Włodzimierz Dębski
Włodzimierz Sławosz Dębski (ur. 1922 we Lwowie, zm. 21 września 1998 w Lublinie[1]) – polski kompozytor, malarz, folklorysta i regionalista, żołnierz Armii Krajowej.
| Data i miejsce urodzenia |
1922 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 września 1998 |
| Zawód, zajęcie |
teoretyk muzyki, kompozytor, pedagog |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Rodzice |
Anisija, Leopold |
| Dzieci |
Wisław, Krzesimir, Sławosz |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Syn lekarza Leopolda i pielęgniarki Anisiji[2]. W trakcie II wojny światowej uczestnik obrony kościoła w Kisielinie przed UPA w 1943. Rannemu Dębskiemu pomocy udzieliło wówczas kilkoro Ukraińców: Piotr Parfeniuk, jego stryjostwo: Lubow i Anton Parfeniukowie[3][4] oraz Paraskewa Padlewska[5]. Mimo opieki z ich strony musiał zostać przewieziony do szpitala w Łokaczach, gdzie amputowano mu nogę[2].
Potem żołnierz w szeregach 27. Wołyńskiej Dywizji Armii Krajowej (ps. „Jarema”). Był oficerem informacyjnym. Ze względu na niepełnosprawność nie mógł walczyć na froncie[2]. Po wojnie ukończył studia na Wydziale Teorii w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu. Nauczyciel i dyrektor szkół muzycznych w Wałbrzychu, Kielcach i Lublinie. Założyciel i pierwszy dyrektor Państwowej Szkoły Muzycznej II st. im. Tadeusza Szeligowskiego w Lublinie[6]. Wybitny znawca folkloru muzycznego wsi lubelskiej, jeden ze współorganizatorów Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym.
Jako kompozytor pozostawił m.in. symfonie, suity, kantaty (Litania Świętokrzyska), Oratorium Wielkopostne, utwory instrumentalne, pieśni solowe i chóralne[7][8].
Ożenił się z Anielą Sławińską, mieli trzech synów: Wisława, Krzesimira i Sławosza[1].
W 2008 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[9].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Niezwykłe życie dyrektora kieleckiej szkoły. echodnia.eu, 23 listopada 2013. [dostęp 2021-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-09-04)].
- ↑ a b c Włodzimierz Sławosz Dębski ps. „Jarema" (1922-1998) - Leksykon - Teatr NN [online], teatrnn.pl [dostęp 2023-07-10] (pol.).
- ↑ Anton Parfeniuk (1890–1947) Lubow Parfeniuk (1903–1967) - Instytut Pileckiego [online], instytutpileckiego.pl [dostęp 2023-07-10] (pol.).
- ↑ Piotr Parfeniuk - Instytut Pileckiego [online], instytutpileckiego.pl [dostęp 2023-07-10] (pol.).
- ↑ Paraskewa Padlewska - Instytut Pileckiego [online], instytutpileckiego.pl [dostęp 2023-07-16] (pol.).
- ↑ Historia. smszeligowski.edu.pl. [dostęp 2021-09-04].
- ↑ Nowa wystawa w Muzeum Ziemi Lubartowskiej. lubartowiak.com.pl, 4 października 2019. [dostęp 2021-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-09-04)].
- ↑ Dębski Włodzimierz (1922-1998). zamosciopedia.pl. [dostęp 2022-04-13].
- ↑ Bohaterskie i tragiczne losy Wołynia głęboko wrosły w historię Polski. prezydent.pl, 11 lipca 2008. [dostęp 2021-09-04].
Bibliografia edytuj
- Malarz, kompozytor, żołnierz, kustosz wołyńskiej pamięci. Wystawa upamiętnia Włodzimierza Sławosza Dębskiego, radio.lublin.pl
- Od Wołynia do Lublina. W poszukiwaniu utraconej ojczyzny, oprac. A. Kusto, „Pismo Folkowe” 2020, nr 149 (4), s. 8–11
- Włodzimierz Sławosz Dębski ps. „Jarema" (1922–1999), teatrnn.pl