Walentina Prudskowa

radziecka florecistka

Walentina Aleksandrowna Prudskowa (ros. Валентина Александровна Прудскова, ur. 27 grudnia 1938 w Jerszowie, zm. 23 sierpnia 2020 w Saratowie[1]) – rosyjska florecistka reprezentująca ZSRR, dwukrotna medalistka olimpijska i wielokrotna medalistka mistrzostw świata.

Walentina Prudskowa
Валентина Прудскова
Ilustracja
Walentina Prudskowa (1960)
Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1938
Jerszow

Data i miejsce śmierci

23 sierpnia 2020
Saratów

Wzrost

159 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
złoto Rzym 1960 szermierka
(floret druż.)
srebro Tokio 1964 szermierka
(floret druż.)
Mistrzostwa świata
złoto Filadelfia 1958 floret druż.
złoto Turyn 1961 floret druż.
złoto Paryż 1965 floret druż.
złoto Moskwa 1966 floret druż.
srebro Budapeszt 1959 floret druż.
srebro Buenos Aires 1962 floret druż.
brąz Paryż 1965 floret ind.
Odznaczenia
Order „Znak Honoru” Medal „Za pracowniczą wybitność” (ZSRR) Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Na igrzyskach olimpijskich w Rzymie w 1960 roku razem z Galiną Gorochową, Tatjaną Pietrienko, Walentiną Rastworową, Ludmiłą Sziszową i Aleksandrą Zabieliną zwyciężyła w zawodach drużynowych. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Tokio w 1964 roku, gdzie reprezentacja ZSRR w składzie: Rastworowa, Pietrienko, Sziszowa, Prudskowa i Gorochowa zdobyła drużynowo srebrny medal. W rywalizacji indywidualnej odpadła w ćwierćfinałach.

Podczas mistrzostw świata w Filadelfii w 1958 roku razem z Gorochową, Rastworową, Zabieliną i Emmą Jefimową zwyciężyła w turnieju drużynowym. W tej samej konkurencji zdobywała także złote medale na mistrzostwach świata w Turynie (1961), mistrzostwach świata w Paryżu (1965) i mistrzostwach świata w Moskwie (1966) oraz srebrne na mistrzostwach świata w Budapeszcie (1959) i mistrzostwach świata w Buenos Aires (1962). Ponadto zdobyła również brązowy medal w turnieju indywidualnym na MŚ 1965, plasując się za Galiną Gorochową i Rumunką Olgą Szabó-Orbán[2].

Kilkukrotnie zdobywała indywidualne medale mistrzostw ZSRR: srebrny w 1964 roku oraz brązowe w latach 1957, 1958 i 1960. W 1969 roku została trenerką w szkole szermierki w Saratowie. Odznaczona Orderem „Znak Honoru” i Medalem „Za pracowniczą wybitność”[3]

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj