Włodzimierz Hodys
Włodzimierz Hodys (ur. 19 lutego 1905 w Bratkowcach, zm. 28 lutego 1987 w Paryżu[1][a]) – polski historyk sztuki, pedagog, animator kultury.
| Data i miejsce urodzenia |
19 lutego 1905 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 lutego 1987 |
| Zawód, zajęcie |
historyk sztuki, pedagog |
| Narodowość |
polska |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 19 lutego 1905 jako syn Gabriela i Heleny z Motylewskich. Studiował historię sztuki, germanistykę i filologię klasyczną na lwowskim Uniwersytecie Jana Kazimierza, a także w Pradze i Wiedniu. W czerwcu 1939 uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy „Drogi i pozostałości romańskiej architektury na ziemiach wschodniosłowiańskich”, napisanej pod kierunkiem profesorów Edmunda Bulandy i Władysława Podlachy. W czasie okupacji przebywał we Lwowie, po wojnie osiadł w Krakowie. Był pierwszym dyrektorem Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie, od stycznia 1946 do 1955[2]. W latach 50. pisał w krakowskim czasopiśmie literacko-artystycznym „Zebra”[3]. Był jednym z inicjatorów powstania kabaretu „Piwnicy pod Baranami”, inspirowanego podobnymi miejscami w Paryżu[4]. Wykładał w Akademii Sztuk Pięknych, gdzie kierował katedrą historii sztuki aż do przejścia na emeryturę w 1971. Był popularyzatorem sztuki, jego „Studium wiedzy o sztuce” w Krakowskim Domu Kultury, w Pałacu „Pod Baranami”, przyciągało tłumy słuchaczy[1][5]. W późniejszych latach był wykładowcą w prawie wszystkich uczelniach krakowskich, m.in. w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, Akademii Muzycznej, Akademii Ekonomicznej oraz gościnnie w Akademii Medycznej i Akademii Górniczo-Hutniczej. W latach 80. przebywał we Francji, gdzie osiadł w Sarcelles k. Paryża, w siedzibie emigracyjnego Towarzystwa Naukowego im. Szewczenki. Poświęcił się tam pracy naukowej, będąc konsultantem naukowym i redaktorem haseł z dziedziny architektury cerkiewnej, historii Łemków i sztuki ukraińskiej do Encyklopedii Ukrainoznawstwa pod redakcją prof. Włodymyra Kubijowycza i encyklopedycznych wydawnictw Larousse’a[1].
W dokumentach zgromadzonych przez Instytut Pamięci Narodowej figuruje jako tajny współpracownik Służby Bezpieczeństwa PRL pod pseudonimem „Mikołaj”[6].
Zmarł 28 lutego 1987[7] w wieku 82 lat. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera: XCVI, rząd: 12, miejsce: 16)[7].
Odznaczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi (1951)[8]
- Nagroda Miasta Krakowa (1967)
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Jan Adamczewski, Kraków od A do Z, Krajowa Agencja Wydawnicza, s. 85, Kraków, 1992
- ↑ Historia szkoły. zpspkrakow.edu.pl. [dostęp 2018-03-05].
- ↑ Michał Wenklar: „Zebra”, czyli odwilż w kulturze. dziennikpolski24.pl, 2017-01-02. [dostęp 2019-07-16].
- ↑ Katarzyna Siwiec: Bronisław Chromy, nasz artysta renesansowo-wszechstronny. krakow.wyborcza.pl, 2015-04-04. [dostęp 2019-07-17].
- ↑ Eugeniusz Gerlach – wspomnienie Pałacu „Pod Baranami”. gerlach-art.com. [dostęp 2019-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-17)].
- ↑ Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Krakowie [1945 1983-1990]. inwentarz.ipn.gov.pl [dostęp 2018-03-05]
- ↑ a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. zck-krakow. [dostęp 2022-03-26].
- ↑ M.P. z 1951 r. nr 74, poz. 990.
Bibliografia edytuj
- Artysta – nauczycielem sztuki i animatorem kultury. Znani polscy twórcy nauczający w szkole średniej. Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis, Małgorzata Reinhard-Chlanda, s. 175–186, 2014
Linki zewnętrzne edytuj
- Małgorzata Reinhard-Chlanda: Włodzimierz Hodys – indywidualność pedagoga i animatora sztuki. Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Ate et Educatione, 2014, tom IX, nr 157, s. 175–186.