Walerian Zamiara (ur. 25 listopada 1902 w Poznaniu, zm. 14 września 1920 w Warszawie) – kapral piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Walerian Zamiara
Ilustracja
kapral kapral
Data i miejsce urodzenia

25 listopada 1902
Poznań

Data i miejsce śmierci

14 września 1920
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

55 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941)
Grób Waleriana Zamiary na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Życiorys edytuj

Syn Ignacego i Marii z domu Wożniak. Był bratem Bronisława Zamiary. Uczeń szkoły średniej. Od 1914 w drużynach skautowych, a od 27 grudnia 1918 jako ochotnik brał udział w walkach po wybuchu powstania wielkopolskiego oraz w kwietniu 1919 walczył podczas bitwy o Lwów[1].

Później w składzie 1 pułku Strzelców Wielkopolskich bił się na froncie litewsko-białoruskim nad Berezyną, pod Bobrujskiem oraz Mińskiem. Podczas walk doznał kontuzji, ale w sierpniu 1920 powrócił w szeregi pułku, do 8. kompanii znajdującej się w składzie II baonu. Uczestniczył w walce pod Żabinką, która rozegrała się 12 września 1920, podczas której został ciężko ranny[1].

Zmarł w Warszawie gdzie zatrzymał się pociąg sanitarny „Karpatczyk”, którym przewożono rannych. Pochowany został na cmentarzu wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A13-3-14)[2]. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[3][1].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d Polak (red.) 1991 ↓, s. 163.
  2. Cmentarz Wojskowy. Wyszukiwarka cmentarna.
  3. Jasionek 1928 ↓, s. 28.

Bibliografia edytuj