WZT-2

WZT-2 – oryginalna polska koncepcja wozu zabezpieczenia technicznego. Stanowi kontynuację wozów polskiej konstrukcji z rodziny WZT. Pomimo 40-letniej konstrukcji nadal spełnia wymagania NATO stawiane przed pojazdami ARV w swojej klasie. Z założenia przeznaczony jest do zabezpieczenia technicznego czołgów z rodziny T-55/T-55A oraz T-72, jednak w praktyce używa się go również do zabezpieczenia remontów czołgów PT-91 oraz Leopardów 2A4, znajdujących się na stanie Wojska Polskiego. WZT-2 jest w Wojsku Polskim najpowszechniej używanym ciężkim gąsienicowym wozem zabezpieczenia technicznego.

WZT-2

Wóz zabezpieczenia technicznego WZT-2
Dane podstawowe
Państwo	Polska
Producent	Bumar Gliwice
Typ pojazdu	wóz zabezpieczenia technicznego
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	4 (+3 rannych)
Historia
Prototypy	1973
Produkcja	1973 - 1992
Egzemplarze	ok. 600 (dla Wojska Polskiego dostarczono ogółem ponad 330 pojazdów)
Dane techniczne
Silnik	12-cylindrowy silnik wysokoprężny W-55 W o poj. 38,88 litra, chłodzony wodą, o mocy 591 KM (441 kW)
Transmisja	mechaniczna
Długość	6,45 m
Szerokość	3,27 m
Prześwit	42 cm
Masa	34 t
Moc jedn.	17,4 KM/t (13 kW/t)
Osiągi
Prędkość	50 km/h
Zasięg pojazdu	465 km
Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)	1,4 m
Rowy (szer.)	2,7 m
Ściany (wys.)	0,8 m
Dane operacyjne
Uzbrojenie
12,7 mm wkm DSzK, granatnik ppanc. RPG-7

Niezależnie od wykonywania zadań podstawowych, ciągnik WZT-2 jest niezbędnym elementem pomocniczym w trakcie przeprawy czołgów po dnie przeszkód wodnych. Ponadto może być używany jako środek obserwacji pola walki i dowodzenia grupami remontowo-ewakuacyjnymi.

Charakterystyka

Wóz zabezpieczenia technicznego WZT-2 jest szybkobieżnym pojazdem opancerzonym, zbudowanym na podwoziu czołgu T-55, przeznaczonym do ewakuacji oraz udzielania pierwszej pomocy technicznej pojazdom gąsienicowym uszkodzonym na polu walki, wykonywania prac montażowo-demontażowych z wykorzystaniem żurawia, wykonywania prac ziemnych, wykonywania remontów pojazdów, a także udzielania załogom wozów bojowych pierwszej pomocy medycznej i ewakuacji rannych z pola walki (3 rannych w pozycji leżącej). Po przygotowaniu pojazd ten może pokonywać przeszkody wodne po dnie. Prędkość jazdy podczas holowania uszkodzonego sprzętu wynosi 15 km/h.

Wady

• Ze względu na swój stosunkowo mały ciężar (34 t) nadaje się do holowania pojazdów o masie nie większej niż 39-40 ton.
• Prędkość maksymalna wozu jest zbyt mała, przez co możliwości zabezpieczenia technicznego pododdziałów wyposażonych w szybszy sprzęt są ograniczone.

Wyposażenie

• dwie radiostacje R-123M,
• telefon wewnętrzny R-124,
• dźwig uruchamiany hydraulicznie (z napędem od silnika czołgu),
• wyciągarka (o maksymalnej sile uciągu 750 kN),
• spychacz-lemiesz,
• zestaw do jazdy podwodnej,
• spawarka elektryczna,
• urządzenia do spawania gazowego,
• układ przeciwpożarowy,
• układ ochrony przed bronią ABC,
• termiczna aparatura dymotwórcza,
• rentgenometr.

Użycie

Z ogólnej liczby 600 wyprodukowanych sztuk, do Wojska Polskiego w latach 1973-1992 dostarczono w sumie ponad 330 ciągników WZT-2 (z czego większość w latach 1984-1988). Od roku 2004 w czynnej służbie w Wojsku Polskim pozostaje 80 WZT-2. Ponadto część wozów zabezpieczenia technicznego eksploatowana jest przez Kolejowe Ratownictwo Techniczne, a także stanowi prywatną własność osób, które zakupiły je od wojska.

Użytkownicy

WZT-2 był także stosunkowo atrakcyjnym towarem eksportowym. Wiele zostało zakupionych przez inne kraje lub zostały wyprodukowane w nich na licencji.

• Indie - zakupionych zostało 196 sztuk pojazdów,
• Irak
• Polska
  • Wojsko Polskie
  • PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. - na wyposażeniu Kolejowego Ratownictwa Technicznego
• Serbia - po rozpadzie Jugosławii, nieznana liczba pojazdów trafiła do armii serbskiej.
• Jugosławia

W muzeach

Pojazd można obejrzeć w następujących muzeach:

• Muzeum Techniki Wojskowej w Zabrzu - egzemplarz sprawny, jeżdżący
• Muzeum Sprzętu Wojskowego w Mrągowie - egzemplarz sprawny, jeżdżący
• Kwidzyńskie Stowarzyszenie Sportowo Kolekcjonerskie - egzemplarz sprawny, jeżdżący