Wikipedia

Władysław Szelepin

oficer Wojska Polskiego

Władysław Teofil Szelepin (ur. 27 kwietnia 1907 we Lwowie, zm. 22 sierpnia 1991 w Hereford, Wielka Brytania) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, kapitan Polskich Sił Zbrojnych, od grudnia 1944 roku dowódca I Spadochronowego batalionu strzelców 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej.

Władysław Szelepin
Ilustracja
por. Władysław Szelepin
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

27 kwietnia 1907
Lwów

Data i miejsce śmierci

22 sierpnia 1991
Hereford (Wielka Brytania)

Przebieg służby
Lata służby

1930–1946

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

14 pułk piechoty
12 pułk piechoty (4 DP, Francja)
11 batalion kadrowy strzelców (4 BKS, Szkocja)
I Spadochronowy Batalion Strzelców (1 SBSpad.)

Stanowiska

dowódca plutonu
dowódca kompanii
komendant powiatowy PW i WF
oficer łącznikowy pułku
dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

Polski Korpus Przysposobienia i Rozmieszczenia

Multimedia w Wikimedia Commons
2 kompania rezerwy ckm i broni towarzyszących 14 pp we wrześniu 1931 r. W środku siedzi mjr Stanisław Brzeziński-Dunin, na prawo od niego kpt. Mieczysław Sanak, a na lewo ppor. Władysław Szelepin.
Korpus oficerski 14 pp w dniu 11 listopada 1933. Siedzą od prawej: mjr Wilhelm Paszkiewicz, mjr Stanisław Pietrzyk, mjr Stanisław Brzeziński-Dunin, ppłk Hugo Mijakowski (z-ca d-cy pułku), płk Ignacy Misiąg (były d-ca pułku), ppłk Franciszek Sudoł (d-ca pułku), mjr Aleksander Fiszer, mjr Aleksander Zabłocki i kpt. Marian Matera (adiutant pułku). W II rzędzie od góry, szósty z lewej stoi por. Władysław Szelepin.

Życiorys edytuj

Urodzony 27 kwietnia 1907 roku we Lwowie (parafia św. Anny), syn Stefana i Heleny z Doboszów. Absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty, którą ukończył z 201. lokatą (VII Promocja podporuczników)[1]. Naukę pobierał w klasie 58 im. Legionów Józefa Piłsudskiego. Kurs unitarny odbył w okresie od dnia 1 września 1927 r. do 30 czerwca 1928 roku. I rocznik to nauka w okresie od 15 października 1928 r. do 14 sierpnia 1929 roku; II rocznik to edukacja w okresie od 15 października 1929 r. do 15 sierpnia 1930 roku[2].

Zarządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego (sygnatura B.P.L. 19333-I-30) mianowany został na stopień podporucznika w korpusie oficerów piechoty, ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1930 roku i 240. lokatą oraz wcielony do 14 pułku piechoty[3], stacjonującego we Włocławku (w pułku tym pełnił służbę do 1939 roku[4][5]). W 1930 roku zajmował 759. lokatę łączną wśród podporuczników korpusu piechoty[6]. Na dzień 16 września 1930 r. pełnił funkcję młodszego oficera w 2 kompanii KOP w 14 pułku piechoty[7]. W roku 1932 zajmował 236. lokatę wśród podporuczników piechoty w swoim starszeństwie[8]. Zarządzeniem Prezydenta RP z dnia 12 marca 1933 r. został awansowany do stopnia porucznika piechoty, ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 259. lokatą[9].

Na dzień 1 lipca 1933 roku zajmował nadal 259. lokatę wśród poruczników piechoty w swoim starszeństwie (była to jednocześnie 2226. lokata łączna wśród wszystkich poruczników korpusu piechoty)[10]. W dniu 21 września 1933 roku i w dniu 4 września 1934 r. zajmował stanowisko młodszego oficera w 2 kompanii ckm w II batalionie 14 pp[11], a na dzień 17 września 1934 r. dowodził już 1 kompanią ckm w I batalionie włocławskiego pułku[12]. Na dzień 5 czerwca 1935 roku zajmował 1970. lokatę łączną na liście starszeństwa poruczników piechoty (była to 252. lokata w starszeństwie)[13]. W dniu 21 września 1936 r. piastował funkcję komendanta powiatowego PW i WF na powiat Włocławek[14]. We wrześniu 1937 roku przebywał na kursie dowódców kompanii w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Na dzień 16 marca 1938 roku zajmował stanowisko dowódcy 1 kompanii strzeleckiej w I batalionie 14 pp[15].

Na dzień 23 marca 1939 r. nadal dowodził 1 kompanią strzelecką 14 pułku piechoty[5], zajmując w tym czasie 32. lokatę wśród poruczników piechoty w swoim starszeństwie[16] (kompanią tą dowodził również w dniu 26 maja 1939 roku[17]). We wrześniu 1939 r. nie znalazł się w obsadzie oficerskiej I rzutu 14 pułku piechoty[a]. Uniknął niewoli i przedostał się do Francji.

