Włoska Partia Ludowa
Włoska Partia Ludowa (wł. Partito Popolare Italiano, PPI) – włoska partia polityczna o profilu chadeckim i socjalnym, działająca w latach 1994–2002.
| Państwo | |
|---|---|
| Lider |
Pierluigi Castagnetti (ostatni) |
| Data założenia |
22 stycznia 1994 |
| Data rozwiązania |
6 grudnia 2002 |
| Ideologia polityczna | |
| Grupa w Parlamencie Europejskim |
Historia edytuj
Partia została powołana na kongresie w 18 stycznia 1994, kiedy to uległa rozwiązaniu na skutek afer korupcyjnych Chrześcijańska Demokracja, której wielu działaczy przystąpiło do nowej formacji[1]. Program koncentrował się na takich kwestiach, jak zdecentralizowanie struktur państwa, ochrona własności prywatnej, antykomunizm, poszanowanie dla wartości katolickich.
Pierwszym przewodniczącym został Mino Martinazzoli, jednak po kilku miesiącach i porażce wyborczej zastąpił go Rocco Buttiglione. Rok później po niezaakceptowaniu zgłoszonej propozycji podjęcia współpracy z ugrupowaniem Forza Italia Rocco Buttiglione wraz ze zwolennikami opuścił partię. PPI podjęła współpracę z ugrupowaniami centrowymi i centrolewicowymi, wchodząc do Drzewa Oliwnego, przy czym w Parlamencie Europejskim pozostawała w ramach Europejskiej Partii Ludowej[2].
W 2000 ludowcy wraz z trzema innymi formacjami sformowali koalicję wyborczą Margherita, która stała się drugą co do wielkości siłą w ramach bloku centrolewicowego. Dwa latach później PPI uległa samorozwiązaniu w związku z powołaniem na bazie Margherity jednolitej partii[1].
Sekretarze generalni edytuj
- Mino Martinazzoli (1994)
- Rosa Russo Iervolino (1994, p.o.)
- Rocco Buttiglione (1994–1995)
- Gerardo Bianco (1995–1997)
- Franco Marini (1997–1999)
- Pierluigi Castagnetti (1999–2002)[1]
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Leaders of Italy. terra.es. [dostęp 2013-01-11]. (ang.).
- ↑ Thomas Jansen, Steven Van Hecke: At Europe's Service: The Origins and Evolution of the European People's Party. Berlin-Heidelberg: Springer-Verlag, 2011, s. 51. [dostęp 2013-01-11].