Władysław Słota (ur. 21 listopada 1914 w Sosnowcu, zm. 20 stycznia 2003 w Katowicach) – polski piłkarz występujący na pozycji napastnika.
Data i miejsce urodzenia
|
21 listopada 1914 Sosnowiec
|
Data i miejsce śmierci
|
21 stycznia 2003 Katowice
|
Wzrost
|
168 cm[1]
|
Pozycja
|
napastnik
|
Kariera juniorska
|
|
Kariera seniorska[a]
|
|
Kariera reprezentacyjna
|
Lata
|
Reprezentacja
|
Wyst.
|
Gole
|
1938
|
Śląsk
|
1
|
(3)
|
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Karierę piłkarską Słota rozpoczął w Unii Sosnowiec[1]. W 1938 roku przeszedł Ruchu Chorzów, choć miał propozycje grania w Cracovii i Polonii Warszawa. Swój wybór miał tłumaczyć „względami materialnymi”. Decyzję argumentował również faktem, że nie ma rodziców i na niego spadł obowiązek utrzymania siostry i młodszego brata. Miał wówczas zarabiać tak mało, iż nie wystarczało rodzinie na skromne utrzymanie[2]. W barwach „Niebieskich” zadebiutował 21 sierpnia w wygranym 3:1 meczu z Pogonią Lwów, zaś pierwszą bramkę strzelił 9 października w zwycięskim 5:0 spotkaniu z ŁKS–em Łódź. Słota zdobył w tej rywalizacji jeszcze dwa gole, natomiast przez to, że wszystkie padły w drugiej połowie to skompletował klasycznego hat tricka[1][3]. Sezon 1938 przypieczętował z Ruchem wywalczeniem tytułu mistrza Polski[1]. W listopadzie zagrał w wygranym 5:7 spotkaniu towarzyskim reprezentacji Śląska ze Śląskiem Zaolziańskim. Słota był w tej konfrontacji autorem trzech goli[4][5]. Po zakończeniu II wojny światowej występował w RKU Sosnowiec oraz w latach 1945–1950 w Zagłębiu Sosnowiec[1].
Bibliografia
edytuj