W Polskich Siłach Zbrojnych edytuj

W maju 1940 roku, we Francji, porucznik Władysław Szelepin zajmował stanowisko oficera łącznikowego w 12 pułku piechoty 4 Dywizji Piechoty (przed jej reorganizacją)[18]. Na dzień 1 września 1940 r. pełnił funkcję zastępcy dowódcy 1 kompanii 11 batalionu kadrowego strzelców w 4 Brygadzie Kadrowej Strzelców na terenie Szkocji[19] (w batalionie tym służył również w 1941 roku). Awansowany do stopnia kapitana został z dniem 1 stycznia 1943 roku (rozkaz L.2500/tjn.V.42). Z dniem 1 listopada 1943 r. został powołany na 12-tygodniowy amerykański kurs Wyższej Szkoły Wojennej, a w okresie od 11 maja 1944 r. do 14 czerwca 1944 r. oddelegowany był na X kurs taktyczny w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej. Rozkazem z dnia 23 grudnia 1944 r. (L.7025/ Pers.44) powierzono mu pełnienie obowiązków dowódcy I Spadochronowego batalionu strzelców 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej[20].

Zarządzeniem z dnia 8 sierpnia 1945 r. (6186/Pers/45) został przeniesiony do Spadochronowego Ośrodka Zapasowego, a zarządzeniem z 14 maja 1946 r. (L.dz. 3733.Pers.I/46) przeniesiono go do Ośrodka Zapasowego Wojska, z czasowym przydziałem do dowództwa I Korpusu (Oddział Personalny Oficerski). W dniu 24 sierpnia 1946 roku (zarządzenie L.dz. 6903/Pers. 46) został przesunięty do Oddziału Demobilizacyjnego Dowództwa I Korpusu. Z dniem 7 września 1946 r. wstąpił do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. 15 kwietnia 1959 r. Władysław Szelepin otrzymał obywatelstwo brytyjskie (mieszkał w tym czasie w Londynie).

Zmarł w dniu 22 sierpnia 1991 roku w Anglii – w Hereford (hrabstwo Herefordshire). Jego symboliczny grób[b] znajduje się na cmentarzu parafialnym Parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny przy ulicy 3-go Maja w Wieluniu (kwatera: 1, rząd: 8, grób: 2). W grobie tym spoczywa również jego żona – Władysława (ur. 17.01.1911 r., zm. 04.05.2001 r.), zesłanka z Sybiru.

Rodzina edytuj

W dniu 27 grudnia 1934 roku zawarł we włocławskiej Parafii Wojskowej p.w. św. Michała związek małżeński z Władysławą Antoniną Tytko (urodzoną w parafii Nakło, córką Adama i Karoliny z Sitowskich). W dniu 17 października 1935 r. urodził im się syn, któremu nadano imiona Bogdan Józef.

Awanse edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ We wrześniu 1939 r. znajdował się prawdopodobnie w Ośrodku Zbierania Nadwyżek 14 pułku piechoty.
  2. ↑ Na tablicy nagrobnej zawarta została informacja, iż posiadał stopień majora oraz że był uczestnikiem bitwy pod Arnhem (informacja o udziale kpt. Szelepina w tej bitwie nie znajduje potwierdzenia w dostępnych źródłach).

Przypisy edytuj

  1. ↑ Księga Pamiątkowa 1830–29.XI.1930: szkice z dziejów piechoty polskiej ↓, s. 502.
  2. ↑ Księga Pamiątkowa 1830–29.XI.1930: szkice z dziejów piechoty polskiej ↓, s. 386.
  3. ↑ a b Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 VIII 1930, s. 274.
  4. ↑ Rocznik oficerski 1932 ↓, s. 544.
  5. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 564.
  6. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1930 ↓, s. 142.
  7. ↑ Ciesielski 2008 ↓, s. 278.
  8. ↑ Rocznik oficerski 1932 ↓, s. 129.
  9. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. ↓, Nr 3 z 14 III 1933, s. 52.
  10. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1933 ↓, s. 137.
  11. ↑ Ciesielski 2008 ↓, s. 289.
  12. ↑ Ciesielski 2008 ↓, s. 292.
  13. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1935 ↓, s. 136.
  14. ↑ Ciesielski 2008 ↓, s. 294.
  15. ↑ Ciesielski 2008 ↓, s. 297.
  16. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 68.
  17. ↑ Ciesielski 2008 ↓, s. 299.
  18. ↑ Kryska-Karski i Barański 1971 ↓, s. 58.
  19. ↑ Kryska-Karski i Barański 1972 ↓, s. 84.
  20. ↑ Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 65.
  21. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 III 1933, s. 52.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Szelepin&oldid=71163668”