Wacław Gawroński
Wacław Marian Teofil Gawroński (ur. 5 marca 1893 w Petersburgu, zm. 27 marca 1979 w Chicago) – polski prawnik i urzędnik konsularny, wydawca i redaktor.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 marca 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 marca 1979 |
| Kierownik Agencji Konsularnej KP w Taganrogu | |
| Okres | |
| Konsul Generalny RP w Lille | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Konsul Generalny RP w Berlinie | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Konsul Generalny RP w Chicago | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
       
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Teofila i Jadwigi z Rawów. Absolwent szkoły handlowej w Kielcach, maturę zdał w gimnazjum filologicznym. Ukończył studia na Wydziale Prawnym Uniwersytetu w Kazaniu. Uzyskał doktorat z prawa na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie.
W latach 1918–1919 był członkiem misji specjalnej na południu Rosji - był komisarzem do spraw reemigracji, kier. Agencji Konsularnej KP w Taganrogu[1]. Później pracował w MSZ oraz pełnił m.in. funkcje konsula w Lille (1924–1928), naczelnika Wydziału Organizacyjno-Konsularnego MSZ (1928–1930), konsula generalnego w Berlinie (1930–1934), konsula generalnego w Chicago (1934–1939), po czym udzielono mu urlopu bezpłatnego, a Gawroński przeniósł się do Toledo w stanie Ohio (1939–1961). Na początku lat 50. był wydawcą i redaktorem naczelnym czasopisma kulturalnego „Ameryka-Echo” w Toledo. Następnie przeniósł się do Chicago, gdzie 27 marca 1979 zmarł w szpitalu; pochowany na cmentarzu Calvary (Calvary (Toledo) Cemetery) w hrabstwie Lucas, w stanie Ohio.
Od 27 stycznia 1917 był mężem Zofii z Popławskich (1886–1957).
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1966)[2]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (21 lutego 1951)[3]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)[4][5]
- Złoty Krzyż Zasługi (12 lutego 1929)[6]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[7]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[7]
- Krzyż Komandorski Orderu św. Sawy (Jugosławia)[7]
- Krzyż Komandorski Orderu Korony (Belgia)[7]
Przypisy edytuj
- ↑ Paweł Ceranka, Krzysztof Szczepanik (opr.): Urzędy konsularne Rzeczypospolitej Polskiej 1918-1945 : informator archiwalny, Ministerstwo Spraw Zagranicznych/Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych, Warszawa 2020
- ↑ Dz.U.R.P. z 1969 r. Nr 3. s. 8. „za zasługi położone dla Rzeczypospolitej Polskiej w wieloletniej służbie zagranicznej” .
- ↑ M.P. z 1951 r. nr 33, poz. 402 „za zasługi położone przy organizacji II Światowego Kongresu Obrońców Pokoju”.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie państwowej”.
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 11, s. 300, 1936.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 41, poz. 80 „za zasługi na polu opieki nad wychodźtwem polskiem we Francji”.
- ↑ a b c d Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 81–82. [dostęp 2021-07-18].
Bibliografia edytuj
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 81–82. [dostęp 2021-01-21].
- Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939. Warszawa: Stowarzyszenie „Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej”, 1939, s. 69, 106, 116, 133, 191, 257. [dostęp 2021-01-21].