militari.
1 listopada 1915 awansowany do stopnia podporucznika[1]. Poległ w walce kilka dni później w bitwie pod Bieglowem. Został pochowany na polu bitwy[1].
Był kawalerem[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7049 [1]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie[1]
Zobacz też edytuj
- Władysław Nowicki (1846–1918) – pisarz, filolog i pedagog.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.