Władysław Radzik

Władysław Radzik
Data urodzenia	25 września 1919
Data śmierci	6 lipca 1994
Miejsce spoczynku	Cmentarz Posada w Sanoku
Narodowość	polska
	Odznaczenia
	;

Władysław Radzik (ur. 25 września 1919, zm. 6 lipca 1994) – polski inżynier, pracownik przemysłu motoryzacyjnego związany z Sanokiem.

Życiorys edytuj

Nagrobek rodziny Radzik

Władysław Radzik urodził się 25 września 1919 jako syn Michała (1882-1971) i Anny (1895-1953). Ukończył studia z tytułem magistra inżyniera. Był zatrudniony w fabryce Sanowag w Sanoku i późniejszej Sanockiej Fabryki Autobusów „Autosan”. Działał w Związku Zawodowym Metalowców.

Od 1950 do 1951 pełnił funkcję prezesa klubu sportowego Stal Sanok^[1]^[2]^[3]. W listopadzie 1956 został wybrany sekretarzem obwodowej komisji wyborczej nr 1 w Sanoku^[4].

Zmarł 6 lipca 1994. Został pochowany na Cmentarzu Posada w Sanoku.

Odznaczenia edytuj

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1978)^[5].
Medal 30-lecia Polski Ludowej (1975)^[6]
Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1976)^[7]

Przypisy edytuj

↑ Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz, 55 lat klubu sportowego „Stal” Sanok 1946-2001, Sanok 2001, s. 31-32.
↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 156-157. ISBN 978-83-935385-7-7.
↑ Sport w Sanoku w okresie powojennym. isanok.pl. [dostęp 2015-09-12].
↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 155, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
↑ Uroczysta wieczornika z okazji Dnia Metalowca. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 11 (104) z 10-20 kwietnia 1978. Sanocka Fabryka Autobusów.
↑ Wysokie odznaczenia państwowe dla najbardziej zasłużonych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 10 (29) z 15-30 maja 1975. Sanocka Fabryka Autobusów.
↑ Wysokie odznaczenia dla wieloletnich działaczy sportowych i kulturalnych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 23 (68) z 1-15 grudnia 1976. Sanocka Fabryka Autobusów.

[1] Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz, 55 lat klubu sportowego „Stal” Sanok 1946-2001, Sanok 2001, s. 31-32.

[2] Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 156-157. ISBN 978-83-935385-7-7.

[3] Sport w Sanoku w okresie powojennym. isanok.pl. [dostęp 2015-09-12].

[4] Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 155, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.

[5] Uroczysta wieczornika z okazji Dnia Metalowca. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 11 (104) z 10-20 kwietnia 1978. Sanocka Fabryka Autobusów.

[6] Wysokie odznaczenia państwowe dla najbardziej zasłużonych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 10 (29) z 15-30 maja 1975. Sanocka Fabryka Autobusów.

[7] Wysokie odznaczenia dla wieloletnich działaczy sportowych i kulturalnych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 23 (68) z 1-15 grudnia 1976. Sanocka Fabryka Autobusów.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]