Wacław Kęsicki
Wacław Kęsicki (ur. 6 września 1895 w Wojciechowie powiat Wągrowiec, zm. 21 października 1939 w Lesznie[1]), kawaler Krzyża Walecznych[2] – powstaniec wielkopolski, starszy sierżant Wojska Polskiego, kupiec.
| |
 Starszy sierżant
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 września 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 października 1939 |
| Przebieg służby | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik kancelarii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Był synem Michała i Apolonii z d. Jóźwiak. Żonaty z Bronisławą z d. Szperlińską. Wziął czynny udział w powstaniu wielkopolskim jako ochotnik z bronią w ręku w okresie od 7 stycznia do 20 lutego 1919[3]. 7 stycznia 1919 wstąpił ochotniczo w szeregi powstańcze kompanii wągrowieckiej i brał udział w walkach z Niemcami na odcinku powiatu wągrowieckiego jak i na odcinku Leszczyńskiego pod Osieczną i Nowąwsią, pod dowództwem por. Talarczyka[3]. Po zakończeniu powstania wcielony został do 6 pułku strzelców wielkopolskich[3].
Jako żołnierz Wojska Polskiego uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1921 odznaczony Krzyżem Walecznych. W latach 1921–1925 kierownik kancelarii w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Kościan w randze starszego sierżanta, następnie od 1926–1927 pracował w kancelarii 55 pułku piechoty w Lesznie, gdzie dosłużył emerytury. Był prezesem koła 1 pułku strzelców wielkopolskich i sekretarzem Koła Powstańców i Wojaków w Lesznie. 28 marca 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[4].
Przed wybuchem II wojny światowej Wacław Kęsicki został wytypowany jako jeden ze „szczególnie niebezpiecznych dla Rzeszy” (niem. Sonderfahndungsbuch Polen) przez V kolumnę miejscowych Niemców[5]. Według odpisu niemieckiego wykazu wydanych kar śmierci Wacław Kęsicki w rubryce zawierającej informacje obciążające wpisane ma: Sekretarz Związku Powstańców[6].
Internowany z grupą zakładników, a następnie rozstrzelany[7] podczas publicznej egzekucji przeprowadzonej w ramach Operacji Tannenberg pod murem więzienia w Lesznie[8][9].
Pochowany w nieoznakowanej zbiorowej mogile, poza murem cmentarnym na alei do Borowej Karczmy. W każdą rocznicę egzekucji, pod tablicą (odsłoniętą 21.X.1945)[10] upamiętniającą to wydarzenie odbywa się uroczysty Apel Poległych. 21.X.1986 roku odsłonięto też tablicę z nazwiskami ofiar mordu na zbiorowej mogile.
26 stycznia 1959 został pośmiertnie odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym[3].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Akt zgonu: USC Leszno nr 86 1940
- ↑ Biogramy ofiar egzekucji (21.X.1939). [dostęp 2007-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-15)].
- ↑ a b c d Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Wielkopolskie Towarzystwo Genealogiczne „Gniazdo”. [dostęp 2023-12-10]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-10].
- ↑ Trzy dni terroru. Pierwsze planowe masowe egzekucje w Wielkopolsce.. [dostęp 2007-09-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-26)].
- ↑ Jerzy Zielonka: Egzekucja 21 października 1939 r[oku]. Kościan: Leszno: "Aga" : na zlec. ZML, 1994, s. 23. ISBN 83-82570-91-4.
- ↑ Archiwum Głównej Komisji BZH w Polsce sygn.Bd 349 /
- ↑ Zbiorowa zbrodnia pod murem więzienia. [dostęp 2011-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-10)].
- ↑ Archiwum Głównej Komisji BZH w Polsce sygn.489 z/
- ↑ Tablica na murze więzienia. [dostęp 2012-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-19)].
Bibliografia edytuj
- Jerzy Zielonka: Egzekucja 21 października 1939 r[oku]. Kościan: Leszno: "Aga" : na zlec. ZML, 1994. ISBN 83-82570-91-4.
- Kalendarium miasta Leszna. Leszno: Urząd Miasta, 1996. ISBN 83-906806-3-7.
- K. Radziwończyk, Akcja Tannenberg grup operacyjnych Sipo i SD w Polsce. Jesień 1939, Przegląd Zachodni 1966, nr 5, s. 103